Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. THIESS Jan Samuel (ok. 17681830) kupiec, przemysłowiec, urzędnik 2°
2. SZYMANOWSKA Marianna (1789-1831), pianistka, kompozytorka 3°
3. ŁABĘCKI Hieronim Hilary (1809-1862) leksykograf, historyk górnictwa i hutnictwa 4°
4. GUERIN Laura (1817-1883) pedagog 4°
5. KOZICKI Stanisław (1876-1958) polityk, publicysta, historyk 4°
6. ŁABĘCKI Antoni (1773-1854) prawnik, mecenas 4°
7. BRZEZIŃSKA Filipina (1800-1886) kompozytorka, pianistka 5°
8. MICKIEWICZ Władysław Józef (1838-1926) biograf Adama Mickiewicza, tłumacz, publicysta 5°
9. SZWEYCER Michał Teofil (1843-1919), powstaniec styczniowy, prawnik 5°
10. JASIŃSKI Kazimierz Julian (1849-1914) literat, adwokat 5°
11. PRAŻMOWSKA Teresa (1842-1912) powieściopisarka, poetka, działaczka oświatowa i społeczna 5°
12. MICKIEWICZ Józef Teofil (1850-1938) pianista, pedagog, publicysta we Francji 5°
13. MALEWSKI Franciszek Hieronim (1800-1870) filomata, prawnik, założyciel Tygodnika Petersburskiego 5°
14. SZWEYCER Wincenty (1810-1872), powstaniec listopadowy i styczniowy 5°
15. KURNATOWSKI Zygmunt Aleksander (1778-1858) generał 5°
16. KURNATOWSKI Stanisław (1823-1912) ziemianin, działacz polityczny i gospodarczy 5°
17. MICKIEWICZ Adam Bernard (1798-1855) poeta 5°
18. GORECKA Maria Helena (1835-1922) pisarka, działaczka filantropijna 5°
19. SZYMANOWSKA Zofia (1825-1870), malarka 5°
20. LEO Anna (1873-1945) pamiętnikarka, tłumaczka 6°

Uwagi

• Epitafium na cm. Powązkowskim:

  JANOWI TADEUSZOWI
  WOŁOWSKIEMU
  MECENASOWI
  OBROŃCY PRZY WARSZAWSKICH RZĄDZĄCEGO
  SENATU DEPARTAMENTACH
  ZMARŁEMU W 49 ROKU ŻYCIA
  DNIA 8 SIERPNIA 1843 R.
  OPŁAKUJĄCA ŻONA I DZIECI OSIEROCIAŁE
  TEN KAMIEŃ POŁOŻYŁY
  
  Nekrolog w „Kurierze Warszawskim” 208/1843 http://ebuw.uw.edu.pl/dlibra/editions-content?id=34333 (za: A. Tyszka, Nekrologi Kuriera Warszawskiego):
  Jan Tadeusz WOŁOWSKI
  mecenas, obrońca przy depart. warszawskiego rządzącego Senatu, plenipotent prawny Księstwa Łowickiego; zm. 8 VIII 1843 w 49 roku życia, eksp. 11 VIII 1843 z kośc. Karmelitów przy Krakowskim Przedm. w Warszawie na cm. Powązkowski, nab. żał. dnia następnego w tymże kośc., zapr. pozostała żona wraz z dziećmi
  
  Polski Słownik Biograficzny t. 50 str. 37: psb.34205.12
  Polski Słownik Biograficzny t. 53 str. 498: psb.35303.10
  Rafał Gerber, Studenci Uniwersytetu Warszawskiego 1808-1831. Słownik biograficzny (str. 240): Wołowski Jan Kanty, Wydział Prawa i Administracji, sekcja Prawo, wpis 1811
  Pochodził z rodziny frankistów. 7 XI 1816 złożył do Aleksandra I podanie o wyrobienie mu odpowiedniej posady, ponieważ przy organizowaniu Komisji Rząd. Spraw Wewn. i Policji w grudniu 1815 stracił swoją (cenzor paszportowy i szef Wydziału Paszportowego z pensją roczną 7000 złp.). Cesarz polecił Nowosilcowowi przesłać podanie do namiestnika z poparciem. Wybitny prawnik warszawski. Brat Ludwika. W 1818 asesor Trybunału Cywil. w Płocku. Następnie przeszedł do adwokatury. W 1821-1832 był adwokatem przy Sądzie Apel. Król. Polskiego. Podczas powstania listopadowego był członkiem Rady Municypalnej Warszawy i członkiem Tow. Wychowania Dzieci po Poległych Rycerzach Polskich. Należał do redakcji „Themis Polskiej”, a potem „Biblioteki Warsz.” Świetny pisarz, autor traktatu O dziejach polskiej hipoteki, drukowanego w „Concordance des lois hypothé-tiques”. Do 1842 był obrońcą w Sądzie Najwyższej Instancji, w 1842-1847 pomocnikiem naczelnego prokuratora. Zbliżył się do szefa najwyższej magistratury, Aleksandra Thisa, a gdy ten zmarł w Meranie w 1846, od sierpnia 1847 do kwietnia 1861 był naczelnym prokuratorem IX Departamentu Rządzącego Senatu. Członek komisji do przejrzenia projektu kodeksu cywilnego dla Król. Polskiego. W kwietniu 1861 mianowany na wniosek Wielopolskiego głównym dyrektorem Komisji Sprawiedliwości, jednakże już w czwartym dniu urzędowania podał się do dymisji na znak protestu przeciwko masakrze w dniu 8 IV 1861 w Warszawie. We wrześniu 1862 jako czołowy prawnik został powołany na prof. procedury sądowej oraz prawa cywil. i pierwszego dziekana Wydz. Prawa w Szkole Głównej. Przemówienie inauguracyjne W. poświęcone było zadaniom nauk społecznych i ich wzajemnej od siebie zależności. W 1863 na wiosnę oskarżono go o napisanie artykułów znalezionych podczas rewizji u Ludwika Górskiego, a wymierzonych przeciw władzom rosyjskim, oraz o utrzymywanie stosunków z bratem, wybitnym emigracyjnym ekonomistą, członkiem biura Hotelu Lambert, atakującym na międzynarodowych kongresach ustrój carski. Został aresztowany i zesłany w głąb Rosji. Zmarł na zesłaniu w Narowozacie pod Penzą. W 1868, już pośmiertnie, ukazał się drukiem jego 2-tomowy Kurs kodeksu cywilnego. W 1821 należał do loży „Świątynia Izys” w Warszawie.
  Urzędnik w Królestwie Polskim 1834–1843:
  mecenas przy Sądzie Najwyższej Instancji, w Sądownictwie Komisji Rządowej Sprawiedliwości
  do 1843: Sprawował również funkcję plenipotenta prawnego do spraw Księstwa Łowickiego, oraz był obrońcą przy Warszawskich Departamentach Rządzącego Senatu
  Zasiadał także jako adwokat w konsystorzu wyznań ewangelickich
  - A. Kulecka, Urzędnicy Królestwa Polskiego..., poz. 16927.
  n.25148a Nekrologia Minakowskiego (25148)
  n.39089o Nekrologia Minakowskiego (39089)
  sw.165103 Akt małżeństwa: Warszawa, par. św. Andrzeja (obecn. m. Warszawa), 82/1835 [indeks na http://geneteka.genealodzy.pl/] https://szukajwarchiwach.pl/72/159/0/-/6/skan/full/XRW4Qt2CAxgnu6lnnAR1yg [podgląd]
  sw.299168 Informacja p. Wojciecha Tomorowicza (z 1.5.2013)

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
• Potomkowie - Drzewo
  
  
• Kuzyni
• Poprzedni brat lub siostra
• Następny brat lub siostra
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim