Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. ŁABĘCKI Antoni (1773-1854) prawnik, mecenas 1°
2. SZWEYCER Michał Teofil (1843-1919), powstaniec styczniowy, prawnik 3°
3. SZWEYCER Wincenty (1810-1872), powstaniec listopadowy i styczniowy 3°
4. GEBETHNER Gustaw Adolf (1831-1901) księgarz, wydawca 4°
5. GEBETHNER Jan Robert (1860-1910) księgarz, wydawca 4°
6. MAJEWSKI Walenty (1764-1835) archiwista, orientalista, badacz starożytności słowiańskich 4°
7. SZYMANOWSKA Marianna (1789-1831), pianistka, kompozytorka 4°
8. LUBOMIRSKI Marcin Jerzy (1738-1811) konfederat barski, generał wojsk koronnych, awanturnik 4°
9. IVANKA Wanda (1901-1944) instruktorka harcerska 5°
10. GUERIN Laura (1817-1883) pedagog 5°
11. GEBETHNER Tadeusz Jerzy (1897-1944) księgarz 5°
12. ŚWISZCZOWSKI Ferdynand (1846-1913), księgarz 5°
13. LUBOMIRSKI Antoni Benedykt (zm. 1761) starosta kazimierski, miecznik koronny poseł 5°
14. ŚWISZCZOWSKI Stefan (1903-1989), architekt 5°
15. SZWEYCER Michał (1809-1871), powstaniec listopadowy, towiańczyk, fotograf 5°
16. SOKOŁOWSKA Zofia Katarzyna (1896-1924) rzeźbiarka, nowicjuszka Zgromadzenia Sióstr Franciszkanek Służebnic Krzyża 5°
17. CEGLIŃSKI Julian (1830-1903) malarz 5°
18. PILLATI Gustaw (1874-1931) malarz, rysownik, pedagog 5°
19. CEGLIŃSKI Kazimierz Paweł (1867-1918) inżynier kolejowy 5°
20. LUBOMIRSKA Anna Maria (ok. 1743-1803) pani z otoczenia Stanisława Augusta 5°

Uwagi

• Elżbieta Sęczys, Szlachta wylegitymowana - le.2057.1.6 - Łabęcki h. Łabędziogrot
  Epitafium na cm. Powązkowskim:

  HIERONIM ŁABĘCKI
  GÓRNIK POLSKI
  UR. 13 MAJA 1809.
  ZM. 22 STYCZNIA 1862 R.
  
  Polski Słownik Biograficzny t. 18 str. 171: psb.15830.7
  Polski Słownik Biograficzny t. 18 str. 173: psb.15833.1
  Rafał Gerber, Studenci Uniwersytetu Warszawskiego 1808-1831. Słownik biograficzny (str. 126): Łabęcki Hieronim [Hilary Stanisław], Wydział Prawa i Administracji, sekcja Matematyka i Prawo, wpis 28 IX 1825
  Pochodził z warszawskiej rodziny frankistów, spokrewniony z Wołowskimi. Syn Antoniego Łabęckiego, znanego prawnika warszawskiego, mecenasa przy Sądzie Kasacyjnym w Ks. Warszawskim i Sądzie Najwyższej Instancji Król. Pol. bliskiego współpracownika ministra sprawiedliwości Feliksa Łubieńskiego, sekretarza ministerialnego i wykładowcy w Warszawskiej Szkole Prawa, autora dwóch prac z zakresu kodeksu postępowania cywilnego, nobilitowanego w 1822, i Ewy Wołowskiej, siostry Franciszka, ciotki Marii Szymanowskiej. Zapisał się na Wydział Filozoficzny (oddział matem.). W 1826 przeniósł się na Wydział Prawa i Admin. i 30 IX 1829 uzyskał dyplom magistra. W 1829-1830 aplikował w Wydziale Górniczym przy Banku Polskim, kierującym zakładami rządowymi górniczo-hutniczymi Król. Pol., potem był zatrudniony jako oficer w Korpusie Górniczym. W 1830 współpracował przy wydaniu Pamiętnika górnika i hutnika. W powstaniu listopadowym służył w dyrekcji artylerii, kampanię zakończył w randze porucznika, przekraczając granicę pruską; po upadku powstania do 1833 był na emigracji, gdzie pogłębił swą wiedzę w dziedzinie górnictwa i hutnictwa, po czym w grudniu 1833 wrócił do pracy w organizacji górnictwa. W 1833-1862 był kolejno sekretarzem, referendarzem wydziału, naczelnikiem sekcji, a potem wicedyrektorem Wydziału Górnictwa przy Komisji Rząd. Przych. i Skarbu. Bardzo zasłużony dla rozwoju górnictwa w Królestwie. Jako prawnik został wykorzystany do zebrania dokumentów prawnych historii górnictwa, czym się zajmował w 1836-1840. Poza działalnością administracyjno-organiza-cyjną, w której doprowadził powierzone mu górnictwo i hutnictwo do bardzo wysokiego poziomu, wykorzystując doświadczenia swych podróży do Francji, Anglii, Niemiec i Czech, położył duże zasługi w poznaniu dziejów górnictwa i jego organizacji. Ogłosił około 50 prac z zakresu prawa górniczego, historii górnictwa, mineralogii i geologii, statystyki górniczo-hutniczej. Prace swe prawno-historyczne rozpoczął od zestawienia rękopiśmiennie Spisu dokumentów dotyczących dawnego górnictwa i Corpus iuris metalici Polonici. Cenne, mimo licznych krytyk, było jego wydane w 1841 dwutomowe dzieło Górnictwo w Polsce. Opis kopalnictwa i hutnictwa polskiego pod względem technicznym, historycznym, statystycznym i prawniczym, uzupełniony pierwszą polską bibliografią publikacji w dziedzinie geologii, górnictwa, hutnictwa i mineralogii. Ponadto wydał w 1843 pierwszy polski podręcznik górnictwa dla uczniów szkoły górniczej, Początki nauki kopalnictwa, a w 1856 Pogadanki o krajowym żelazie i stali. Prawnik z wykształcenia, organizator praktyczny górnictwa i hutnictwa, umiłował mineralogię i geologię jako teoretyczną podstawę swej działalności praktycznej. Wynikiem jego pracy w tej dziedzinie był przekład dwutomowego podręcznika francuskiego F. S. Bendanta, wydanego w 1848, Wykład początków mineralogii i geologii, uzupełniony mapą geologiczną ziem polskich. Najwybitniejszym jego jednak dziełem, przygotowanym całkowicie do druku przez niego, a wydanym już po jego śmierci przez córkę, był Słownik górniczy polsko-rosyjsko-francusko-niemiecki i rosyjsko-polski, odnoszący się do mineralogii, geologii, chemii oraz najważniejszych rzemiosł kruszcowych, tudzież Glosarz średniowiecznej łaciny górniczej. Ł. ogłosił poza tym wiele artykułów z historii górnictwa, m. in. poświęconych historii salin, w „Bibliotece Warszawskiej”, „Kalendarzu Obserwatorium Astronom. Warsz.”, „Kalendarzu Warszawskim J. Un-gera”, „Rocznikach Gospodarstwa Krajowego” oraz w „Dzienniku Powszechnym”, w „Gazecie Warszawskiej” i „Gazecie Polskiej”. Był czynnym współpracownikiem Encyklopedii powszechnej Orgelbranda. Publikował również w czasopismach fachowych niemieckich: „Archiv fur Mineralogie, Geognosie, Bergbau und Hüttenkunde” oraz „Zeitschrift der deutschen geologischen Gesellschaft” i w rosyjskim „Gornyj Żurnał”. Prace jego były doceniane przez świat naukowy. W 1849 został członkiem korespondentem Krakowskiego Tow. Naukowego, a w 1857 Deutsche Geologische Gesellschaft. Ł. był w 1857-1859 członkiem Komitetu do Spraw Ustawy Górniczej, dla którego opracował postępowy projekt prawa górniczego, przewidującego wprowadzenie nadań górniczych, co napotkało silny opór kół ziemiańskich. W uznaniu jego owocnej działalności nadano dwom rządowym kopalniom węgla kamiennego w Dąbrowie Górniczej nazwy „Hieronim” i „Łabęcki”. Właściciel folwarku Raków pod Warszawą. Wylegitymowany w Królestwie w 1837. Był członkiem Tow. Rolniczego. Ożeniony był z Felicją Marią Karoliną Trzetrzewińską, córką Wojciecha, właściciela ziemskiego, znanego działacza gospodarczego, prezesa Tow. Kredytowego Ziemskiego, autora rozprawy O podatkach gruntowych stałych w Królestwie Polskim obecnie istniejącym. Zmarł nagle w Warszawie i został pochowany na Powązkach. W. Oleszczyński zrobił jego marmurowe popiersie.
  Robert Bielecki, Słownik biograficzny oficerów powstania listopadowego: ŁABĘDZKI Hieronim Hilary Stanisław - Ukończył Liceum Warszawskie, od 28.9.25 student Wydziału Prawa i Administracji UW, 30.9.29 uzyskał dyplom mgra prawa. Od 1829 aplikował w Wydziale Górniczym przy Banku Polskim, potem oficer korpusu górników. 1830 współpracował przy wydaniu „Pamiętnika górnika i hutnika”. W powstaniu 3.7.31 ppor. w Dyrekcji Art., 5.10.31 przeszedł z Rybińskim do Prus, internowany przez Prusaków. Po upadku powstania pozostał w kraju. 1833-62 kolejno sekretarz, referendarz wydziału, naczelnik sekcji, wicedyrektor Wydziału Górnictwa przy KRPS. Bardzo zasłużony dla rozwoju górnictwa w Królestwie Pol. 1836-40 zajmował się zbieraniem dokumentów prawnych do historii górnictwa. Odbył podróże do Francji, Anglii, Niemiec i Czech, zapoznając się z organizacją górnictwa. Ogłosił ok. 50 prac z zakresu prawa górniczego, historii górnictwa, mineralegii i geologii. W 1841 ogłosił dwutomowe dzieło „Górnictwo w Polsce”. W 1843 opublikował pierwszy polski podręcznik górnictwa dla uczniów szkoły górniczej. Przygotował do druku „Słownik górniczy polsko-rosyjsko-fran-cusko-niemiecki”, który po jego śmierci opublikowała córka. 1849 członek korespondent Krakowskiego Towarzystwa Naukowego a w 1857 Deutsche Geologische Gesellschaft. W uznaniu jego zasług dwu kopalniom rządowym w Dąbrowie Górniczej nadano nazwy „Hieronim” i „Łabęcki”. Był właścicielem folwarku Raków pod Warszawą dziś dzielnicy Warszawy. Członek Towarzystwa Rolniczego. Ożeniony z Felicją Marią Trzetrzewińską. Zm. 22.1.62 w Warszawie, pochowany na Cmentarzu Powązkowskim. W. Oleszczyński wykonał jego marmurowe popiersie.
  Urzędnik w Królestwie Polskim 1850–1861:
  1850: P. o. naczelnika Sekcji Technicznej Wydziału Górnictwa Komisji Rządowej Przychodów i Skarbu
  1851–1861: Naczelnik tejże Sekcji
  1855: Asesor kolegialny
  1859: Radca dworu Ordery: SA 3 (1850), za 15 lat nieskazitelnej służby (1858), za 20 lat nieskazitelnej służby (1860), SS 2 (1861).
  - A. Kulecka, Urzędnicy Królestwa Polskiego..., poz. 8526.
  n.10727o Nekrologia Minakowskiego (10727)
  n.11532a Nekrologia Minakowskiego (11532)
  n.12739 Nekrologia Minakowskiego (12739)
  sw.127658 Informacja p. Stefana Jackowskiego (z 8.6.2010)
  sw.891937 Akt urodzenia: Warszawa ASC Cyrkuł I (obecn. m. Warszawa), 19/1809 [indeks na http://geneteka.genealodzy.pl/] http://szukajwarchiwach.pl/72/183/0/-/7#tabJednostka

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
• Potomkowie - Drzewo
  
  
• Kuzyni
• Poprzedni brat lub siostra
• Następny brat lub siostra
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim