Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. FAUCHER Aleksandra (1812-1905) pianistka, działaczka społeczna 2°
2. JASIEŃSKI Feliks Manggha (1861-1929) kolekcjoner, krytyk, publicysta 4°
3. ŁOŚ Wincenty (1857-1918) literat, kolekcjoner 5°
4. BRZEZIŃSKA Filipina (1800-1886) kompozytorka, pianistka 5°
5. SZYMANOWSKA Marianna (1789-1831), pianistka, kompozytorka 5°
6. MAJEWSKI Wincenty (ok. 1806-1888) prawnik 6°
7. BRZEZIŃSKI Kazimierz (1824-1876) prawnik 6°
8. SZYMANOWSKI Wacław (1821-1886), dziennikarz, publicysta, dramaturg 6°
9. GUERIN Laura (1817-1883) pedagog 6°
10. HUSS Józef (1846-1904) architekt 6°
11. JEZIORAŃSKI Józef (1834-1907) pisarz ekonomiczny ziemianin 6°
12. JEZIORAŃSKI Feliks (1820-1896) prawnik 6°
13. RUDNICKI Adam Antoni (1785-1838) lekarz medycyny, pionier weterynarii, dyrektor Instytutu Weterynarii w Burakowie 6°
14. ŁABĘCKI Hieronim Hilary (1809-1862) leksykograf, historyk górnictwa i hutnictwa 6°
15. ŁABĘCKI Antoni (1773-1854) prawnik, mecenas 6°
16. SZYMANOWSKA Zofia (1825-1870), malarka 6°
17. KRYSIŃSKI Franciszek Ksawery (ok. 1755-1824) pułkownik 6°
18. MICKIEWICZ Józef Teofil (1850-1938) pianista, pedagog, publicysta we Francji 7°
19. MATUSZEWSKI Bolesław (czynny w 1895-1901) fotograf, operator filmowy 7°
20. MALEWSKI Franciszek Hieronim (1800-1870) filomata, prawnik, założyciel Tygodnika Petersburskiego 7°

Uwagi

• Dossier Legii Honorowej: Louis François Michel Raymond Wolowski *1810/08/31
  Rafał Gerber, Studenci Uniwersytetu Warszawskiego 1808-1831. Słownik biograficzny (str. 241): Wołowski Ludwik [Franciszek Michał Rajmund], Wydział Prawa i Administracji, sekcja Admin., wpis 16 IX 1828
  Syn Franciszka, znanego prawnika warszawskiego, właściciela dóbr Kaski w pow. sochaczewskim oraz posła na sejm 1831, działacza emigracyjnego, i Tekli Wołowskiej. Pochodził ze znanej rodziny frankistów. Ekonomista. W czasie studiów siedział w 1830 u Karmelitów w Warszawie w związku ze spiskiem studenckim. Zwolniony w noc listopadową. W 1830/31 członek Tow. Patriotycznego, pporucznik w Gwardii Honorowej, następnie kapitan Sztabu Głównego, adiutant ks. Radziwiłła, potem sekretarz legacji polskiej w Paryżu przy gen. Kniaziewiczu i Platerze. Po upadku powstania na emigracji we Francji. W 1832 przystąpił do Komitetu Narodowego Polskiego w Paryżu. Współzałożyciel i członek Zarządu Tow. Literackiego w stolicy Francji. W 1834 naturalizował się i w latach późniejszych odgrywał poważną rolę w życiu naukowym i politycznym Francji, popularny i ceniony również poza jej granicami. Był redaktorem czasopisma „Revue de legislation et de jurisprudence” i wieloletnim współpracownikiem „Re-vue des deux mondes”. Od września 1839 był przez 32 lata profesorem prawa administracyjnego, prawodawstwa przemysłowego i ekonomii politycznej w Wyższej Szkole Sztuk i Rzemiosł. Był czynny w wielu międzynarodowych kongresach ekonomistów, zwolenników wolnego handlu. Na kongresie filantropów (zwolenników więzień pokutnych) i ekonomistów (zwolenników wolnego handlu) we wrześniu 1847 w Brukseli wystąpił przeciwko rosyjskiemu systemowi kar, stwierdzając, że na miejsce knuta wprowadzono bat. W 1852 założył pierwsze we Francji Towarzystwo Kredytowe, powszechnie później znane Credit Foncier. W 1855 powołany został na członka Akademii Francuskiej. Po śmierci zaś wybitnego uczonego Blanqui, autora Historii ekonomii, został wybrany na jego miejsce w 1864 wiceprezesem Akademii. W. odnosił również sukcesy na forum politycznym. W 1848 został wybrany deputowanym do Zgromadzenia Narodowego. Po wojnie francusko--pruskiej należał jako umiarkowany republikanin do lewego centrum Zgromadzenia Ustawodawczego. W 1875 wybrany został senatorem. Niezależnie od działalności w środowisku francuskim brał również udział w życiu emigracji polskiej. Spowinowacony z Adamem Mickiewiczem, popierał w 1848 jego koncepcję utworzenia legionu polskiego i wystąpił w tej sprawie z trybuny parlamentu francuskiego. Po śmierci Mickiewicza został opiekunem jego dzieci. „Tuteur des enfants Mickiewicz”. Objął również wakujące po nim stanowisko wiceprezesa Rady Szkoły Batignolskiej. Zbliżony do obozu Czartoryskich, był w 1861-1864 członkiem Biura Hotelu Lambert oraz powołanego przez Rząd Narodowy Komitetu Polskiego w Paryżu. Żarliwy zwolennik wolności handlu, był autorem wielu prac ekonomicznych, cieszących się dużą popularnością i uznaniem, m. in.: Des societés par actions, De l'organisation du travail, Mobilisation du Credit foncier oraz De l'organi-sation du travail, statistique et formes productives de la France commerciale. Na język polski przełożono jego rozprawę O monecie (Warszawa 1874). Zmarł w Paryżu.
  n.17899 Nekrologia Minakowskiego (17899)
  sw.240738 Informacja p. Anny Dąmbskiej (z 15.7.2012)
  sw.56289 Informacja p. dr Barbary Klosowicz-Krzywickiej z Paryża (z 17.3.2008)

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
• Kuzyni
• Następny brat lub siostra
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim