W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej; wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.
- KIERZKOWSKI Aleksander Edward (1816-1870) inżynier, działacz w Kanadzie 1°
Uwagi
Adam Boniecki, Herbarz polski - 10.93.172 - t. X s. 57: Kieszkowscy h. Krzywda z Kieszkowa, w powiecie radomskim
Polski Słownik Biograficzny - Uzupełnienia i sprostowania w t. 40 do art. Kierzkowski Jakub
Polski Słownik Biograficzny t. 12 str. 432: psb.11441.2
Polski Słownik Biograficzny t. 12 str. 433: psb.11442.1
Robert Bielecki, Słownik biograficzny oficerów powstania listopadowego: KIERZKOWSKI (Kieszkowski) Filip Jakub - Uczył się w Kaliszu i Ostro-wiu Wielkopolskim. Wszedł 1.1.1787 do 1 pp. (regiment królowej Jadwigi) jako ochotnik, 1788 kapral, 1793 feldfebel, 1794 chor., por., odbył kampanie 1792, 1794, Chełm, ciężko ranny pod Szczekocinami, dostał się do niewoli ros., przekazany Prusakom, zdołał uciec i przedostał się do Warszawy. Po upadku powstania przebywał w stronach rodzinnych pod Kaliszem, potem w Galicji, w obawie przed poborem do armii austr. zbiegł do Francji i wstąpił 1800 do Legii Nadwiślańskiej jako por., dow. komp. gren., odbył kampanie roku 9, 10, 11, walczył na Elbie, wysłany 15.5.02 ze 113 półbryg. na San Domingo, bił się z powstańcami murzyńskimi w Departamencie Północnym, a potem w Cap-Français. Przetrzymał żółtą febrę i za zezwoleniem władz franc, (wraz z poślubioną 1802 w Livomo Włoszką) odpłynął 4.03 do Europy. Katastrofa statku sprawiła, że z najwyższym trudem dotarł do wyspy Faial w archipelagu Azorów. Przedostał się do Brestu, a potem do Paryża, skąd skierowany został do Châlons-sur-Marne. 1805 wrócił do czynnej służby jako oficer armii franc., przydzielony do dyw. gen. Baraguay d'Hilliersa, od 1806 w sztabie marszałka Lannesa, 1807 w sztabie marszałka Masseny. 12.08 wysłany do Hiszpanii, należał do 5 korpusu, 8.09 kpt., 1811 adiutant gen. Latour-Maubourga, potem w sztabie marszałka Soulta, od 10.12 w Sztabie Głównym Wielkiej Armii, 2.13 adiutant gen. Maisona, 1814 adiutant gen. Ameia, otrzymał 20.5.11 LH nr 28968, odbył kampanie 1805, 1806-07, 1808-12 w Hiszpanii, 1812 w Rosji, 1813-14, Pułtusk, Saragossa, Talavera, Ocańa, Albuera, Liitzen, Budziszyn, pod La Fère-Champenoise 25.3.14 dostał się do niewoli, ale rychło został uwolniony. 17.5.14 otrzymał dymisję, wrócił do kraju, osiadł w Wielkopolsce, zajmował się gospodarką, poniósł znaczne straty finansowe. Zapewne dlatego postanowił wrócić do służby, w armii Królestwa Polskiego mjr, 19.3.29 przydzielony do 3 psp. z przeznaczeniem na komendanta poczt do wymiany zbiegów od strony starych Prus, 24.5.30 otrzymał znak honorowy za 15 lat nieskazitelnej służby oficerskiej. W powstaniu kpt. w kadrach woj. kal., 29.1.31 komendant placu Kielc, trudnił się spisem wojskowym w woj. krak., 28.5.31 dow. korpusu pociągu, 13.8.31 mjr, 25.8.31 przeniesiony do 8 psp., 9.31 wziął dymisję. Przybył z woj. pioc. do Warszawy, stawił się przed KRW, 11.10.31 ponowił przysięgę wierności carowi. Wrócił do Wielkopolski, gdzie wytoczono mu proces i skazano na 9 miesięcy twierdzy. Złożył apelację i pod przybranym nazwiskiem zdecydował się na emigrację. Przybył do Francji wraz z synem Aleksandrem Edwardem i należał do zakładu w Bourges, 30.10.33 wyjechał do Paryża. Dzięki pomocy marszałka Maisona uzyskał zgodę na powrót do kraju i zmniejszenie kary do 4 miesięcy więzienia. Od 8.36 do 12.36 odsiadywał karę w Świdnicy na Śląsku. Od 1.37 zamieszkał w Poznaniu. W latach pięćdziesiątych otrzymał medal św. Heleny. Miał synów Ferdynanda, Leona i Aleksandra Edwarda. Zm. 24.2.62 w Poznaniu, urządzono mu manifestacyjny pogrzeb. Jego „Pamiętniki kapitana wojska francuskiego, kawalera Krzyża Legii Honorowej, a na ostatku majora Wojska Polskiego 1831 roku” ukazały się 1866 w Poznaniu.
n.93175 Nekrologia Minakowskiego (93175)
sw.563010 Robert Bielecki, Słownik biograficzny oficerów powstania listopadowego, Warszawa 1995-98
|
|