Stanisław Nowakowski (ID: teatr.79273.2)

Uwagi

• „Słownik biograficzny teatru polskiego 1765-1965”, t. I, PWN Warszawa 1973:

  NOWAKOWSKI Stanisław (1798 - 23 XI 1862 Grodno), aktor, dyr. teatru
  Był mężem => Anny N. Od 7 X 1826 do poł. 1827 grał w t. wileńskim. Na wiosnę 1828 przybył z Grodna do Siedlec, skąd po występach wrócił na Litwę. W 1829 prowadził własny zespół w Siedlcach; następnie od czerwca do końca września tego roku występował gościnnie w zespole K. Nowińskiego w Zamościu i grał m.in. Barona („Zmyślone niewiniątko"), Gubernatora („Zdobycie twierdzy Regio"). W sez. 1829/30 prawdopodobnie był dyr. t. w Grodnie. W sez. 1830/31 kierował zespołem teatr. występującym w Białymstoku, Brześciu Litewskim, Świsłoczy, Grodnie i Mińsku Litewskim, w 1831 w Nieświeżu (wrzesień), w 1832 w Rosiejnach (luty), Słonimiu (lipiec), a także prawdopodobnie w Łowiczu (sierpień) i Płocku (wrzesień). Od 1833 do 1836 był dyr. t. w Grodnie (okresowo z J. Szymańskim); w okresach letnich z zespołem swego t. odwiedzał inne miejscowości: w 1833 Kobryń (czerwiec-sierpień), w 1834 Brześć Litewski (kwiecień i maj), Kobryń (czerwiec i lipiec), Zelwę (sierpień) i Białystok, w 1836 Brześć Litewski (od poł. czerwca do września), Zelwę (sierpień) i Świsłocz (sierpień i wrzesień). W drugiej poł. 1836 należał do zespołu t. w Wilnie; wchodził tam wraz z J. Rogowskim i J. Surewiczem w skład dyrekcji t. polskiego. Od 1837 znowu prowadził własny zespół, z którym występował w tym roku w Wołkowysku (początek kwietnia) i Brześciu Litewskim (lipiec-październik), a w czerwcu 1838 prawdopodobnie w Mińsku Litewskim. Od czerwca 1839 był dyr. T. Skarbowego w Grodnie i w 1840 wyjeżdżał z zespołem grodzieńskim na występy, m.in. do Brześcia Litewskiego (kwiecień-czerwiec), Druskiennik, Świsłoczy (sierpień-wrzesień) i Lidy (październik-listopad). Prawdopodobnie od 1842 znowu prowadził t. w Grodnie i w okresach letnich wyjeżdżał z zespołem na występy do innych miast, najczęściej do Druskiennik; niekiedy grał też na scenie wił., m.in. w maju 1842 i lutym 1843. Od ok. 1844 występował w Wilnie iw 1844 lub 1845, po rozdzieleniu się zespołu t. wił. na dwie części, N. wraz z Rezgolem (Rezgołem) kierował zespołem, który występował w gmachu wil. ratusza; grano wtedy w języku rosyjskim, a w grudniu 1845 połączono się z zespołem grającym po polsku pod kier. J. Surewicza. W 1847 N. występował w zespole W. Błażejewicza w
  Druskiennikach. W 1848 był znowu dyr. t. w Grodnie (na pewno w listopadzie i grudniu tego roku; być może dłużej). Od 1852 do lipca 1853 prowadził zespół razem z P. Ratajewiczem, m.in. w Terespolu (do sierpnia 1852), Kownie i Grodnie. Od 1853 do 1859 był ponownie dyr. t. grodzieńskiego (dawał przedstawienia w języku pol. i ros.); z Grodna wyjeżdżał z zespołem na występy: w 1853 do Kobrynia i Brześcia Litewskiego (grudzień), w 1854 do Brześcia Litewskiego, w 1856 do Brześcia Litewskiego (luty) i Białegostoku, w 1858 do Białegostoku (czerwiec), Pińska i Kobrynia, w 1859 znowu do Brześcia Litewskiego. Po 1859 osiadł w Grodnie; mieszkał tam do śmierci.
  S. Krzesiński pisał o aktorstwie N.: „Był to przeważnie komik, ale niezmiernie grający na efekt i miał tę zasadę, że wchodząc na scenę musiał z publiczności wycisnąć brawa”. Lubił się popisywać w rolach „polonusów” w komediach. Grał m.in. Cześnika („Zemsta"), Majora („Pan Geldhab"), Orgona („Dożywocie"), Radosta („Śluby panieńskie"), Kapitana („Okno na pierwszym piętrze"), Barona („Stara romantyczka"). Zasłużył się jako wieloletni organizator i dyr. t. pol. na Litwie i Białorusi, wytrwały mimo ciągłych trudności finansowych i organizacyjnych.
  
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.79273.2
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.79283.1
  Robert Bielecki, Słownik biograficzny oficerów powstania listopadowego: NOWAKOWSKI Stanisław - W armii Królestwa Polskiego 21.7.1816 wstąpił do 7 ppl. jako sierż. z ochoty, ukończył SPP, 30.3.19 ppor., 29.7.28 por. W powstaniu por. 7 ppl., 6.2.31 kpt. Przybył 25.11.31 z Zamościa do Warszawy, stawił się przed KRW, ponowił przysięgę wierności carowi. Osiadł w Lublinie, gdzie niósł pomoc represjonowanym. 3.8.34 komisja śledcza oddała go pod sąd wojenny. 1836 zesłany na Sybir z utratą praw stanu. 1.39 przybył do okręgu nerczyńskiego, osiedlił się w gminie Tataurowskiej, ożenił się z Sybiraczką i prowadził gospodarstwo rolne. 1857 na mocy amnestii uzyskał zgodę na powrót do Królestwa. Pozostał jednak w Kraju Zabajkalskim. Zm. 11.62 w Jekatierinburgu.
  n.303961 Nekrologia Minakowskiego (303961)
  sw.563505 Robert Bielecki, Słownik biograficzny oficerów powstania listopadowego, Warszawa 1995-98

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim