Józef Stanisław Prohazka (M.J. Minakowski, Genealogia potomków Sejmu Wielkiego)

„Słownik biograficzny teatru polskiego 1765-1965”, t. I, PWN Warszawa 1973:

PROHAZKA, Prohaska, Prochaska, Józef Stanisław (31 VIII 1842 Warszawa - 17 IV 1876 Płock), śpiewak, aktor
Był synem muzyka orkiestry t. warsz. Wacława P. i Heleny z Jezierskich, bratem => Stanisława P. I => Wacława P., mężem - Florentyny Wyszkowskiej. Uczeń warsz. Szkoły Dramatycznej. Śpiewu uczył się u J. Quattriniego. W 1860 występował jako chórzysta operowy w t. warsz.; 8 VII 1860 debiutował jako aktor w małej roli Woźnego („Arcydzieło nieznane"). Od 1 I 1861 przyjęty do zespołu WTR, grał początkowo niewielkie role charakterystyczne w repertuarze dram., a także śpiewał w chórze. Ostatnią rolę dram. - Wojciecha („Chłopi arystokraci") zagrał na scenie T. Rozmaitości 4 XII 1863 i w tym roku jeszcze przeszedł do zespołu opery warszawskiej. Na scenie T. Wielkiego do 1873 śpiewał z powodzeniem wiele partii z repertuaru basowego przede wszystkim w operach, a także w operetkach. Krytyka zgodnie podkreślała, że jego role operowe są nie tylko dobrze opracowane głosowo, ale i aktorsko, do czego niewątpliwie przyczynił się staż na scenie T. Rozmaitości. Największe sukcesy odnosił w rolach charakterystycznych i komicznych, w czym pomagały mu zarówno warunki zewnętrzne (był bardzo wysokim brunetem; J.T.S. Jasiński pisał nawet o jego wzroście „niezwykłym"), rodzaj zdolności, jak i sam głos - niski bas. „Głos jego nie był potęgą, ale wyrobiony, pewny, dźwięczny. W rolach serio, zawsze widziany na wysokości wymaganej, w komicznych i farsach Offenbacha... nieoceniony” - wspominał Jasiński. Ważniejsze partie: Skołuba („Straszny dwór"), Tamburmajor („Kady"), Akebar („Paria"), Mefisto („Faust"), Don Basilio („Cyrulik sewilski"), Janusz („Halka"), Don Pedro („Afrykanka"), Alfons („Lukrecja Borgia"), Walenty („Mały Faust"), Szymon („Skrzypki czarodziejskie"), Pytel („Młynarz i kominiarz"), Vincent („Chłopiec okrętowy"). 18 V 1872 otrzymał dymisję za opuszczanie i zrywanie przedstawień z powodu pijaństwa i „wesołego życia”. Od 3 VI tego roku zaangażowany ponownie do WTR, śpiewał jeszcze sporadycznie na scenie warsz. do końca 1872 i w roku następnym. Ostatni raz w T. Wielkim wystąpił 21 VII 1873 jako Bertram („Robert Diabeł"). Latem 1873 występował w warsz. t. ogr. Eldorado. Następnie przeniósł się na prowincję. W sez. 1873/74 występował w Piotrkowie w zespole P. Ratajewicza, a w 1874-76 w zespole J. Teksla, m.in. w Piotrkowie (1874), Kaliszu (1875) i Płocku (1876). Zmarł na gruźlicę, prawie w nędzy. Żonaty był dwukrotnie: 19 III 1868 ożenił się z Magdaleną Julią Biernacką, a 26 II 1876 w Płocku z aktorką Florentyną Wyszkowską.

Józef Stanisław Prohazka (ID: sw.81458)

Rodzice

śluby i dzieci, wnuki, i do prawnuków

Rodzeństwo, bratankowie lub siostrzeńcy/bratanice lub siostrzenice

Inne małżeństwa i dzieci ojca: Wacław Prohazka, rodzeństwo, bratankowie lub siostrzeńcy/bratanice lub siostrzenice

Stryjowie lub wujowie oraz ciotki, i kuzynki

Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

Uwagi

	żona (ślub: dnia 19 III 1868, Warszawa, par. św. Stanisława i Wawrzyńca (Wola) (obecn. m. Warszawa), ): Bronisława Magdalena Julianna Biernacka h. Poraj, artykuł w Nekrologii 1849-1924 , (Rodzice : Jan Chryzostom Teofil Biernacki h. Poraj, (linia: Kazimierz Biernacki 1.943.81) 1814- & Julia Krolikowska, artykuł w Nekrologii 1829-1897) , rozwiedzeni w roku 1874
	żona (ślub: dnia 26 II 1876, Płock (obecn. woj. mazow.), ): Zaloguj się, człowiek teatru ca 1846-1876/ , (Rodzice : Zaloguj się ca 1820- & Zaloguj się ca 1821-)