Irena Trapszo (ID: sw.165348)

Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. TRAPSZO Anastazy (1831 lub 18321898) aktor, reżyser, dyrektor teatru 1°
2. TRAPSZO Marceli (18601921) aktor, reżyser, dyrektor teatru 2°
3. TRAPSZO Stanisław (1862 lub 18631896) aktor, dyrektor teatru 2°
4. TRAPSZO Tekla (18701944) aktorka 2°
5. KREMSKI Mieczysław Bolesław (1849-1899) aktor, dyrektor teatru 2°
6. KRYWULT Jan (1873-1923) kierownik salonu sztuki 3°
7. TRAPSZO Aleksandra (18541909) aktorka, śpiewaczka 3°
8. TRAPSZO Tadeusz (18941958) pułkownik dyplomowany WP 3°
9. STASZKOWSKI Władysław h. Bogoria (1865-1936), aktor, reżyser 4°
10. KRYWULT Aleksander (1845-1903) właściciel salonu sztuki 4°
11. SZTAJNSBERG Marian (1887-1943), księgarz, wydawca 4°
12. JANKOWSKI Czesław Marian (1880-1940) adwokat, instruktor harcerski 5°
13. ŚLIWICKI Józef (1867-1944), aktor, reżyser 5°
14. ŚLIWICKI Daniel (1872-1921), dziennikarz, działacz polityczny 5°
15. KUCZYŃSKI Stefan Ludwik (1811-1887) fizyk, meteorolog, profesor i rektor UJ 5°
16. NOWICKI Emilian O. Klemens (1791-1876) profesor kliniki UW 5°
17. PIEŃKOWSKI Stefan Kazimierz (1885- po 1939) profesor neurologii i psychiatrii 5°
18. SZCZEKOWSKA Olga (1898-1943) rzeźbiarka 5°
19. GALLE Leon (1898-1924) polonista 6°
20. GAUTIER Franciszek (XVIII w.) kupiec warszawski 6°

Uwagi

• „Słownik biograficzny teatru polskiego 1765-1965”, t. I, PWN Warszawa 1973:

  TRAPSZO Irena, zamężna Chodowiecka (16 II 1868 Kalisz - 8 IV 1953 Lwów), aktorka
  Była córką => Anastazego T. i Anny Eugenii z Ćwiklińskich, siostrą => Marcelego T., => Stanisława T., => Tekli T. Już w 1875 występowała w rolach dziecinnych w zespole swego ojca. Później brała udział w przedstawieniach amatorskich Warsz. Tow. Dobroczynności przygotowując się pod kier. ojca do zawodu aktorki. 29 V 1886 debiutowała w WTR w roli Adrianny („Pożar w klasztorze"), a 17 VIII w roli Pauliny („Stary jegomość"). W początku 1887 zaangażowana do zespołu dramatu WTR, pozostała tu do 1906. We wrześniu 1893 wyszła za Edwarda Chodowieckiego i odtąd przez pewien czas używała nazwiska Trapszo-Chodowiecka. Dość często wyjeżdżała na gościnne występy, odwiedzając m.in. Łódź (1892, 1894), Kraków (1893), Częstochowę (1896), Lublin (1900), Sosnowiec (1900) i biorąc udział w wyjazdach zespołu warsz. do Kalisza (1900) i Wilna (1905). W 1905 występowała też z zespołem M. Gawalewicza w T. w Filharmonii. Nadto często deklamowała na koncertach i wieczorach recytatorskich w Warszawie i w innych miastach, np. w Lublinie, Radomiu, Ostrowcu. 14 VI 1906 odbył się w warsz. T. Wielkim jej pożegnalny występ w roli Emmy („Córka Jeftego"). Następnie przeniosła się do T. Miejskiego we Lwowie, gdzie pracowała do końca swej kariery. Od 29 IV do 1 V 1908 występowała gościnnie w WTR. W 1910 była z zespołem lwow. na występach w Wiedniu, a w 1913 w Paryżu. W 1914-15 z częścią zespołu lwow. występowała w T. Polskim w Wiedniu. W czerwcu 1925 była na gościnnych występach w Łucku. 24 III 1922 obchodziła w t. lwow. jubileusz trzydziestopięciolecia pracy grając rolę Cecylii Caussade („Nasi najserdeczniejsi"). W 1927 przeszła na emeryturę, ale jeszcze przez kilka lat od czasu do czasu występowała. Od 1921 wykładała w lwow. szkole dram. kontynuując pracę pedag. do 1939. Po II wojnie świat. pozostała we Lwowie i mieszkała tu do końca życia.
  Wg J. Leszczyńskiego cechowała ją „zgrabna figurka, głos ciepły, zmysłowy, oko pełne wyrazu, bystre i figlarne”. Działalność scen. rozpoczęła od ról naiwnych, ale wkrótce repertuar jej znacznie się rozszerzył. „Wiedziała jak odtworzyć naiwną gąskę, jak oddać szał miłości, wiedziała na czym polega ból dziewczyny, a na czym ból dojrzałej kobiety, umiała wzruszać pięknem duszy i zadziwiać odczuciem szelmy, a dramatyczny, komediowy czy farsowy, poetycki czy realistyczny ton w palcach miała” - twierdził A. Grzymała-Siedlecki - „żywioł nawet, dynamikę swej natury zużytkowała na rzecz świadomych ciężkich trudów aktorskich”. Wg Leszczyńskiego, wyróżniał ją przede wszystkim „artyzm w wydobywaniu wszystkich odcieni i subtelności tkwiących w roli”. Cieszyła się ogromną sympatią publiczności. Zdaniem S. Dąbrowskiego „zdarzały się okresy, gdy porwana powodzeniem, entuzjazmem widowni, przekraczała linię swej czarującej kokieterii spłycając czasem charakter roli, prześlizgując się po powierzchni”. Długo zachowała młody wygląd i dopiero w ostatnim okresie działalności grała role wyraźnie charakterystyczne. W bogatym repertuarze miała takie role jak: Klara („Zemsta"), Klara („Śluby panieńskie"), Klara („Koniec Sodomy"), Sylwetta („Romantyczni"), Kordelia („Król Lear"), Amelia („Mazepa"), Margerita („Pietro Caruso"), Julia („W sieci"), Diana („Fantazy"), Joas („Sędziowie"), Thea („Łódź kwiatowa"), Żona („Ich czworo"), Maria („W małym domku"), Władka („Aszantka"), Lady Bracknell („Brat marnotrawny"), Żegocina („Pan Damazy"). Tabl. 78, 79.
  
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.41081.1
  Polski Słownik Biograficzny t. 54 str. 542: psb.35629.18
  Polski Słownik Biograficzny t. 54 str. 547: psb.35630.1
  sw.165348 Informacja p. Aleksandra Kopińskiego (z 20.2.2011)

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
• Kuzyni
• Poprzedni brat lub siostra
• Następny brat lub siostra
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim