Uwagi
Katalog kierowniczych stanowisk partyjnych i państwowych PRL art. 52a pkt. 8 ustawy z dnia 18 grudnia 1998 r. o Instytucie Pamięci Narodowej – Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu (Dz.U.2023.102 t.j.):
Wojskowy zawodowy, generał broni od 27.09.1984r. W PZPR od 1951 roku. Służbę w LWP rozpoczął w dniu 25.09.1950 roku jako podchorąży w Oficerskiej Szkole Piechoty Nr 1. Następnie, w okresie od 1.09.1952 do 31.10.1954r. w 4 Pułku Piechoty; od 5.10.1959 do 29.10.1961r. adiutant dowódcy Śląskiego Okręgu Wojskowego; następnie w okresie od 14.08.1968 do 28.08.1969 roku Dowódca 10 Pułku Czołgów Średnich 10 Sudeckiej Dywizji Pancernej; w 1968 roku brał w operacji DUNAJ; w okresie od 29.08.1969 do 10.10.1976 w 11 Drezdeńskiej Dywizji Pancernej, będąc kolejno: szefem sztabu, p.o. dowódcy i dowódcą dywizji; następnie od 11.10.1976 do 31.03.1983 roku szef sztabu, p.o. dowódcy i dwódca Pomorskiego Okręgu Wojskowego; w Sztabie Generalnym Wojska Polskiego w okresie od 1.04.1983 do 16.09.1990 roku, w tym czasie Zastępca Szefa Sztabu Generalnego ds. Operacyjnych i od 9.12.1983r. Szef Sztabu Generalnego WP i wiceminister Obrony Narodowej. Ukończył następujące szkoły i odbył szkolenia: Oficerska Szkoła Piechoty Nr 1 od 25.09.1950 do 31.08.1952r.; Akademia Sztabu Generalnego Wojska Polskiego - fakultet ogólnowojskowy w okresie od 1.11.1954 do 30.09.1957r.; Akademia Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych ZSRR od 1.09.1971 do 30.08.1973r.; Kurs Przeszkolenia Operacyjno-Strategicznego w ZSRR [brak bliższych danych], w okresie od 1.11.1979 do 31.12.1979r. Delegat na V, VII-IX Zjazd PZPR. Źródło: IPN BU 2216/7, k. 1-2, 4-4v, 11,12,14, 25, 27.
Kto jest kim w Polsce, Interpress 1984
Zawód: generał dywizji; działacz państwowy Edukacja: studia: Akademia Sztabu Generalnego 1957, Akademia Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych ZSRR 1973. Biografia Szef sztabu 1976-78, dowódca 1978*83 Pomorskiego Okręgu Wojskowego; zastępca szefa, następnie szef Sztabu Gen. WP 1983- ; wiceminister obrony narodowej 1983- ; gen. brygady 1974, gen. dywizji 1979 Członkostwo: czł. WRON 1981-83; przew. Woj. Rady Przyjaciół Harcerstwa, Bydgoszcz 1978-83; czł. PZPR 1951- ; poseł na Sejm 1980- Odznaczenia: Krzyż Komandorski OOP, Order Sztandaru Pracy I kl. i inne odznaczenia krajowe i zagr. Prywatnie: Hobby: literatura wojskowa; posób spędzania wolnego czasu: turystyka, żeglarstwo. Adres: ul. Racławicka 29a m. 47,02-601 szawa.
ipn.53203 http://katalog.bip.ipn.gov.pl/showDetails.do?idx=A&katalogId=1&subpageKatalogId=1&pageNo=1&nameId=26275&osobaId=53203& Użycki Józef ur. 01.12.1932, Kiertyn
sejmprl.6029 http://bs.sejm.gov.pl/ Użycki Józef (1932-); wojskowy zawodowy; Generał broni WP, szef Sztabu Generalnego i wiceminister obrony narodowej (1983-1990). W 1940 deportowany z rodziną na Syberię. Służbę wojskową rozpoczął w 1950, jako podchorąży Oficerskiej Szkoły Piechoty nr 1 we Wrocławiu. W 1952 promowany na pierwszy stopień oficerski, po czym skierowany na dowódcę plutonu, a następnie zastępcę dowódcy kompanii w 4 Pułku Piechoty w Kielcach. W l. 1954–1957 był słuchaczem Akademii Sztabu Generalnego Wojska Polskiego. Po studiach został szefem sztabu 33 Pułku Zmechanizowanego w Nysie. W l. 1959–1966 pełnił służbę w Sztabie Śląskiego Okręgu Wojskowego, gdzie był m.in. oficerem Oddziału Operacyjnego. W 1966 został szefem sztabu-zastępcą dowódcy 10 Pułku Czołgów Średnich w Opolu. W l. 1968-1969 dowodził tym pułkiem. W 1969 został szefem sztabu-zastępcą dowódcy 11 Drezdeńskiej Dywizji Pancernej w Żaganiu. W l. 1970-1973 był słuchaczem Akademii Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych ZSRR im. Woroszyłowa w Moskwie. W 1973 objął dowództwo 11 Drezdeńskiej Dywizji Pancernej. Na tym stanowisku w 1974 roku awansował na generała brygady. W 1976 został szefem sztabu-zastępcą dowódcy Pomorskiego Okręgu Wojskowego w Bydgoszczy. W 1978 został mianowany dowódcą tego okręgu wojskowego, a na wypadek wojny dowódcą 1 Armii. W 1979 awansował na generała dywizji. W 1983 został zastępcą szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego ds. operacyjnych. W l. 1983–1990 szef Sztabu Generalnego i jednocześnie wiceminister obrony narodowej. W 1984 został mianowany generałem broni. Służbę wojskową zakończył 03.10.1991. W 1981 członek Wojskowej Rady Ocalenia Narodowego. Współautor nowej polskiej doktryny obronnej, którą reprezentował w 1990 na konferencji szefów sztabów generalnych państw Europy i Ameryki Północnej. Autor książki "Wojna konwencjonalna w Europie".
|
|