Antoni Józef Siemaszko (ID: psb.29173.1)

Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. SIEMASZKOWA Wanda Felicja (1867-1947) aktorka, reżyser, pedagog 1°
2. KLING Kazimierz (1884-1942) profesor chemii 2°
3. SĘKOWSKI Aleksander (1811-1888) adwokat, radny m. Lwowa 8°
4. DYDEJCZYK Walery (1864-1928) inżynier górniczy 8°
5. JABŁOŃSKI Izydor Piotr (1835-1905) malarz 8°
6. OSTASZEWSKI Teofil Wojciech (1807-1889) ziemianin, pisarz, działacz społeczny, gospodarczy 9°
7. SĘKOWSKI Stefan (1859-1910) ziemianin, poseł 9°
8. HOMOLACS Edward (1808-1890) ziemianin, organizator Kuźnic 10°
9. STROMFELD Wilhelm (1832-1913) farmaceuta, powstaniec styczniowy 10°
10. RUPNIEWSKI Roman Kajetan (1802-1892) oficer artylerii WP, powstaniec 1830, malarz amator 10°
11. TARCZEWSKI Marek Marceli (1782-1843), prawnik 10°
12. GRODZICKI Feliks (zm. 1838) senator Rzeczypospolitej Krakowskiej 10°
13. SUFFCZYŃSKI Kazimierz (zm. 1738), pisarz ziemski lubelski 10°
14. SZANIAWSKI Jozafat (ok. 1694-1739), podstoli koronny 10°
15. KOZŁOWSKI Zygmunt (1831-1893) polityk galicyjski 10°
16. SOŁTYK Tomasz h. Sołtyk (1732-1808) kasztelan zawichojski, potem wiślicki 10°
17. TARNOWSKI Jan (1826-1898), poseł na Sejm Krajowy we Lwowie 11°
18. ORZECHOWSKI Hieronim (ok. 1670- ok. 1725) działacz sejmikowy, kasztelan przasnyski 11°
19. SOŁTYK Michał Aleksander h. Sołtyk (zm. 1766) kasztelan sandomierski 11°
20. SKRZYŃSKI Henryk h. Zaremba (1822-1903) ksiądz, działacz społeczny, filantrop 11°

Uwagi

• „Słownik biograficzny teatru polskiego 1765-1965”, t. I, PWN Warszawa 1973:

  SIEMASZKO Antoni Józef (17 II 1861 Krzewin k. Poniewieża - 24 X 1924 Warszawa), aktor, reżyser
  Był synem Józefa S. i Hiacynty z Kukiewiczów, mężem - Wandy S. Ukończył gimn. w Kownie. Następnie uczył się w szkole dram. E. Derynga w Warszawie; debiutował na popisie 21 VI 1879 w T. Granzowa w roli Kalasantego („Kosa i kamień"). Tegoż roku wyjechał z zespołem Derynga na prowincję; grał wtedy m.in. w Łodzi i Płocku. Na sez. 1881/82 był zaangażowany do WTR. W sez. 1882/83 występował w Petersburgu w zespole J. Teksla i F. Wesołowskiego. Od 7 VI 1883 i w sez. 1883/84 był aktorem t. krak.; z zespołem krak. występował również latem 1883 w Tarnowie. W sez. 1884/85 pracował w t. lwow.; latem 1885 w warsz. t. ogr. Eldorado. Od 7 XI 1885 ponownie występował w t. krak., gdzie pozostał tym razem na osiem sez., do grudnia 1893. Na występy gościnne wyjeżdżał wówczas do WTR (lipiec 1886; 1887, 1888, 1893), Lublina (1888), Poznania (kwiecień 1891) i Lwowa (wrzesień 1893). 3 VI 1888 ożenił się w Krakowie z aktorką Wandą Sierpińską. W sez. 1893/94 (od grudnia 1893) był aktorem t. lwów., następnie jak się zdaje gościnnie grał w Poznaniu. Od września 1894 zaangażował się po raz trzeci do t. krak. i występował tu do 31 X 1900. W tym okresie występował gościnnie w WTR (17 VII-25 VIII 1895) i Poznaniu (maj 1897). W 1900-06 był aktorem WTR, a w sez. 1906/07 T. Małego w Warszawie; w sez. 1907/08 reżyserem t. pol. Tow. Miłośników Sztuki w Kijowie. We wrześniu 1908 gościnnie występował w krak. T. Ludowym, w sez. 1908/09 pracował jako aktor i reżyser t. łódzkiego. W 1909-14 był po raz czwarty aktorem t. krakowskiego. Podczas I wojny świat. walczył w II Brygadzie Legionów Polskich, dosłużył się stopnia kapitana, odznaczony Krzyżem Walecznych. W sez. 1918/19 był aktorem T. Polskiego w Łodzi, a w 1919-23 T. Polskiego w Warszawie. W styczniu 1921 występował gościnnie w Bydgoszczy. Grał w filmach pol.: „Przygody pana Antoniego” (1913), „Pan Twardowski” (1920), „Karczma na rozdrożu” (1923). Pisał utwory dram., m.in. komedie: „Mąż w powijakach”, „Monogram”. Adaptował na scenę „Pana Wołodyjowskiego”. Był członkiem zasłużonym ZASP. „Gdyby z jego niezwykłymi zdolnościami szło w parze zamiłowanie do zawodu aktorskiego, byłby to może drugi Frenkiel” - twierdził P. Owerłło. Nie znosił jednak systematycznej pracy. „Nigdzie nie zagrzał miejsca, co kilka lat widziano go w innym teatrze, zawsze zajętego projektami zrobienia wielkiego majątku”. W pierwszym dziesięcioleciu swej działalności nie odnosił większych sukcesów. S. Pepłowski narzekał wówczas, że „dla chwilowego efektu poświęcał całość przedstawianego charakteru”. Wybił się dopiero podczas drugiego pobytu w Krakowie. Sam S. Koźmian pisał wtedy, że „umie grać w stylu utworu”. Z temperamentu aktor charakterystyczny, miał udane role w utworach Szekspira, jak np. Spodek („Sen nocy letniej"), Poloniusz („Hamlet"); w pol. dramacie romantycznym grał m.in. Grabca („Balladyna"), Bajkowa („Dziady"), Majora („Fantazy"). Najwyżej ceniono go jako aktora komediowego. „Siłę komiczną miał fenomenalną. Rola niejako sama mu się stawiała paroma improwizowanymi rysami. Kilkoma pozornie nic nie znaczącymi kreskami umiał na twarzy swojej narysować doskonały portret odtwarzanej postaci” (Owerłło). Grał co najmniej jedenaście ról w komediach Fredry. W „Zemście” - wg Owerłły - „mimo niepokaźnej sylwetki wydobywał wspaniale charakter Cześnika"; na ogół jednak wyżej stawiano w tej komedii jego Papkina. „Miał całą galerię kontuszowców i szlachciców z nowszej komedii. Utracjusze, letkiewicze, bracia-łaty, skarlałe typy, bankruci-szlagoni, cały ten deklasujący się świat polsko-ziemiański miał w nim doskonałego odtwórcę”. Wśród ról tego rodzaju należy wspomnieć tyt. w „Panu Damazym”, Dzieńdzierzyńskiego („Rozbitki"), Teofila („Głupi Jakub"), Klepackiego („Wicek i Wacek"). Kilka świetnych postaci stworzył w utworach Zapolskiej, jako Szwarcenkopf („Małka Szwarcenkopf"), Stary Firułkes („Jojne Firułkes"), Dulski („Moralność pani Dulskiej"), Daum („Panna Maliczewska").
  
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.17724.4
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.39308.1
  Epitafium na cm. Powązkowskim:
  Ś.P.
  ANTONI
  SIEMASZKO
  ARTYSTA SCEN POLSKICH
  ZM. 6.X.1924 R.
  
  Polski Słownik Biograficzny - Uzupełnienia i sprostowania w t. 43 do art. Siemaszko Antoni
  Polski Słownik Biograficzny t. 36 str. 602: psb.29173.1
  S. Łoza, Czy wiesz kto to jest, Warszawa 1938 - loza.3772x
  n.54003o Nekrologia Minakowskiego (54003)
  n.57723 Nekrologia Minakowskiego (57723)

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
• Potomkowie - Drzewo
  
  
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim