Stanisław «Rzecki» Rzecznik (ID: psb.27633.1)

Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. KUPIECKI Edmund (1858-1918) aktor, reżyser 8°
2. PIĘTKOWSKI Radzimir (1888-1970) inżynier lądowo-wodny, profesor 8°
3. JANCZEWSKI Władysław (1878-1949) lekarz 10°
4. REYMONT Władysław Stanisław (1867-1925) pisarz 11°
5. BOETTNER Rudolf Adam (1879-1923) profesor botaniki 12°
6. SZATZSZNAJDER Leon (1881-1972) rzeźbiarz, medalier, malarz 12°
7. FIATOWSKI Henryk (1864-1939) ksiądz 13°
8. RUDNICKI Kazimierz (1879-1959) adwokat, prokurator, podsekretarz stanu 13°
9. BOJASIŃSKI Józef (1875-1930) historyk, pedagog 13°
10. GROCHOWSKI Wacław (1885-1939) farmaceuta, botanik 14°
11. TALIKOWSKI Michał (1894-1956), pułkownik WP 14°
12. SZYMANOWSKI Wacław (1859-1930), rzeźbiarz, malarz 14°
13. SZYMANOWSKI Wacław (1821-1886), dziennikarz, publicysta, dramaturg 14°
14. REGULSKI Bronisław (1886-1961) generał dywizji WP 14°
15. RADWAN Józef Wiktor (1858-1936) prawnik, drukarz, wydawca, działacz społeczno-kulturalny 14°
16. PSARSKI Wiktor (1813-1871) działacz gospodarczy, ziemianin 14°
17. PIOTROWSKI Stanisław (1849-1919) prawnik, ekonomista, socjolog 14°
18. OŁTUSZEWSKI Władysław (1855-1922) lekarz, pionier polskiej foniatrii 14°
19. MAJEWSKI Erazm (1858-1922) przemysłowiec, przyrodnik, etnolog, ekonomista 14°
20. KRASZEWSKA Irena (1887-1966) rolnik, pedagog 14°

Uwagi

• „Słownik biograficzny teatru polskiego 1900-1980”, t. II, PWN Warszawa 1994:

  RZECKI Stanisław, także Szreniawa-Rzecki, właśc. S. Rzecznik (19 X 1884 lub 1888 Warszawa - 25 IV 1972 Warszawa), scenograf
  Był synem Lucjana Rzecznika (zob. t. 1) i Zofii Rawicz z Gurbskich (zob. t. 1), mężem Antoniny Muller (ślub w 1917). Ukończył gimn. w Warszawie, a nast. do 1908 studiował w Szkole Sztuk Pięknych w Krakowie, m.in. u T. Axentowicza i S. Wyspiańskiego. Brał wtedy udział w programach Zielonego Balonika - rysował i komentował karykatury; występował także w 1909 w warsz. Momusie. W 1909-13 studiował w Paryżu. Po powrocie założył w Warszawie Tow. Młoda Sztuka. W czasie I wojny świat, walczył w Legionach Polskich. W 1915 rozpoczął współpracę z t. warszawskimi jako scenograf i projektant kostiumów. Współpracował: z T. Powszechnym (kostiumy do „Cyda”, 1915), z T. Polskim (kostiumy do „Księcia Niezłomnego” i dek. do „Cyrulika sewilskiego”, 1918), z Redutą (kostiumy do „Fircyka w zalotach”, 1920 i dek. do „Pierścienia wielkiej damy”, 1936). Projekty jego spotykały się z uznaniem. J. Lorentowicz pisał, iż „Rzecki wniósł do swych dekoracji i kostiumów taką dyskrecję tonu ogólnego, tyle smaku i harmonii, że odbijał nadzwyczajnie od jaskrawości barw najznakomitszych swych kolegów”.
  Po II wojnie świat. zrealizował jeszcze parę projektów scenograficznych: w T. im. Słowackiego w Krakowie (Fantazy, 1946), oraz w Warszawie w T. Kameralnym („Sprytna wdówka”, 1950) iT. Narodowym („Szkoła żon”, 1959). Był jednak przede wszystkim rzeźbiarzem, malarzem, grafikiem. Miał szereg wystaw w kraju i za granicą (Paryż, Bruksela, Berlin, Rzym, Nowy Jork, Wenecja). Był członkiem różnych grup artyst., założycielem Instytutu Sztuk Plastycznych w Warszawie i jego dyr. (od 1926 do 1937); także wieloletnim pedagogiem. Współpracował z tygodnikiem „Liberum Veto”. Był jednym ze współautorów zbioru „Teka Melpomeny. Autolitografie”, Kraków 1904.
  
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 2: teatr.23399.1
  Polski Słownik Biograficzny t. 34 str. 6: psb.27633.1
  S. Łoza, Czy wiesz kto to jest, Warszawa 1938 - loza.3667

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
• Potomkowie - Drzewo
  
  
• Kuzyni
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim