Zygmunt Mossoczy (ID: psb.19066.1)

Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. MOSSOCZOWA Michalina (1882-1965) autorka książek dla dzieci 3°
2. MOSSOCZY Zbigniew Marian (1907-1963) geolog, kartograf, pedagog 3°
3. KLIMECKI Stefan Euzebiusz (1905-1943) działacz Stronnictwa Narodowego 4°
4. KLIMECKI Tadeusz Apolinary (1895-1943) generał brygady 6°
5. GÓRSKI Wojciech (1849-1935) pedagog 7°
6. SKRZYPIŃSKI Piotr (1817-1902) pedagog, autor podręczników gramatyki polskiej 8°
7. SKRZYPIŃSKI Jan Gaudenty (1891-1939) inżynier mechanik, konstruktor broni, organizator przemysłu zbrojeniowego 10°
8. SZYMBORSKI Wincenty (1870-1936), urzędnik 13°
9. PSARSKI Stanisław (1810-1875) ziemianin, działacz gospodarczy, redaktor 13°
10. KROCZEWSKI Wincenty (1802-1842) ksiądz, zesłaniec 13°
11. PSARSKI Fryderyk Jakub (ok. 1730-1805) poseł, przywódca powstania 1794 w Wieluńskim 13°
12. DOBRZYŃSKI Ignacy Feliks (1807-1867) muzyk, kompozytor 14°
13. CZARNOWSKI Jan Nepomucen (1822-1894) powieściopisarz, historyk 14°
14. SYGA Teofil Bernard (1903-1983) prozaik, krytyk literacki i teatralny, eseista, biblio-graf 14°
15. SPISKI Jan Augustyn (1794-1844) kupiec warszawski, sędzia Tryb. Handlowego, właściciel ziemski, filantrop 14°
16. PRZEWOSKI Edward Paweł (1849-1925) profesor anatomii patologicznej 14°
17. MINKIEWICZ Romuald Kazimierz (1887-1944) biolog, literat 14°
18. MINISZEWSKI Józef Aleksander (1821-1863) literat, publicysta 14°
19. STELMOWSKA Kryspina (zm.1869) działaczka konspiracyjna, ?entuzjastka? 15°
20. PSARSKI Wiktor (1813-1871) działacz gospodarczy, ziemianin 15°

Uwagi

• „Słownik biograficzny teatru polskiego 1765-1965”, t. I, PWN Warszawa 1973:

  MOSSOCZY Zygmunt (18 II 1881 Przemyśl - 18 XII 1962 Warszawa), śpiewak, dyr. teatru
  Był synem Romualda M. i Ludwiki z Tudorowiczów, bratem => Romualda M. Po skończeniu gimn. w Nowym Sączu wstąpił (w 1899) na wydział przyrodniczy Uniw. Jagiell.; równocześnie zaczął naukę śpiewu pod kier. W. Barabasza. W 1900 przeniósł się do Lwowa, gdzie w 1905 ukończył wydział chemii na politechnice i klasę śpiewu W. Wysockiego w konserwatorium. Jeszcze jako student debiutował 6 XI 1903 w T. Miejskim we Lwowie w partii Hundinga („Walkiria"); w sez. 1903/04 śpiewał w t. lwow. także m.in. Ramfisa („Aida"), Serwacego („Verbum nobile"). Wiosną 1905 wyjechał na dalsze studia wokalne do Mediolanu, gdzie uczył się m.in. u T. Arklowej. W sez. 1905/06 został zaangażowany przez L. Hellera do Teatro Lirico w Mediolanie; śpiewał tam partie Przeora („Kuglarz Madonny") i Stolnika („Halka"). Po powrocie do kraju wystąpił gościnnie w T. Wielkim w Warszawie 22 II 1906 w partii Stolnika („Halka"). W 1906-08 występował w T. Miejskim we Lwowie; brał także udział w wyjazdach zespołu lwow. na występy do Krakowa. 28 VIII 1906 ożenił się z Olgą Kupczyńską. Po występie w T. Wielkim w Warszawie 4 X 1908 w partii Zbigniewa („Straszny dwór") został na sez. 1908/09 zaangażowany do zespołu opery WTR. W 1909-11 występował z powodzeniem we Włoszech, m.in. w Teatro dal Verme w Mediolanie oraz w Catanii, Genui i Brescii. Zapewne w tym czasie występował także w Londynie. Od października 1911 do lata 1915 należał znów do zespołu opery WTR, następnie jako poddany austr. został ewakuowany w głąb Rosji. W 1917-18 był nauczycielem śpiewu w szkole muz. we Włodzimierzu. Po powrocie do kraju został zaangażowany do T. Wielkiego w Warszawie i występował tam od 1 IX 1918 do 1934. W 1918-20 udzielał lekcji śpiewu w szkole muz. To w. Muzycznego im. Chopina. W maju 1930 występował gościnnie w Pradze. Od 1931 do 1934 był dyr. administracyjnym Opery Warszawskiej jako przedstawiciel zrzeszenia artystów; w 1934 pełnił funkcję współdyrektora Opery (obok A. Dobosza). 16 XII 1933 obchodził jubileusz trzydziestolecia pracy śpiewając partię Kardynała („Żydówka"). W 1934-36 (w okresie dyr. J. Korolewicz-Waydowej) zajmował się wyłącznie pracą pedag. i nie występował na scenie. W 1936-39 (za dyr. J. Mazarakiego) występował tylko dorywczo, zajmując jednocześnie (do końca 1938) stanowisko dyr. administracyjnego Opery. W okresie II wojny świat. udzielał lekcji śpiewu. Podczas powstania warsz. został ranny. Po wojnie przez kilka lat przebywał w Schronisku Artystów Weteranów Scen Polskich w Skolimowie. Od 1949 był nauczycielem śpiewu w Zespole Pieśni i Tańca Domu Wojska Polskiego w Warszawie. 3 XII 1956 obchodził w Operze Warszawskiej jubileusz pięćdziesięciolecia pracy. Charakterowi jego „basso cantante” najbardziej odpowiadały takie partie jak: Laurenty („Lukrecja Borgia"), Rocco („Fidelio"), Król Marek („Tristan i Izolda"), Landgraf („Tannhauser"), Pimen („Borys Godunow"), Milczek („Zemsta"), Titurel („Parsifal"); wyróżnił się zwłaszcza w partii Bazylego („Cyrulik sewilski"). Wg P. Rytla „miał wspaniałą postać, szlachetność ruchów i gestów. Skala jego talentu była bardzo rozległa. Głos obszerny, o pięknym brzmieniu, podatny do wyrażania zarówno serdecznych wzruszeń, jak grozy lub majestatu”. Był członkiem zasłużonym ZASP, a w 1920-24 i 1926-28 członkiem zarządu tej organizacji. Przez wiele lat zajmował się nauczaniem śpiewu; uczniami jego byli m.in. J. Romeyko, S. Znicz, M. Trembicki.
  
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.16691.1
  Epitafium na cm. Powązkowskim:
  Ś.P.
  ZYGMUNT
  MOSSOCZY
  ARTYSTA ŚPIEWAK
  UR. 18.II.1881 - ZM. 18.XII.1962
  
  Polski Słownik Biograficzny t. 22 str. 58: psb.19066.1
  S. Łoza, Czy wiesz kto to jest, Warszawa 1938 - loza.2870

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
• Bratankowie lub siostrzeńcy/bratanice lub siostrzenice
• Poprzedni brat lub siostra
• Następny brat lub siostra
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim