Michalina Karolina Blachowska (ID: psb.15900.1)

Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. KONAR Aleksander Alfred (1862-1940) literat 7°
2. KON Piotr (1865-1937) adwokat, działacz rewolucyjny 8°
3. ŁOZA Stanisław Bartłomiej (1888-1956) podpułkownik WP, historyk 8°
4. MAŁKOWSKI Henryk Paweł (1881-1959) aktor 8°
5. LEO Leopold August (1792-1868) lekarz, wydawca 9°
6. PIK Jakub (1806-1897) optyk 9°
7. ROSEN Jan (1854-1936) malarz 9°
8. HANTKE Bernard Ludwik (1826-1900) przemysłowiec 10°
9. ROSEN Jan Henryk (1891-1982) malarz 10°
10. MARCONI Władysław (1848-1915) architekt, konserwator 10°
11. LEO Edward (1829-1901) prawnik, publicysta, redaktor 10°
12. KRONENBERG Samuel Eleazar (1773-1826) kupiec, bankier 10°
13. LEO Anna (1873-1945) pamiętnikarka, tłumaczka 11°
14. PEPŁOWSKI Edward Adolf (1880-1960) inżynier, technolog, działacz robotniczy, senator 11°
15. MARCONI Tadeusz Adolf (1899-1956) działacz gospodarczy, dyrektor przedsiębiorstw 11°
16. MARCONI Henryk (1792-1863) architekt 11°
17. KRONENBERG Władysław Edward (1848-1892) inżynier, kompozytor 11°
18. KRONENBERG Stanisław Leopold (1846-1894) przemysłowiec, finansista 11°
19. KRONENBERG Leopold Julian (1849-1937) finansista, kompozytor 11°
20. KRONENBERG Leopold (1812-1878) finansista, przemysłowiec 11°

Uwagi

• „Słownik biograficzny teatru polskiego 1765-1965”, t. I, PWN Warszawa 1973:

  ŁASKA Michalina Karolina, z Blechowskich, 2° v. Rembielińska (ok. 1868 - 26 IX 1939 Warszawa), tancerka, aktorka, śpiewaczka
  Była córką Andrzeja i Anny Blechowskich, żoną => Aleksandra Łaskiego. Uczyła się na pensji w Warszawie. Debiutowała w 1885 pod nazwiskiem panieńskim w warsz. t. ogr. Nowy Świat, następnie występowała w Łowiczu, a w 1886 w warsz. t. ogr. Promenada. Przeniosła się do zespołu K. i S. Sarnowskich i występowała tam do 1889, początkowo jako tancerka i aktorka, później jako śpiewaczka operetkowa. W tym czasie wyszła za aktora Aleksandra Ł. i już pod tym nazwiskiem występowała w jego zespole w 1890 w Płocku i 1891 w warsz. t. ogr. Eldorado. W 1891-95 należała do zespołu t. pozn.; grała tam m.in. Ludwikę („Ulicznik paryski"), Adelę („Zemsta nietoperza"), a nawet śpiewała partię operową Zofii („Halka"). Rozwój talentu zawdzięczała w znacznym stopniu radom i pomocy męża. W lecie 1895 występowała w warsz. t. ogr. Nowości (dyr. F. Kwaśniewski i W. Gloger), 21 IX 1895 debiutowała w T. Nowym w roli Małgorzaty („Biedna dziewczyna") i została zaangażowana na stałe do zespołu farsy i operetki WTR, w którym pozostała do 1909. Celowała w rolach subretek, dziewcząt wiejskich oraz młodych chłopców. Grała m.in. Molly („Gejsza"), Pepi („Wiedeńska krew"), Kasię („Słodka dziewczyna"), Orestesa („Piękna Helena"), Pepe Crevete („Dama od Maksyma"). Sukcesy swe zawdzięczała wielkiemu temperamentowi, talentowi parodystycznemu i specyficznemu humorowi. Wszechstronnie uzdolniona, umiała dobrze tańczyć i śpiewać. Cieszyła się wielką popularnością. „Jak skra żywa - pisał o niej A. Grzymała-Siedlecki - i jak skra gorąca z nieprzebranym zasobem sprężyn uwodzenia scenicznych swoich partnerów, najswobodniejsza czuła się w rolach kokotek, damulek, w ramach półświatka czy to jawnego, czy zawoalowanego. Tutaj dawała koncerty bezpardonowej zalotności”. Wyjeżdżała często z Warszawy na występy gościnne, m.in. do Sosnowca (1903), Poznania (1904), Lublina (1904), Łodzi (1905) i Wilna (1906). 21 III 1909 wyszła powtórnie za mąż za ziemianina Wacława Rembielińskiego i opuściła teatr. Jednak już w marcu 1911 występowała w Kijowie. Jesienią otworzyła w Warszawie t. na Oboźnej, a w marcu 1912 wyjechała z jego zespołem w objazd odwiedzając m.in. Łódź, Piotrków, Sosnowiec, Kielce, Zawiercie, Radom, Łomżę. W 1914 występowała w Lublinie oraz w T. Małym w Warszawie, w 1915-16 kilkakrotnie gościnnie w Kijowie. Następnie znowu na kilka lat usunęła się ze sceny. Powróciła do t. w sez. 1924/25 występując w rolach charakterystycznych w Lublinie, w 1925/26 grała w t. Szkarłatna Maska w Warszawie, a od września 1926 należała do zespołu warsz. T. Miejskich występując najczęściej na scenie T. Letniego (grała m.in. Emilię - „Wesele Fonsia"), odnosząc ponownie sukcesy dzięki swym zdolnościom charakterystycznym. 16 XI 1934 obchodziła w T. Letnim jubileusz piędziesięciolecia pracy scen. w komedii „Kwiecista droga”. Pod koniec życia grała epizody w kilku filmach.
  
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.40975.1
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.78417.2
  Polski Słownik Biograficzny t. 18 str. 224: psb.15900.1

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
• Kuzyni
• Poprzedni brat lub siostra
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim