Andrzej Franciszek Kucharski (ID: psb.14186.1)

Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. SOKOŁOWSKI Konstanty Maciej Artur (1834-1893) powstaniec 1863 r., emigrant 7°
2. JANUSZEWSKI Franciszek Antoni (1871-1916) działacz ludowy 8°
3. GLÜCKSBERG Henryk Emanuel (1802-1870) tłumacz, publicysta 8°
4. STRZAŁECKI Zygmunt (1873-1946), malarz, konserwator 8°
5. SOKOŁOWSKI Michał (1881-1947) dziennikarz, działacz socjalistyczny, senator RP 8°
6. KACZANOWSKI Józef (1802-1865) wydawca, pedagog 8°
7. POLETYŁO Wojciech (zm. 1806) kasztelan chełmski 8°
8. LELOWSKI Antoni (1783-1855) technik, komisarz fabryk 8°
9. GLÜCKSBERG Natan (1780-1831) księgarz, drukarz, wydawca 9°
10. STRZAŁECKI Antoni Jan (1844-1934), malarz-dekorator 9°
11. SOKOŁOWSKI Stanisław Antoni (1912-1945) oficer WP 9°
12. SAMBORSKI Bogusław (1897- po 1970) aktor teatralny i filmowy 9°
13. OLEŚ Andrzej Zygmunt (1886-1952) malarz, grafik, konserwator 9°
14. POLETYŁO Leopold (1812-1895) ziemianin, przemysłowiec 9°
15. MARKIEWICZ Seweryn (ok. 1840-1869) prawnik, powstaniec 1863 9°
16. MARKIEWICZ Stanisław Nikodem (1839-1911) lekarz, twórca kolonii dziecięcych 9°
17. STRZAŁECKI Janusz (1902-1983), malarz, profesor ASP w Warszawie 9°
18. STADNICKI Franciszek Ksawery h. Szreniawa (zm. 1775) podczaszy latyczowski, chorąży czerwonogrodzki, podolski, poseł na sejmy 9°
19. ORŁOWSKI Władysław (1835-1889) lekarz chirurg 10°
20. OSTROWSKI Jozafat Stanisław (1890-1939) benedyktyn, bibliotekarz, historyk 10°

Uwagi

• Polski Słownik Biograficzny t. 16 str. 46: psb.14186.1
  Rafał Gerber, Studenci Uniwersytetu Warszawskiego 1808-1831. Słownik biograficzny (str. 383): Kucharski Franciszek [Andrzej, Jędrzej], Wydział Nauk i Sztuk Pięknych, sekcja Nauki i Sztuki Piękne, wpis 10 X 1817
  Ur. w kolonii Barany niedaleko Pajęczna. Syn Pawła i Elżbiety Papieskiej, właścicielki wsi Papieże. Przed rozpoczęciem studiów był kolaboratorem w szkole lubelskiej, w 1820 nauczycielem w szkole wojew. w Płocku. W 1821 uzyskał stopień mgra nauk pięknych. W 1822-1824 był nauczycielem szkoły wojew. w Kielcach. W 1824 został nauczycielem łaciny i literatury starożytnej w szkole wojew. w Lublinie, następnie w Kaliszu i Warszawie. W 1827 wysłany przez władze uniwersyteckie w 3-letnią podróż naukową po krajach słowiańskich dla przygotowania się na profesora dialektów słowiańskich. Wrócił z niej jesienią 1830, w grudniu 1831 otrzymał nominację na zastępcę profesora tuż przed zamknięciem Uniwersytetu. Wyniki tej podróży opisał w Andrzeja Kucharskiego relacji z naukowej podróży po Słowacji i w listach Z podróży i wyjątkach z dziennika naukowej podróży po krajach słowiańskich, ogłaszanych w „Rozmaitościach warsz.” i „Gazecie Polskiej” (1826 i 1828). Korespondował z uczonymi czeskimi Czelakowskim i Wacławem Hanką. Pozostawał też w korespondencyjnych kontaktach z Teodorem Lompą. Od 1833 był nauczycielem w gimnazjum warszawskim przy ul. Leszno, a później w gu-bernialnym w Warszawie. W 1835 czynił starania o wydanie w jęz. polskim broszury renegata hr. Adama Gierowskiego, La verité sur la Russie. Słowianofil z zawodu, był lojalnym rzecznikiem rosyjskiego panslawizmu, zbliżonym osobiście z W. A. Maciejowskim, z którym współpracował naukowo. W 1838 wydał Najważniejsze pomniki prawodawstw słowiańskich. Autor rozprawy O przekładach Pisma św. na języki słowiańskie, publikowanej w „Pamiętniku Religijno-Moralnym”. Drukował również w „Bibl. warsz.” rozprawy na temat sło-wianoznawstwa. W salonach warszawskich cieszył się opinią miernego erudyty. Miano mu za złe jego panslawizm. W 1843 otrzymał prawa nowego szlachectwa. W ostatnich latach życia pracował nad słownikiem geograficznym ziem słowiańskich, który pozostawił w rękopisie. Zebrał również bogaty księgozbiór z dziedziny slawistyki (około 2000 tomów), który zakupiła już po jego śmierci w 1865 Biblioteka Uniwersytecka w Odessie. Opracował pierwszy w literaturze polskiej Spis bibliograficzny gramatyk i słowników polskich, zawierający 93 pozycje z lat 1486-1825. To zestawienie włączył do wydanej przez siebie w 1825 Ortografii polskiej ks. Stanisława Zaborowskiego. Zmarł w Warszawie, pochowany na Powązkach. Żona jego była przełożoną znanej pensji żeńskiej w Warszawie.
  n.103296o Nekrologia Minakowskiego (103296)
  n.12735 Nekrologia Minakowskiego (12735)
  n.17180a Nekrologia Minakowskiego (17180)
  sw.270232 Akt małżeństwa: Warszawa św. Jan (obecn. m. Warszawa), 1/1838 [indeks na http://geneteka.genealodzy.pl/] http://metryki.genealodzy.pl/metryki.php?op=kt&ar=1&zs=0161d&sy=1838&kt=2 [podgląd]
  sw.270459 Akt małżeństwa: Warszawa św. Krzyż (obecn. m. Warszawa), 137/1862 [indeks na http://geneteka.genealodzy.pl/] http://metryki.genealodzy.pl/metryki.php?op=kt&ar=1&zs=0158d&sy=1862&kt=2 [podgląd]

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
• Potomkowie - Drzewo
  
  
• Bratankowie lub siostrzeńcy/bratanice lub siostrzenice
• Poprzedni brat lub siostra
• Następny brat lub siostra
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim