Wilhelmina Schweikart (ID: psb.30071.1)

Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. BRODOWICZ Maciej Józef (1790-1885) profesor UJ 1°
2. SCHWEIKART Karl Gottlieb (1772-1855) malarz, miniaturzysta 1°
3. SKIBIŃSKI Karol (1849-1922) inżynier, profesor i rektor Szkoły Politechnicznej we Lwowie 1°
4. SKIBIŃSKI Kazimierz Michał (1786-1858) aktor, śpiewak, reżyser, dyrektor teatru 1°
5. SKIBIŃSKA Józefa (1794-1834) śpiewaczka, aktorka 2°
6. SHEYBAL Stanisław Józef (1891-1976) malarz, fotografik, pedagog 3°
7. SHEYBAL Adam (1894-1965) fotografik, major 3°
8. MASZKOWSKI Karol (1831-1886) matematyk, rektor politechniki we Lwowie 3°
9. MASZKOWSKI Jan Kanty (1794-1865) malarz, nauczyciel rysunku 4°
10. MASZKOWSKI Karol Zyndram (1868-1938) malarz, pedagog 4°
11. SHEYBAL Władysław Rudolf (1923-1992) aktor, reżyser 4°
12. SEBALD Józef (1853-1931) fotograf 5°
13. MASZKOWSKI Rafał (1838-1901) skrzypek, dyrygent orkiestr symfonicznych 5°
14. MASZKOWSKI Marceli (1837-1862) rysownik, malarz 5°
15. KUCHARZEWSKI Feliks (1849-1935) inżynier budownictwa, pisarz, historyk techniki 7°
16. ISAKOWICZ Izaak Mikołaj (1824-1901) arcybiskup ormiański 10°
17. BACZYŃSKI Roman (1821-1907) handlowiec 10°
18. PRZYBOROWSKI Józef Jakub (1895-1939) profesor hodowli roślin 10°
19. PRZYBOROWSKI Adam Kazimierz (1858-1936) lekarz, właściciel lecznicy chirurgicznej 10°
20. ROŻNOWSKI Antoni (zm. 1809) podsędek gnieźnieński, poseł 10°

Uwagi

• „Słownik biograficzny teatru polskiego 1765-1965”, t. I, PWN Warszawa 1973:

  SKIBIŃSKA Wilhelmina, z Schweikartów, Szweikartów, 1° v. Brodowicz (ur. 11 I 1810 lub 1809 - działała do ok. 1860), śpiewaczka
  Była córką malarza Karola Schweikarta ze Lwowa, drugą żoną => Kazimierza S. Śpiewu uczyła się w Wiedniu, następnie rozpoczęła karierę śpiewaczki w t. niem. we Wrocławiu. Wyszła za doktora medycyny Macieja Józefa Brodowicza, prof. Uniw. Jagiell. i zamieszkała z mężem w Krakowie. Do 1839 występowała pod nazwiskiem Brodowicz. W styczniu 1838 występowała gościnnie w t. krak., następnie zaś w styczniu i do poł. lutego tego roku w t. lwowskim. 22 V 1838 wystąpiła po raz pierwszy w t. warsz. jako Rozyna („Cyrulik sewilski"); następnie na scenie warsz. śpiewała jeszcze Dorliskę („Torwaldo i Dorliska"), Kamilę („Zampa") i fragm. partii Semiramidy („Semiramida"). W Warszawie zyskała pochwały prasy i powodzenie u publiczności przede wszystkim dzięki pięknemu, mezzosopranowemu głosowi. „Głos piękny, lotność, czystość intonacji i gra żywa, swobodna, dowcipna podobały się bardzo” - pisał J.T.S. Jasiński; „Głos Brodowiczowej był czysty, brzmiący, pełny, a szczególniej w wyższych tonach silny. Co do trylu, to ogólnie przyznała krytyka, iż równego mu nie słyszano na scenie naszej” - dodawał W. Krogulski. W czerwcu 1838 wyjechała z Warszawy do Wilna, polecona K. Skibińskiemu przez K. Kurpińskiego. Po pomyślnym występie w Wilnie, w partii Rozyny („Cyrulik sewilski"), zaangażowana w tym samym roku przez W. Schmidkoffa, śpiewała tu zarówno w przedstawieniach pol. jak i niemieckich. W Wilnie również zaczęła dawać lekcje śpiewu. Rozwiodła się w tym okresie z mężem i 22 X 1839 w Krakowie wyszła za aktora Kazimierza Skibińskiego. W lipcu 1839 śpiewała w Krakowie na scenie niem. Amirię („Noc zapustna"), a 27 i 31 X tego roku już jako Skibińska występowała tu na scenie pol., m.in. w partii Normy („Norma"). Następnie wyjechała do Wilna i resztę sez. 1839/40 spędziła w t. wileńskim. W maju 1840 wyjechała z mężem do Moskwy, gdzie zamierzała dawać lekcje śpiewu. W lecie 1840 krótko przebywała w Wilnie, ale później wyjechała do Moskwy, gdzie mieszkała do 1842. W 1842 prawdopodobnie występowała w Mińsku Litewskim, następnie znowu w Wilnie. W końcu 1843 przybyła na gościnne występy do Warszawy, ale występowała tu bardzo krótko: 4 I 1844 w partii Aminy („Lunatyczka") oraz prawdopodobnie w partii Rozyny („Cyrulik sewilski") i powróciła do Wilna, gdzie śpiewała na koncertach w miejscowym teatrze. Wiosną 1845 podczas kuracji w Druskiennikach śpiewała na koncertach. Później mieszkała w Wilnie i udzielała lekcji śpiewu. Następne lata spędziła wraz z mężem na Podolu i Wołyniu (mieszkała m.in. w Żytomierzu, Krzemieńcu, Winnicy i Kamieńcu Podolskim), sporadycznie występując na scenie, częściej na koncertach (m.in. w 1846 w Kijowie), stale zajmując się działalnością pedagogiczną. W 1846 przez kilka tygodni występowała w Żytomierzu w t. pod dyr. P. Zielińskiej, następnie również w t. w Kamieńcu Podolskim. W późniejszych latach koncertowała, m.in. w Krzemieńcu. W 1858 po śmierci K. Skibińskiego wyjechała do Lwowa, a w 1860 osiedliła się na stałe w Wiedniu.
  
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.81170.1
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.81171.5
  Polski Słownik Biograficzny t. 36 str. 435: psb.29034.7
  Polski Słownik Biograficzny t. 36 str. 71: psb.28709.3
  Polski Słownik Biograficzny t. 38 str. 131: psb.30071.1
  Polski Słownik Biograficzny t. 38 str. 133: psb.30073.3
  Polski Słownik Biograficzny t. 38 str. 134: psb.30074.11

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
• Potomkowie - Drzewo
  
  
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim