Leon Ulrych (ID: sw.661954)

Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. NICZ Edward Karol (1851-1916) drzeworytnik, wydawca 10°
2. NICZ-BOROWIAKOWA Maria Łucja (1896-1944) malarka 10°
3. DANGEL Tomasz Michał (1742-1808) przemysłowiec 10°
4. KLOPFER Karol (1859-1937) malarz, dekorator teatralny 10°
5. SŁUPSKI Zygmunt (1851-1928) literat, dziennikarz, krajoznawca 11°
6. SŁUPSKI Feliks (1868-1950) malarz, założyciel szkoły malarskiej, pedagog 11°
7. BIESIEKIERSKI Julian Lambert (1839-1910) powstaniec, pisarz łowiecki 12°
8. SKUPIEWSKI Julian (1820-1877) filolog klasyczny, pedagog 12°
9. BIESIEKIERSKI Antoni Dezydery (1743-1818) kasztelan kowalski 12°
10. DANGEL Zygmunt Henryk (1836-1906) ziemianin, ekonomista 12°
11. DĄMBSKI Jan Chrzciciel (1731-1812) generał 13°
12. BIESIEKIERSKI Stanisław (1791-1869) podpułkownik 13°
13. STEBNOWSKI Jan (1884-1978), malarz, kartograf, legionista 13°
14. NAWROCKI Feliks Franciszek (1837-1902) lekarz, profesor 13°
15. STRZELECKI Paweł Edmund (1797-1873), podróżnik, badacz Australii 13°
16. MOLDENHAWER Aleksander Edward (1840-1909) prawnik 13°
17. ŚWIĘTOCHOWSKI Aleksander (1849-1938) przywódca pozytywizmu warszawskiego 13°
18. MIECZKOWSKI Julian Marceli (1817- po 1880) emigrant, demokrata, księgarz 13°
19. ŚWIĘTOCHOWSKI Ryszard (1882-1941) fizyk, działacz polityczny 14°
20. ROSNER Aleksander (1867-1930) profesor położnictwa i ginekologii UJ 14°

Uwagi

• Rafał Gerber, Studenci Uniwersytetu Warszawskiego 1808-1831. Słownik biograficzny (str. 224): Ulrych Leon, Wydział Prawa i Administracji, sekcja Prawa i Admin., wpis 13 IX 1828
  Pochodził z rodziny niemieckiej. Pełne nazwisko: Ulrich de Ulrichstal. Studiował równocześnie na Wydz. Filozof. (oddział fizyczny). Znakomity lingwista, tłumacz i poeta. Uniwersytetu nie ukończył na skutek wybuchu powstania listopadowego. Na początku 1831 był współredaktorem wraz ze Stanisławem Koźmianem „Dziennika Gwardii Honorowej”. W kampanii 1831 uzyskał stopień pporucznika 5 Baterii Artylerii Lekkopieszej w Korpusie Sierawskiego i Ramorina i został odznaczony Złotym Krzyżem Virtuti Militari. Brał udział w bitwie pod Międzyrzeczem i przeszedł granicę Galicji pod Rachowem. Po upadku powstania udał się w lutym 1832 na emigrację do Francji, gdzie poświęcił się studiom filologicznym, języków starożytnych i angielskiego. W 1832 mieszkał w Avignon i Lunel, w 1833 w Le Puy, w 1833-1837 w Agen, gdzie działał na rzecz zjednoczenia demokratycznego odłamu emigracji, ponadto, nawiązawszy kontakt z gaskońskim poetą Jasminem, tłumaczył jego poezje. W 1838-1841 mieszkał w Anglii. W 1846 wystąpił ze Zjednoczenia i zgłosił akces do Tow. Dem. Pol. W 1848 działał z Józefem Wysockim i Józefem Feliksem Zielińskim i był jednym z organizatorów samopomocy koleżeńskiej dla zbiegów politycznych z W. Ks. Poznańskiego. We wrześniu 1848 przeniósł się do Krakowa i w tymże roku założył tam wspólnie z Aleksandrem Szukiewiczem postępowe pismo „Jutrzenka” świetnie redagowane i poczytne nie tylko w Krakowie i zachodniej Galicji, ale również we Lwowie i Galicji wsch. W teatrze krakowskim wystawił bardzo dobrze przyjętą sztukę Chloroform. Wysiedlony przez władze austriackie wrócił do Francji i do końca życia mieszkał w Bordeaux, gdzie przez wiele lat był profesorem w liceum, po czym trudnił się handlem i zajmował pracą literacką. W 1856 podpisał akt odrzucający amnestię carską. W rękopisie pozostawił Powieści emigracyjne i utwory poetyckie. W 1830 wydał drukiem Poezje, w 1834 wiersz Powstańcy polscy w r. 1833, obraz dramatyczny, w tymże samym roku przetłumaczył z gaskońskiego i ogłosił w „Pielgrzymie Polskim” wiersz znanego przyjaciela sprawy polskiej, cyrulika B. J. Jasmina, Ptaki wędrowne, czyli Polacy we Francji, napisany na obchód 29 XI 1833. Duży rozgłos zyskał Ulrych jako tłumacz (większość dramatów Szekspira, dzieła Plutarcha, Ksenofonta i wszystkie komedie Arysto-fanesa). Pozostawił w rękopisie Wspomnienia, cytowane przez Gadona, oraz powieść wierszem Ludmiła. Zmarł w Bordeaux.
  sw.661954 Rafał Gerber, Studenci Uniwersytetu Warszawskiego 1808-1831. Słownik biograficzny, Ossolineum 1977

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
• Bratankowie lub siostrzeńcy/bratanice lub siostrzenice
• Poprzedni brat lub siostra
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim