Uwagi
Rafał Gerber, Studenci Uniwersytetu Warszawskiego 1808-1831. Słownik biograficzny (str. 85): Józefowicz Wiktor, Wydział Prawa i Administracji, sekcja Prawa i Admin., wpis 12 IX 1827
Syn Kantego, posesora w Dębnie. Studiował równocześnie na Wydz. Filozoficznym (oddział fizyczny). Uwięziony w połowie listopada 1830 i osadzony U Karmelitów jako podejrzany o udział w spisku podchorążych. Uwolniony z więzienia w nocy 29 XI 1830, został dowódcą 7 kompanii Akademickiej Gwardii Dyktatora, a potem ppor. 17 P. Piech. Liniowej. Po upadku powstania na emigracji we Francji, mieszkał w 1832 w Lunel. W 1832 został zaocznie skazany przez Oddzielny Sąd Kryminalny na karę 10 lat ciężkiego więzienia, zamienioną w 1834 przez Mikołaja I na banicję. W 1837 zgłosił w Poitiers przystąpienie do TDP. W tymże roku zaciągnął się do Legii Cudzoziemskiej, walczył w Algierze, gdzie stracił 28 VI 1837 nogę. Znienawidzony przez żołnierzy za zły do nich stosunek, pozostawiony w czasie odwrotu przez Oran w ambulansie. Arabowie odcięli mu głowę.
Robert Bielecki, Słownik biograficzny oficerów powstania listopadowego: JÓZEFOWICZ Wiktor - 1828 wstąpił do wojska, wkrótce zwolniony. Student Wydziału Prawa i Administracji oraz Wydziału Filozofii UW. Uczestnik Sprzysiężenia Wysockiego, aresztowany w połowie 11.30 i osadzony u karmelitów na Lesznie, uwolniony w Noc Listopadową. W powstaniu wybrany 3.12.30 dow. 7 komp. akademickiej gw. honor., 1.1.31 podof. 17 ppl., 19.2.31 ppor. „w nagrodę cierpień, jakich jako więzień stanu za czasów rządu ros. ponosił”, 1.9.31 por. mianowany przez Ramorino, od 17.2.31 do 12.7.31 stacjonował w Modlinie, brał udział w wypadach do Różana, Wyszkowa, Wielądek i Radzymina, 1.7.31 adiutant pułku, następnie w 2 korpusie Ramoriny, bił się pod Szymanowem, Łukowem, Rudą, Opolem, Józefowem, Borowem, przeszedł 16.9.31 z Ramorino do Galicji, internowany przez Austriaków. Przybył do Francji w początkach 1832, należał do zakładu w Awinionie, potem w Lunel. 23.8.32 wyruszył doTulonu, gdzie wstąpił 31.8.32 do Legii Cudzoziemskiej jako por. tymczasowy, 23.10.33 potwierdzony w tym stopniu przez Ludwika Filipa. Wiosną 1833 objeżdżał zakłady polskie - m. in. Awinion, Lyon, Nevers, Bourges - zachęcając do służby w Legii. Cieszył się doskonałą opinią u przełożonych: „Piękny oficer, nadaje się do trudów wojennych, służy z wielką gorliwością i dobrą wolą”. Odznaczył się 23.4.34 w walce z Kabylami. Afryka 1832-35, ciężko ranny 26.6.35 pod Moulay Ismael, poddany amputacji nogi. Zginął 28.6.35 pod Mactąw czasie odwrotu kolumny gen. Trezela, Arabowie obcięli mu głowę. Wg niektórych informacji celowo pozostawiony na pobojowisku przez podkomendnych, którzy uważali go za tyrana. (Tyrowicz, a za nim Gerber podają błędne dane co do przynależności do TDP i śmierci w 1837.)
sw.562911 Robert Bielecki, Słownik biograficzny oficerów powstania listopadowego, Warszawa 1995-98
|
|
Wiktor Józefowicz
(ID: sw.562911)
