Kanut Fabian Sebastian Gorkowski (ID: sw.562779)

Uwagi

• Rafał Gerber, Studenci Uniwersytetu Warszawskiego 1808-1831. Słownik biograficzny (str. 59): Gorkowski Kanut, Wydział Prawa i Administracji, sekcja Admin., wpis 17 X 1829
  W kampanii 1831 podoficer 1 Kompanii Lekkiej Artylerii Pieszej. Odznaczony Srebrnym Krzyżem Virtuti Militari. Po upadku powstania na emigracji we Francji, gdzie kształcił się na inżyniera dróg i mostów. W 1846 zgłosił w Aux Sables akces do Zjednoczenia Emigracji. W latach późniejszych pracował w Hiszpanii jako inżynier przy budowie kolei. W 1875 wydał w Paryżu Kalendarz wiadomości pożytecznych [...] ułożony zwłaszcza dla młodych pokoleń narodowych. W 1877 został członkiem Tow. Historyczno-Liter. w Paryżu. Przez ostatnie 20 lat życia mieszkał w Paryżu jako emerytowany inżynier posiadający duży majątek. W ostatnich latach życia nestor emigracji polistopadowej. Występował na zebraniach publicznych i zabierał na nich glos, jak np. w listopadzie 1884 na zebraniu dawnych uczniów Szkoły Batignolskiej krytycznie oceniał rolę Skrzyneckiego w kampanii 1831 r. W 50-lecie powstania na ogólnym zebraniu Polaków odczytał wydany w tymże roku w Paryżu Wiersz na pamiątkę półwiekowej rocznicy powstania Narodu Polskiego 1830 roku. Został pochowany na cmentarzu w Montmorency. Na nabożeństwie żałobnym w kościele St Germain des Prés przemawiał Leon Urmowski.
  Robert Bielecki, Słownik biograficzny oficerów powstania listopadowego: GORKOWSKI Kanut Fabian Sebastian - Ukończył Liceum Krzemienieckie, 2 lata studiował prawo i administrację na UW. W powstaniu uczestnik Nocy Listopadowej, wszedł 1.12.30 jako chor. do 1 komp. akademickiej gw. honor., potem ochotnik w 1 bat. art. lek., podof., 3.10.31 ppor., 14.9.31 otrzymał krzyż srebrny nr 2603, przeszedł 5.10.31 z Rybińskim do Prus. Przybył do Francji 1.32 i należał początkowo do zakładu w Awinionie. 19.12.32 opowiedział się za Radą Awiniońską przeciw autorom manifestu. 3.33 wyjechał do Chalon-sur-Saône, a 4.34 do Nevers. Zamieszkał w Decize w dep. Nièvre, 1835 zdał egzamin do paryskiej Szkoły Centralnej Sztuk i Rzemiosł, ale nie rozpoczął studiów. Zaczął pracować w administracji dróg i mostów, 26.9.37 konduktor pomocniczy 3 klasy w Saintes w dep. Charente-Inférieure, 1.5.40 konduktor pomocniczy 2 klasy, 1.4.43 - 1 klasy z siedzibą w Bordeaux. 1.1.44 przeniesiony do dep. Charente, od 1.9.44 pracował na kolei z Tours do Bordeaux, 1.2.45 przeniesiony do Sables d'Olonne w dep. Gironde, 18.4.46 przystąpił tu do Zjednoczenia. 1.1.52 konduktor embrigadé 4 klasy, 1.2.53 przeniesiony na kolej z Le Mans do Rennes, 1.5.54 konduktor embrigadé 3 klasy. 10.7.56 wziął urlop bezterminowy i pracował w Crédit Mobilier. Zaczął też pracować na kolejach południowohiszp. 1.9.61 powrócił do służby franc, na kolei z Napoléon-Vendée (dzisiejsze La Roche-sur-Yonne) do La Rochelle z siedzibą w Marans. 6.11.62 wziął urlop bezpłatny, przeszedł do Towarzystwa Kolei obu departamentów Charente. Od 1862 członek Stowarzyszenia Podatkowego. 8.11.67 przeniesiony do dep. Mozeli przy regulacji Mozy z siedzibą w Pont-à-Mousson. 1.5.70 konduktor embrigadé 2 klasy. W 1869 i 1870 miał wylewy krwi do mózgu, co skłoniło go do przejścia na emeryturę 1.1.72. Od 1872 otrzymywał pensję Instytucji Czci i Chleba za krzyż srebrny. 15.9.62 przyznano mu prawo stałego pobytu dekretem nr 15272, a 24.6.68 naturalizację dekretem nr 24922. Od 1877 należał do Towarzystwa Historyczno-Literackiego. Zm. 12.8.92 w Paryżu, pochowany na cmentarzu w Montmorency.
  sw.562779 Robert Bielecki, Słownik biograficzny oficerów powstania listopadowego, Warszawa 1995-98

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim