Uwagi

• Kto jest kim w Polsce, Interpress 1984
  

  Zawód: profesor (karbochemik)
  Edukacja: studia: Wydział Chemiczny Politechniki Śląskiej, Gliwice 1951
  Tytuły i stopnie: dr nauk tech. 1961, dr hab. 1968, prof. nadzw. 1971, prof. zw. 1980.
  Biografia Kier, działu w Głównym Inst. Górn., Katowice 1951-55; pracownik naukowo-badawczy w Inst. Chem. Przeróbki Węgla, Zabrze 1955- : zastępca dyr. ds. naukowo-badawczych 1955-73, dyr. 1973- ; prof. kontraktowy na Wydz. Mech.-Hutn. Polit. Śląskiej, Gliwice 1976-82
  Członkostwo: czł. kilkunastu rad naukowych; wiceprzew. Kom. Karbochem. PAN; czł. Rady Głównej NOT, prezes Rady Oddz. Woj. NOT, Katowice; czł. ZG SITPH; czł. honor.: NOT, SITPH, TPPR; czł. PZPR; poseł na Sejm 1969-76
  Odznaczenia: Nagroda Państwowa I st. 1964, 8 nagród NOT, Nagroda Ministra Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Tech.; Krzyż Komandorski i Kawalerski OOP, Order Śztandaru Pracy II kl., Złoty i Srebrny Krzyż Zasługi, Odznaka „Zasłużony Racjonalizator Produkcji”.
  Dorobek: Publikacje: książki Współczesne metody koksowania 1967, Present Methods of CokeManu-facture 1972; ważniejsze artykuły: Otrzymywanie koksu metalurgicznego z węgli niekok-sujących (z zespołem), „Koks, Smoła, Gaz” 1956, Zmiany strukturalne węgli kamiennych w procesie odgazowania, tamże 1957, Giesserei-koks aus nicht backenden Kohlen, „Stahl und Eisen” 1977, Verwertung von nichtbackenden und schwachbackenden Kohlen fur die Herstel-lung von Koks und Koksóhulichen Bremstoffen, „Le coke en siderurgie”, Charleroi 1966, Koks dla Huty Katowice (z zespołem), „Koks, Smoła, Gaz” 1978, Problemy powyszenija effektiwnosti ispolzowanija uglej, „Chimija Twiordogo Topliwa 1978; ogółem ponad 90 prac publikowanych; posiada 30 polskich patentów oraz 21 patentów zagr.
  Prywatnie: Ulubione zajęcia: ogród, pływanie, samochód.
  Adres: ul. Wozaków 26, 40-567 Katowice, tel. 52-71-24, tel. służbowy 71-51-52.
  
  sejmprl.6255 http://bs.sejm.gov.pl/ Zieliński Henryk (1925-2012); inżynier chemik; Dyrektor ds. Naukowo-Badawczych w Instytucie Przeróbki Węgla w Zabrzu, dyrektor Centrum Uszlachetniania Węgla.
  Był kierownikiem działu w Głównym Instytucie Górniczym w Katowicach w l. 1951-1955, zastępcą dyrektora ds. naukowo-badawczych w Instytucie Chemicznej Przeróbki Węgla w Zabrzu w l. 1955-1973, a dyrektorem w l. 1973-1992, dyrektorem polsko-niemieckiego Centrum Uszlachetniania Węgla, profesorem Politechniki Śląskiej w Gliwicach, członkiem Komisji Karbochemii PAN, redaktorem naczelnym czasopisma "Karbo-, Energochemia, Ekologia". Był autorem wielu prac naukowych z dziedziny karbochemii. Był również przewodniczącym Rady Wojewódzkiej NOT w l. 1977-1990 i prezesem Honorowym Śląskiej Rady NOT FSNT w Katowicach od 1997 roku, wieloletnim działaczem Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Przemysłu Hutniczego w Polsce.
  sw.1246166 Wikipedia - Wolna Encyklopedia

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim