Józef Baryła (ID: sejmprl.3806)

Uwagi

• Katalog kierowniczych stanowisk partyjnych i państwowych PRL art. 52a pkt. 8 ustawy z dnia 18 grudnia 1998 r. o Instytucie Pamięci Narodowej – Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu (Dz.U.2023.102 t.j.):
  

  W PPR od 1946 roku, następnie w PZPR. Wojskowy zawodowy - generał broni (24.09.1983r.), dr nauk humanistycznych (18.12.1964r.). Służbę wojskową rozpoczął dnia 8.05.1945 roku w 21 Zapasowym Pułku Artylerii Lekkiej, następnie studiował w Oficerskiej Szkole Artylerii (16.03.1946 - 15.05.1947r.). Służbę w 6, potem w 9 dywizji piechoty odbywał w czasie od 16.05.1947r. do 1.11.1949r. na stanowiskach od dowódcy plutonu ogniowego do Kierownika pracy organizacyjnej Sekcji Polityczno-Wychowaczej. Po ukończeniu Akademii Wojskowo-Politycznej im. Feliksa Dzierżyńskiego (28.10.1953r.), oficer polityczny. Od 29.10.1953 do 30.11.1955 roku Zastępca Komendanta oficerskiej Szkoły Samochodowej ds. politycznych, później służba, między innymi, w Głównym Zarządzie Politycznym Wojska Polskiego(GZPWP), w okresie od 10.11.1960r. do 20.01.1969r. w tym okresie był zastępcą szefa i Szefem Zarządu II Propagandy i Agitacji GZPWP. Ponownie w Głównym Zarządzie Politycznym jako I Zastępca i Szef Głównego Zarządu Politycznego WP, w okresie od 21.07.1972r. do 20.12.1985r. Ambasador PRL/RP w Damaszku (13.01.1989 do 30.09.1990r.). W latach 1956-58, członek egzekutywy PZPR w Piszu (brak bliższych danych), w 1960 roku członek egzekutywy PZPR w Giżycku (b.b.d.). W 1969 roku członek plenum KW PZPR w Bydgoszczy. Delegat na VI i VII Zjazd PZPR. W czasie służby wojskowej odbył następujące kursy: Operacyjno-Strategiczny Akademii Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych ZSRS (1973r.) oraz Centralny Kadry Kierowniczej przy KC PZPR (1977r.). Źródło: IPN BU 2216/11, s. 1, 2, 3, 8, 9, 57, 68, 74, T.Mołdawa, Ludzie władzy, 1991, s.334; Polska Zjednoczona Partia Robotnicza część I - Zjazdy i posiedzenia plenarne Komitetu Centralnego od I do IX Zjazdu (porządek dzienny, źródła). Część II Członkowie władz naczelnych oraz I sekretarze komitetów wojewódzkich PZPR 21 XII 1948 - 31 XII 1982. Opracowali W. Ciempiel, J. Jakubowski, J. Szczeblewski, Warszawa 1983, dalej: PZPR, oprac. W. Ciempiel, 1983, s...
  
  Kto jest kim w Polsce, Interpress 1984
  
  Zawód: generał broni; działacz polityczny; działacz państwowy
  Edukacja: studia: Oficerska Szkoła Artylerii 1947, Wojskowa Akademia Polityczna 1953
  Tytuły i stopnie: dr nauk humanist. 1964.
  Biografia Żołnierz LWP 1945- ; w pierwszych latach powojennych oficer liniowy, następnie pełni szereg odpowiedzialnych funkcji w aparacie politycznym WP, m.in.: zastępca komendanta Oficerskiej Szkoły Samochodowej 1953-55, zastępca dowódcy dywizji artylerii 1955-60, zastępca szefa 1960-67 oraz szef 1967-68 Zarządu Propagandy GZW WP, zastępca dowódcy Pomorskiego Okręgu Wojskowego 1968-72; I zastępca szefa 1972-80, szef 1980- GZP WP; wiceminister obrony narodowej 1980- ; gen. brygady 1970, gen. dywizji 1974, gen. broni 1983
  Członkostwo: czł. WRON 1981-83;czł.: PPR 1946-48, PZPR 1948- , zastępca czł. KC 1975-80, czł. KC 1980-81, zastępca czł. KC 1982-
  Odznaczenia: Krzyż Komandorski z Gwiazdą, Komandorski i Oficerski OOP, Order Sztandaru Pracy I kl. i inne. Publikacje: Czas ocalenia, czas odrodzenia, „Żołnierz Wolności” 1982 nr 193 oraz „Rzecz pospolita” 1982 nr 283, Czas porozumienia, czas walki, „Żołnierz Wolności” 1983 nr 33 oraz „Rzeczpospolita” 1983 nr 33, Czas nadziei, czas tworzenia, „Żołnierz Wolności” 1983 nr 200 oraz „Rzeczpospolita” 1983 nr 200.
  Adres: Ministerstwo Obrony Narodowej, 00-909 Warszawa 60.
  
  ipn.6026 http://katalog.bip.ipn.gov.pl/showDetails.do?idx=A&katalogId=1&subpageKatalogId=1&pageNo=1&nameId=1109&osobaId=6026& Baryła Józef ur. 21.11.1924, Zawiercie
  sejmprl.3806 http://bs.sejm.gov.pl/ Baryła Józef (1924-); oficer WP; Generał broni, wiceminister obrony narodowej, ambasador PRL i RP w Syrii i Jordanii.
  W czasie II wojny światowej pracował jako robotnik w hucie szkła. Do Wojska Polskiego wstąpił w maju 1945. Został wcielony do 21 Zapasowego Pułku Artylerii Lekkiej. W l. 1945–1947 brał czynny udział w walkach z oddziałami podziemia niepodległościowego oraz Ukraińskiej Powstańczej Armii. Ukończył Oficerską Szkołę Artylerii w Toruniu (1947). Na początku swej kariery wojskowej służył w artylerii. Od 1947 był dowódcą plutonu w 23 Pułku Artylerii Lekkiej w Bielsku-Białej, a w 1949 przeszedł do aparatu partyjno-politycznego wojska. Początkowo był kierownikiem sekcji polityczno-wychowawczej w 40 Pułku Artylerii Lekkiej w Jarosławiu, a w 1949 został inspektorem Zarządu Politycznego Dowództwa Okręgu Wojskowego nr V w Krakowie. Od 1950 studiował w Wojskowej Akademii Politycznej im. Feliksa Dzierżyńskiego w Warszawie, którą ukończył 1953 (w 1956 uzyskał stopień magistra pedagogiki). W 1955 był zastępcą komendanta do spraw politycznych Oficerskiej Szkoły Samochodowej w Pile. Zastępca ds. politycznych dowódcy 8 Dywizji Artylerii Przełamania w Bemowie Piskim (1955–1960). W l. 1960–1968 – zastępca szefa Zarządu Propagandy i Agitacji Głównego Zarządu Politycznego WP. W 1964 obronił pracę doktorską w Wojskowej Akademii Politycznej im. Feliksa Dzierżyńskiego. W l. 1968–1969 – szef Zarządu Propagandy i Agitacji GZP WP. Od 1969 do 1972 był zastępcą dowódcy Pomorskiego Okręgu Wojskowego ds. politycznych. W 1970 awansowany do stopnia generała brygady. -- W 1980 mianowany szefem Głównego Zarządu Politycznego WP i wiceministrem obrony narodowej. W l. 1981–1983 był członkiem WRON. W 1983 awansowany do stopnia generała broni. Członek PPR od 1946, PZPR od 1948. Od 1971 wchodził w skład centralnych władz partyjnych: w l. 1971–1975 – członek Centralnej Komisji Kontroli Partyjnej PZPR, w l. 1975–1980 – zastępca członka KC PZPR, w l. 1980–1981 – członek KC PZPR. W 1982 został ponownie zastępcą członka KC PZPR, a od 1985 ponownie członkiem KC PZPR. W grudniu 1985 wybrany na sekretarza KC PZPR. Jako sekretarz KC nadzorował pion organizacyjny KC oraz MON i MSW. Przewodniczący Komisji Prawa i Praworządności KC PZPR (1985–1986). Przewodniczący Komisji ds. Wewnątrzpartyjnych oraz Działalności Partii w Organach Przedstawicielskich i Administracji Państwowej KC PZPR (1986-1989) oraz przewodniczący Rady Redakcyjnej "Życia Partii". Stał także na czele Zespołu Komitetu Obrony Kraju ds. Patriotyczno - Obronnego Wychowania Społeczeństwa ze Szczególnym Uwzględnieniem Młodzieży. Przewodniczący Komitetu Redakcyjnego kwartalnika "Wojskowego Przeglądu Historycznego" (1984–1989). Członek Prezydium Rady Naczelnej ZBoWiD (1985–1990). Członek Prezydium Krajowej Rady TPPR (1983–1989. W 1988 odwołany z funkcji sekretarza KC PZPR. Ambasador PRL i RP w Syrii (1988-1990) i w Jordanii (1988-1990). Od lipca 1991 w stanie spoczynku.

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim