Edward Duński h. Zdan-Kojleńczyk (ID: psb.4827.1)

Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. RYBARSKI Feliks (1845-1899) nauczyciel, autor prac historycznych 5°
2. OLĘDZKI Stanisław Kazimierz (1832- po 1900) oficer rosyjski, powstaniec 1863, sybirak 6°
3. RYBARSKI Antoni (1886-1962) historyk, archiwista 6°
4. GEJSMER Jan (zm. 1835) ziemianin 7°
5. RYCHŁOWSKI Marian Piotr (1869-1940) nauczyciel, właściciel i dyrektor gimnazjum 7°
6. RYCHŁOWSKI Franciszek (1878-1949) aktor, reżyser, dyrektor teatru 7°
7. CICHOWSKI Henryk (1851-1910) inżynier 7°
8. GAŁECKI Stanisław (1873-1919) lekarz 8°
9. SŁAWSKA Olga (1915-1991) tancerka, pedagog 8°
10. PAPI Jadwiga (1843-1906) działaczka oświatowa, pedagog, pisarka 8°
11. OLBRYCHT Jan Stanisław (1886-1968) profesor medycyny sądowej UJ 8°
12. BOCZYLIŃSKI Ignacy (1826-1883) pedagog 8°
13. CICHOWSKI Henryk (1892-1936) reformat 8°
14. FLAMM Filip (1828-1895) adwokat 9°
15. DUDREWICZ Jan (1804-1894) lekarz 9°
16. ŚWIĘTOCHOWSKI Stanisław (1879-1958) organizator przemysłu górniczego 9°
17. SCZANIECKI Jan Mieczysław (1873-1952) ziemianin, działacz społeczny 9°
18. ROGALEWICZ Zdzisław Tomasz (1882-1919) działacz socjalistyczny 9°
19. DOBIECKI Eustachy Leon (1805-1880) prawnik, ekonomista 9°
20. CZACHOWSKI Dionizy (1810-1863) pułkownik 9°

Uwagi

• Polski Słownik Biograficzny - Uzupełnienia i sprostowania w t. 41 do art. Duński Edward
  Polski Słownik Biograficzny t. 6 str. 5: psb.4827.1
  Rafał Gerber, Studenci Uniwersytetu Warszawskiego 1808-1831. Słownik biograficzny (str. 45): Duński Edward [Adam Łukasz], Wydział Prawa i Administracji, sekcja Prawa, wpis 11 IX 1829
  Ksiądz. Uczestnik powstania listopadowego, służył najpierw w Gwardii Narodowej, potem w stopniu pporucznika, następnie porucznika w 9 P. Piech. Liniowej. Po upadku powstania emigrował do Francji i przebywał w Zakładzie w Avignon. Wziął udział w wyprawie Zaliwskiego w 1833 jako emisariusz pod nazwiskiem Marcelego Karskiego. Działał w tym charakterze na terenie Poznańskiego, potem pow. kaliskiego, mławskiego, pułtuskiego i ostrołęckiego, a w bezpośredniej akcji partyzanckiej w okolicach Kalisza i Szadka. Po klęsce Zaliwskiego udało mu się wrócić do Francji, gdzie w 1834 wstąpił do Tow. Demokratycznego Polskiego. W 1835 kandydował do Centralizacji, a w 1836 podpisał Manifest TDP. W 1842 został skreślony z TDP. Pod wpływem Bogdana Jańskiego odbył w 1833-1835 studia teologiczne w Paryżu i Rzymie. Był jednym z założycieli Zgromadzenia Zmartwychwstańców i przyczynił się do założenia seminarium duchownego dla młodej emigracji w Paryżu. Zwalczając od 1842 działalność To-wiańskiego, uległ jednak wpływom Mickiewicza i Towiańskiego, wstąpił do Koła Towiańszczyków, występując w 1849 ze Zgromadzenia Zmartwychwstańców. Był księdzem świeckim przy parafii Św. Rocha w Paryżu. W późniejszych latach był żarliwym apologetą misji Towiańskiego. Zmarł w Paryżu i został pochowany na cmentarzu Montmartre. Ogłosił w Encyklopedie Catholique w 1839 Vie de Saint Albert, Apótre du Nord et Patron de la Pologne; w 1915 ukazały się w Turynie Listy 1838-56. Pozostawił też szereg rozpraw broniących towianizmu.
  Robert Bielecki, Słownik biograficzny oficerów powstania listopadowego: DUŃSKI Edward - ukończył szkoły w Ciechanowie, Pułtusku, a także Liceum Warszawskie, od 11.9.29 student Wydziału Prawa UW. W powstaniu służył w gwardii nar., potem ppor. 9 ppl., 5.10.31 przeszedł z Rybińskim do Prus. 12.31 w Elblągu deklarował chęć udania się do Francji. Przybył do Francji 1832 pod nazwiskiem Marcelego Karskiego i należał do zakładu w Awinionie. 17.4.32 przyjęty do loży masońskiej „Orzeł Biały i Pogoń”. 13.11.32 podpisał manifest przeciwko Radzie Awiniońskiej. Jako Marceli Karski wziął udział w wyprawie Zaliwskiego, działał w Wielkopolsce, potem w pow. kaliskim, mławskim, pułtuskim i ostrołęckim, walczył w okolicach Kalisza i Szadka. Po klęsce Zaliwskiego wrócił do Francji, 30.10.33 przystąpił w Paryżu do TDP. 1835 zetknął się z Bogdanem Jańskim i zamieszkał w jego „domku”. 1837 wstąpił do seminarium przy Collège Stanislas, 1838 wyjechał do Rzymu. Po śmierci Jańskiego wrócił do Paryża, by uporządkować sprawy „domku”. Ponownie w Rzymie, gdzie 9.1.42 otrzymał święcenia kapłańskie. Był jednym z pierwszych założycieli Zgromadzenia Zmartwychwstania Pańskiego (5 na liście). Latem 1842 przybył do Paryża, był kapłanem przy kościołach św. Rocha, Saint-Philippe-du-Roule oraz Saint-Merry. Miał wspólnie z Kajsiewiczem przeciwdziałać towiańszczyźnie. Prowadził też działalność duszpasterską wśród Polaków. Stopniowo stosunek jego do Towiań-skiego zmienił się pod wpływem bliższych kontaktów z Mickiewiczem, którego córkę przygotowywał do pierwszej komunii. 1847 ks. Hubę, przełożony zmartwychwstańców, zabronił mu widywania się z towiańczykami. 27.9.47 po bezpośredniej rozmowie z Towiańskim D. uznał słuszność jego misji i wstąpił do koła „sług bożych”. W 5.49 wystąpił ze Zgromadzenia. Od tej pory był żarliwym apologetą towianizmu, którego bronił przed władzami kościelnymi. Sporo podróżował po Francji, odwiedzając polskie ośrodki emigracyjne, zapewne w celu pozyskiwania nowych zwolenników dla „mistrza”. 12.48 był w Cassis, 3.49 w Montpellier, 8.49 w Lyonie, 6.50 w Fontainebleau, 12.50 w Zurichu u Towiańskiego, dokąd udał się ponownie 9.54. Zm. 3.4.57 w Paryżu, pochowany na cmentarzu Montmartre.
  sw.588655 Akt urodzenia: Ciechanów (obecn. woj. mazow.), [bez nru]/1810 [indeks na http://geneteka.genealodzy.pl/]

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
• Kuzyni
• Poprzedni brat lub siostra
• Następny brat lub siostra
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim