Bronisława Apolonia Izabela Izabela Dowiakowska h. Trąby (M.J. Minakowski, Genealogia potomków Sejmu Wielkiego)

„Słownik biograficzny teatru polskiego 1765-1965”, t. I, PWN Warszawa 1973:

DOWIAKOWSKA Bronisława Apolonia Izabela, zamężna Klimowicz (9 II 1840 Warszawa -3 II 1910 Warszawa), śpiewaczka
W wieku czternastu lat rozpoczęła naukę w szkole śpiewu pod kier. J. Quattriniego. Początkowo występowała na koncertach, w 1858 debiutowała w WTR: 20 IV w partii Eleonory („Aleksander Stradella"), potem Małgorzaty („Hugonoci") i Elwiry („Don Juan"). 1 III 1859 została zaangażowana do WTR. Szybko osiągnęła wybitną pozycję w zespole; już w 1860 miała w swoim repertuarze wiele partii śpiewanych poprzednio przez Paulinę Rivoli. W 1864 wyszła za mąż za Jakuba Klimowicza, urzędnika kancelarii gubernatora warsz.; w pracy scenicznej używała nadał nazwiska panieńskiego. W 1873 występowała gościnnie we Lwowie i w Krakowie, w styczniu 1880 we Lwowie, w 1881 w Kijowie i w Odessie, jesienią 1883 i w październiku 1885 znowu we Lwowie. Do innych miast: Lublina, Wilna, Ciechocinka, Krynicy i Łodzi wyjeżdżała jedynie w czasie urlopów i występowała tam przede wszystkim na koncertach. Kariera jej związana była głównie z T. Wielkim w Warszawie. 20 IV 1883 obchodziła tu jubileusz dwudziestopięciolecia pracy scenicznej. W zimie 1888/89 przebywała w Nicei; jej występy w tamtejszej operze cieszyły się dużym powodzeniem. W 1894 przyznano jej benefis, który odbył się 20 V w T. Wielkim w Warszawie. Po raz ostatni wystąpiła 2 IX tego roku śpiewając partię Filiny („Mignon"). Następnie zajmowała się pracą pedagogiczną. W 1908 została wybrana do zarządu amatorskiego Tow. Teatralnego im. Bogusławskiego.
D. posiadała sopran o rzadko spotykanej skali (od dolnego A do trzykreślnego E), tak silny, że dominował nad chórem i orkiestrą. Dzięki temu z równym powodzeniem śpiewała partie dram., liryczne i koloraturowe. Do końca swojej długiej kariery zachowała świeżość głosu. W ciągu trzydziestu sześciu lat - najdłużej ze wszystkich pol. śpiewaczek występujących w tym czasie - wykonywała olbrzymi repertuar; śpiewała ponad sto partii. Najlepsze: Walentyna („Hugonoci"), Aldona („Konrad Wallenrod"), Gilda („Rigoletto"), Rozyna („Cyrulik sewilski"), Micaela („Carmen"), Małgorzata („Faust") oraz partie tyt. w „Halce” i „Hrabinie”. Występowała też w operetkach ; śpiewała m.in. partię Eurydyki („Orfeusz w piekle") i tyt. w „Pięknej Helenie”. Doskonała technika wokalna i pamięć muz., żywy temperament i talent aktorski sprawiły, że uchodziła za jedną z najwybitniejszych pol. śpiewaczek.

Bronisława Apolonia Izabela Izabela Dowiakowska h. Trąby (ID: psb.4583.1)

Rodzice

śluby i dzieci, wnuki, i do prawnuków

Rodzeństwo, bratankowie lub siostrzeńcy/bratanice lub siostrzenice

Stryjowie lub wujowie oraz ciotki, i kuzynki

Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

Uwagi

Thank you for using
my website Sejm-Wielki.pl