Stanisław Dobrzański h. Sas (ID: psb.4433.1)

Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. DOBRZAŃSKI Jan (1820-1886) publicysta, dyrektor teatru 1°
2. KWIECIŃSKA-DOBRZAŃSKA Maria (1843-1890) śpiewaczka operowa i operetkowa 1°
3. SMOCHOWSKI Witalis (1796-1888) aktor, dyrektor teatru 2°
4. KWIECIŃSKI Lucjan (1848-1894) aktor, śpiewak dyrektor teatru 3°
5. FRITSCHE Ludwik Stefan (1872-1940) artysta dramatyczny 3°
6. FRITSCHE Gustaw (1838-1891) lekarz 4°
7. CZAPELSKI Tadeusz (1853-1930) publicysta 4°
8. FRITSCHE Karol (1804-1883) technik górniczy, pisarz 5°
9. OLSZEWSKI Franciszek (1859-1918) prawnik, pisarz, publicysta, redaktor 6°
10. PEPŁOWSKI Bohdan (1898-1948) literat 6°
11. DAMSE Wiktor Józef (1832-1876) artysta dramatyczny 6°
12. SZYMANOWSKI Wacław (1821-1886), dziennikarz, publicysta, dramaturg 6°
13. FRYCZE Karol (1830-1863) inżynier, powstaniec 6°
14. DAMSE Józef (1789-1852) artysta dramatyczny, kompozytor 7°
15. PEPŁOWSKI Adolf (1841-1916) powstaniec 1863, adwokat 7°
16. SZYMANOWSKI Wacław (1859-1930), rzeźbiarz, malarz 7°
17. DOBIECKI Wojciech (1780-1862) pułkownik, pamiętnikarz 7°
18. HELLERÓWNA Mira (1866- po 1920) Śpiewaczka operowa 7°
19. CYRBES Władysław (1851-1917) kompozytor, pianista 8°
20. SZYMANOWSKI Wacław (1895-1965), fizyk, minister łączności PRL 8°

Uwagi

• „Słownik biograficzny teatru polskiego 1765-1965”, t. I, PWN Warszawa 1973:

  DOBRZAŃSKI Stanisław (10 III 1847 Lwów - 16 XI 1880 Lwów), aktor, reżyser, dyr. teatru
  Był synem => Jana D. i => Karoliny Smochowskiej, bratem => Celiny D., mężem => Marii Kwiecińskiej, ojcem => Juliana D. Uczył się w gimn. we Lwowie, ale nie skończył szkoły. Za udział w powstaniu styczniowym 1863 r. osadzony został w więzieniu w Konigstein. Po powrocie do Lwowa pracował w redakcji „Gazety Narodowej”. Debiutował 17 III 1867 w roli Papkina („Zemsta") w zespole M. Stengla w Stanisławowie. 5 X tego roku wystąpił w t. krak. w roli Letkiewicza („Opieka wojskowa"). W Krakowie pozostał przez sez. 1867/68. W maju 1868 brał udział w występach zespołu krak. w Poznaniu. Następnie wrócił do Lwowa, gdzie 4 IX 1868 wystąpił po raz pierwszy w tamtejszym t. w roli Brzechwy („Podlotek"). W t. lwow. pracował przez cały sez. 1868/69; wystawił tam wtedy swoją pierwszą sztukę pt. „Tajemnica”. W 1869 debiutował w WTR: 7 VII grał rolę Gerwazego („Cicha woda brzegi rwie") i Kasperka („Siostra Kasperka"), a 12 VII rolę Papkina („Zemsta"). Nie został jednak zaangażowany. Od września 1869 do grudnia występował w t. krak., a od stycznia 1870 w t. pozn. (dyr. L. Nowakowski i M. Stengel, następnie L. Nowakowski). Wraz z zespołem pozn. wyjeżdżał na występy gościnne do Kalisza. Od 30 IX 1871 do 24 III 1872 sam kierował t. pozn. korzystając z pomocy finansowej swego ojca. Następnie powrócił do Lwowa, pracował tam jako aktor, a do lutego 1873 także jako reżyser opery i operetki. W 1874 (od kwietnia do października) należał do trzyosobowego zarządu zrzeszenia aktorów kierującego t. lwow., potem na krótki czas usunął się z teatru. We wrześniu 1874 poślubił aktorkę Marię Kwiecińską. Gdy w czerwcu 1875 jego ojciec Jan D. został dyr. t. lwow., D. pomagał ojcu sprawując kierownictwo artystyczne. Pełnił tę funkcję bez przerwy do 1879; w tym czasie tylko dwukrotnie (w lecie 1873 i w maju 1878) wyjeżdżał na występy gościnne do Krakowa.
  Był inteligentny i wykształcony; zdobył poważną pozycję w t. lwow. i przyczynił się do podniesienia poziomu artyst. tej sceny. Wzbogacał jej repertuar wprowadzając wiele interesujących sztuk współczesnych (np. „Pana Damazego") i inicjując lwow. konkurs dramatyczny. Wystawił też cykl komedii A. Fredry. Dbał szczególnie o utrzymanie w zespole wybitnych aktorów i śpiewaków. W okresie jego kierownictwa podniósł się poziom lwow. opery i operetki. Był również dobrym aktorem; grał zwykle role charakterystyczne w komediach, farsach i operetkach. Wszystkie swoje role opracowywał starannie i nadawał im często głębszy podkład satyryczny. Ważniejsze role: Łatka („Dożywocie"), Szambelan („Pan Jowialski"), Kapelan („Damy i huzary"), Rejent („Pan Damazy"), Jonatan („Nitka jedwabiu"), Kajcio („Kajcio"), Menelaus („Piękna Helena"), Gondremark („Życie paryskie"). Z mniejszym powodzeniem występował w rolach dramatycznych, jak np. Gessler („Wilhelm Tell"). Wielką popularność zdobył jako autor fars i lekkich komedii. Najbardziej znane jego utwory: „Żołnierz królowej Madagaskaru” (1879), „Złoty cielec” (1880), „Wujaszek Alfonsa” (1882). W 1874 opublikował we Lwowie broszurę „Kilka słów o teatrze”. Wiosną 1879 zachorował na serce i wyjechał na kurację do Włoch. Po powrocie wystąpił już tylko raz grając rolę tyt. w „Panu Benecie” w uroczystym przedstawieniu 13 IX 1880.
  
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.40466.2
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.61600.4
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.76659.1
  Epitafium na cm. Łyczakowskim (za: https://cmentarzlyczakowski.pl/):
  STANISŁAW
  DOBRZAŃSKI
  UR. 1847 ZM. 17. LISTOPADA 1880.
  MAKSIO
  JASIO
  KAROL RINGLER
  UR. 1853 ZM: 23. SIERPNIA 1885.
  
  Polski Słownik Biograficzny t. 16 str. 370: psb.14599.4
  Polski Słownik Biograficzny t. 5 str. 268: psb.4433.1
  n.20068 Nekrologia Minakowskiego (20068)
  sw.862818 Akt małżeństwa: Lwów Bazylika (obecn. Ukraina), 9/1902 [indeks na http://geneteka.genealodzy.pl/] http://agadd2.home.net.pl/metrykalia/301/sygn.%201861/pages/1_301_0_0_1861_0034.htm

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
• Potomkowie - Drzewo
  
  
• Kuzyni
• Następny brat lub siostra
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim