Julian Szotarski (ID: psb.33797.1)

Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. BRODZIŃSKI Kazimierz Józef (1791-1835) poeta, historyk literatury 3°
2. BRODZIŃSKI Andrzej Ksawery (1786-1812) poeta 3°
3. KOMOROWSKI Michał Franciszek (1875-1950) ziemianin 7°
4. ARMIŃSKI Franciszek (1789-1848) astronom 7°
5. STAROWIEYSKA Amelia (1869-1943), działaczka katolicka, dziennikarka 8°
6. STAROWIEYSKI Stanisław Jan Stefan h. Biberstein (1866-1926), ziemianin, polityk konserwatywny, poseł na Sejm Krajowy i członek Rady Państwa 8°
7. STAROWIEYSKA Maria (1896-1951), pelęgniarka, działaczka społeczna, żołnierz Armii Krajowej 9°
8. STANISŁAW Starowieyski h. Biberstein (1895-1941) błogosławiony, ziemianin, działacz społeczny 9°
9. Starowieyska-MORSTINOWA Zofia (1891-1966) publicystka, tłumacz 9°
10. STAROWIEYSKI Stanisław Michał h. Biberstein (1815-1895), ziemianin, członek Rady Państwa, poseł na Sejm Krajowy 9°
11. STAROWIEYSKI Franciszek Stanisław Alojzy h. Biberstein (1850-1924), ksiądz rzymskokatolicki, dyplomata watykański, publicysta 10°
12. SAPIEHA Władysław Leon (1853-1920) ziemianin, działacz społeczny, poseł 10°
13. MIĄCZYŃSKI Kajetan Adam (1751? -1801) konfederat barski, poseł 10°
14. GORAJSKI August (1832-1915) przemysłowiec, finansista 10°
15. PRUSIMSKI Kazimierz Józef (1744- ok. 1806) poseł, działacz emigracyjny 10°
16. ŁUBIEŃSKI Tadeusz (1872-1942) działacz katolicki, publicysta, podpułkownik WP 10°
17. ŁUBIEŃSKA Róża (1881-1954) katolicka działaczka społeczna 10°
18. ŁUBIEŃSKA Zofia (1874-1937) historyk, przełożona generalna zgromadzenia polskiego urszulanek 10°
19. STECKI Henryk (1823-po1895), ziemianin, numizmatyk, autor pamiętników 11°
20. JEZIERSKI Jan Nepomucen (1786-1858) marszałek szlachty guberni lubelskiej 11°

Uwagi

• Polski Słownik Biograficzny t. 48 str. 585: psb.33797.1
  Rafał Gerber, Studenci Uniwersytetu Warszawskiego 1808-1831. Słownik biograficzny (str. 330): Szotarski Julian [Juliusz], Wydział Lekarski
  Ur. w Strzy-żowicach, woj. krakowskie, w ubogiej szlacheckiej rodzinie dzierżawcy. Dzięki pomocy krewnych kształcił się w szkole wojew. w Kaliszu, skąd został usunięty w 1826 za udział w uczniowskim związku patriotycznym. Zaopiekował się nim wtedy spokrewniony z nim Kazimierz Brodziński, który umożliwił mu ukończenie szkoły średniej, wstąpienie w 1829 na Uniw. Jagielloński, wreszcie przeniesienie w 1830 do Warszawy i zapisanie jesienią 1830 na Wydział Lekarski Uniw. Warsz. W pierwszych dniach powstania listopadowego został Szotarski adiutantem dowódcy Gwardii Honorowej Akademickiej, prof. uniw. Krystyna Lacha Szyrmy, następnie awansował na oficera 10 P. Piechoty Liniowej, po czym zgłosił się ochotniczo jako sierżant do 16 P. Piech. Lin. Brał udział w bitwie pod Przy-tyczą, Rutkami, Tykocinem i Ostrołęką, gdzie odniósł ranę. 10 VII 1831 zgłosił się ponownie do wojska na podlekarza. Od lipca redagował „Merkurego” po śmierci jego redaktora Stanisława Psarskiego. Pod koniec powstania został skierowany do Pułku Kawalerii w Korpusie Rybińskiego, którym dowodził major Suchodolski. Po przejściu granicy pruskiej poznał w Malborku Wiktora Szokalskiego, z którym się zaprzyjaźnił w czasie podróży i studiów w Niemczech. W 1832 kontynuował studia medyczne w Giessen, Heidelbergu i Darmstadcie, a gdy je ukończył, zmuszony był na rozkaz władz opuścić w 1836 Niemcy i w lipcu 1836 znalazł się w Paryżu, gdzie miał rozpocząć na nowo studia medyczne. Rzucił więc wtedy nielubianą medycynę mimo doktoratu. W Paryżu zbliżył się i zaprzyjaźnił z Adamem Mickiewiczem. Był też przyjacielem Rajmunda Sumińskiego. Niedostatek, zmartwienia, kłopoty życiowe doprowadziły go do często wśród młodej emigracji spotykanej gruźlicy, na którą zmarł w Paryżu. (Jedno ze źródeł podaje datę śmierci 27 V, a pogrzebu 29 V). Został pochowany na cmentarzu Montparnasse. Do historii przeszedł jako poeta i krytyk literacki. W 1832 ogłosił we Frankfurcie Skizzen aus Polen. Aus der Brieftasche eines polnischen Offiziers, a w 1834 w Heidelbergu Puławy, Historische Erzählung aus dem letzten polnischen Freiheitskampfe von einem polnischen Offizier. W 1836 wydał w Darmstadcie przekład z angielskiego na niemiecki dzieła medycznego T. Richarda Übersicht der hauptsächtlichen Zeichen, welche die Auskultationen und Percussionen darbieten, so wie der Anwendung derselben zur Diagnose der langen Krank-heiten entworfen. Zamieścił kilkanaście artykułów w pismach emigracyjnych, m. in. w „Roczniku Emigracji Polskiej”, w „Młodej Polsce” oraz o Potrzebie dziennika dla Polski w „Revue Française”, w „Polaku” List żołnierza z legii hiszpańskiej, w „Wiadomościach Historycznych” o Brodzińskim. Pisał ponadto bajki, ulotne poezje, rozprawy krytyczne, m. in. entuzjastyczną recenzję Pana Tadeusza. Opinia współczesnych głosiła, że utracono w nim przyszłego znakomitego krytyka literackiego. Według Potrykowskiego zmarł 27 V 1838.

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
• Kuzyni
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim