Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. MORSTIN-GÓRSKA Maria (1893-1972) poetka, publicystka, tłumaczka 2°
2. KWILECKI Mieczysław (1833-1918) ziemianin, działacz polityczny, gospodarczy, parlamentarzysta 3°
3. MORSTIN Felicjan Ludwik (1782-1865) kolekcjoner, bibliofil 3°
4. Starowieyska-MORSTINOWA Zofia (1891-1966) publicystka, tłumacz 3°
5. MAŃKOWSKI Teodor (1816-1855) ziemianin, założyciel domów handlowych 4°
6. OSTROWSKI Tomasz Adam (1735-1817) podskarbi, senator wojewoda 4°
7. GÓRSKI Konstanty Marian (1862-1909) krytyk, historyk sztuki 4°
8. SOŁTYK Stanisław h. Sołtyk (1752-1833) podstoli kor., senator Król. Pol. 4°
9. ROSTWOROWSKI Stanisław Janusz (1888-1944) generał brygady, inspektor i komendant AK 4°
10. MAŃKOWSKA Bogusława (1814-1901) pisarka 4°
11. STAROWIEYSKI Stanisław Jan Stefan h. Biberstein (1866-1926), ziemianin, polityk konserwatywny, poseł na Sejm Krajowy i członek Rady Państwa 4°
12. KWILECKI Hektor (1859-1912) ziemianin, polityk konserwatywny, poseł 4°
13. PUSZETOWA Julia (1877-1951) działaczka społeczno-polityczna, malarka 4°
14. ŁEMPICKI Józef (1745-1829) poseł, działacz sejmikowy 4°
15. ROSTWOROWSKI Stanisław (1858-1888) malarz 4°
16. STAROWIEYSKA Amelia (1869-1943), działaczka katolicka, dziennikarka 4°
17. PONIŃSKI Stanisław Kostka (1781-1847) ziemianin, pułkownik, marszałek sejmu Wielkiego Księstwa Poznańskiego 5°
18. MORAWSKI Zdzisław Karol (1859-1928) minister dla Galicji, eseista historyczny 5°
19. MORAWSKA Konstancja (1842-1917) publicystka 5°
20. OSTROWSKI Władysław Tomasz (1790-1869) podpułkownik, marszałek sejmu powstańczego 5°

Uwagi

• „Słownik biograficzny teatru polskiego 1900-1980”, t. II, PWN Warszawa 1994:

  MORSTIN Ludwik Hieronim (12 XII 1886 Pławowice k. Miechowa - 12 V 1966 Warszawa), kierownik lit. teatru
  Był synem Ludwika M., ziemianina, i Amelii z Lubienieckich, mężem Janiny z Żółtowskich (ślub 10 VII 1918). W 1905 ukończył z odznaczeniem III Gimn. w Krakowie. W 1906 debiutował wydaną w Krakowie udramatyzowaną pieśnią „Na racławickim błoniu”. W 1906-10 studiował psychologię, filozofię i filologię klasyczną w Monachium, Berlinie, Lipsku i Paryżu, uczestnicząc w życiu teatr., i muz. tych miast. W 1910 założył i redagował (z W. Kościelskim) miesięcznik lit.-artyst. „Museion” (do 1913). W 1911 współpracował jako doradca lit. z L. Solskim przy wystawieniu „Legionu” w T. im. Słowackiego w Krakowie; równocześnie opublikował studium hist.-lit. „Legion” Wyspiańskiego. W 1912 Solski wystawił w Krakowie udramatyzowaną przez M. balladę A. Mickiewicza „Lilie” (nast. prem. w Łodzi, Warszawie, Poznaniu, Wilnie, Kijowie, Lwowie). Jako krytyk i recenzent teatr, współpracował m.in. z „Miesięcznikiem Literackim i Artystycznym”, „Nowym Przeglądem Literatury i Sztuki”. Podczas I wojny świat., służył w Legionach Pol., nast. został powołany do Naczelnego Komitetu Narodowego. W 1919-25 pełnił funkcje wojskowe i dyplomatyczne w Paryżu i Rzymie. W 1926 przejął rodzinny majątek w Pławowicach, gdzie nast. organizował spotkania i zjazdy literackie. W 1929-31 redagował (z. J. Parandowskim) „Pamiętnik Warszawski”, kontynuował pracę lit. i publicystyczną. W 1936 otrzymał Złoty Wawrzyn Pol. Akademii Literatury, w 1939 został prezesem krak. oddziału Związku Zaw. Literatów Polskich. Okupację niem. przeżył w Pławowicach, wspólnie z żoną prowadził konspiracyjny t. młodzieżowy, w którym m.in. w 1943 ukrywający się tu od roku A. Szyfman przygotował prem. jego „Penelopy”. W 1945 przeniósł się do Krakowa, został członkiem Rady Kultury przy MKiS, wykładowcą Studia Starego Teatru. W sez. 1946/47 sprawował kierownictwo lit. T. im. Wyspiańskiego w Katowicach, nast. w sez. 1947/48 (z S. Otwinowskim) i 1948/49 (z Z. Leśnodorskim) T. Dramatycznych w Krakowie. W tym czasie publikował rec. teatr., i artykuły, m.in. w „Teatrze”, „Listach z Teatru”. Potem mieszkał w Zakopanem i był prezesem Tow. Miłośników T. im. Modrzejewskiej, opiekował się też t. amat. jej imienia. W 1956 wyjechał do Włoch, a po powrocie, w 1960 zamieszkał w Warszawie. W T. Polskim w Warszawie 31 V 1963, z okazji pięćdziesięciolecia pracy twórczej M., odbyła się prem. jego „Kleopatry”.
  Był autorem poezji, przede wszystkim zaś utworów dram. (ok. czterdziestu), wystawianych gł. w Krakowie i Warszawie. Najbardziej znane, to: „Szlakiem legionów” (1913), „Dzika pszczoła” (1932), „Obrona Ksantypy” (1939), „Penelopa”, „Polacy nie gęsi” (1953), „Przygoda florencka” (1957). Publikował wspomnienia: „Spotkania z ludźmi” (1957), „Moje przygody teatralne” (1961), „Opowieści o ludziach i zdarzeniach” (1964), „Z mojej szuflady” (1967). Przekładał dramaty, m.in. Calderona („Alkad z Zalamei"), Sofoklesa („Antygona”, „Król Edyp"), Lopego de Vegi („Owcze źródło"), ponadto Horacego, Goethego, Szekspira. Za twórczość przekładową otrzymał nagrodę PEN-Clubu (1952).
  
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 2: teatr.34195.1
  Epitafium na cm. Powązkowskim:
  LUDWIK HIERONIM
  MORSTIN
  PISARZ
  UR. 1886 ZM. 1966
  
  Polski Słownik Biograficzny t. 21 str. 794: psb.18961.1
  Polski Słownik Biograficzny t. 21 str. 798: psb.18972.7
  Polski Słownik Biograficzny t. 21 str. 801: psb.18974.14
  Baza Jerzego ks. Czartoryskiego - cz.I004625
  S. Łoza, Czy wiesz kto to jest, Warszawa 1938 - loza.2860
  Baza genealogiczna dra Sławomira Górzyńskiego - sg.155194
  sw.55276 Informacja p. Ludwika Górskiego (z 9.3.2008)
  Ziemianie Polscy XX w. t. 6 - zi.6.148.r2a

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
• Kuzyni
• Poprzedni brat lub siostra
• Następny brat lub siostra
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim