Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. ENGLERT Władysław (zm. 1863) powstaniec 3°
2. ELSNER Józef (1769-1854) muzyk, kompozytor 5°
3. MARCZEWSKI Witold (1832-1903) inżynier, powstaniec 1863, sybirak 6°
4. MARCZEWSKI Bronisław (1828-1882) inżynier komunikacyjny, redaktor 6°
5. MAŁACHOWSKI Kazimierz (1765-1845) legionista, generał, wódz naczelny w 1831 6°
6. KARWOSIECKI Gabriel Antoni (zm. 1799) podkomorzy płocki, poseł 6°
7. DROZDOWSKA Petronela Aleksandra (ok. 1767-1812) aktorka 7°
8. PAPROCKI Teodor Antoni (1856-1895) księgarz, wydawca 7°
9. PAPROCKI Kazimierz (1796-1857) oficer, działacz polityczny 7°
10. HOŁOWNIA Wincenty (1773-1855) podpułkownik, pamiętnikarz 7°
11. DOGIEL Stanisław Klemens (1795-1863) przyrodnik, nauczyciel 7°
12. DEMBOWSKI Jan (ok.1700-1790) biskup sufragan włocławski 7°
13. DEMBOWSKI Mikołaj (zm. 1757) arcybiskup nominat lwowski 7°
14. DEMBOWSKI Antoni Sebastian (1682-1763) biskup kujawski 7°
15. PAPROCKI Stanisław Józef (1895-1976) prawnik, działacz polityczno-społeczny 8°
16. NIEMIRYCZ Juliusz (1822-1909) adwokat, pisarz 8°
17. MAŁOWIESKI Józef (1892-1944) działacz polityczny i oświatowy, poseł 8°
18. LOUPIA Józef Benedykt (ok. 1686? -1760) prezydent i wójt Starej Warszawy 8°
19. RUDNICKI Adam Antoni (1785-1838) lekarz medycyny, pionier weterynarii, dyrektor Instytutu Weterynarii w Burakowie 8°
20. KARWOSIECKI Dominik Piotr (1728-1789) biskup bakowski w Mołdawii 8°

Uwagi

• Bolesław Orłowski (red.), Polski wkład w przyrodoznawstwo i technikę. Słownik... (tom 2, str. 338): KULCZYCKI Adam Joachim (1809-1882), oficer inżynierii, kartograf, astronom
  Polski Słownik Biograficzny - Uzupełnienia i sprostowania w t. 40 do art. Kulczycki Adam
  Polski Słownik Biograficzny t. 16 str. 125: psb.14283.1
  Rafał Gerber, Studenci Uniwersytetu Warszawskiego 1808-1831. Słownik biograficzny (str. 433): Kulczycki Adam [Joachim], Wydział Filozoficzny, sekcja Matem., Bud. i Miern., wpis 3 IX 1825
  Inżynier kartograf. W kampanii 1831 jako pporucznik 7 Kompanii Pozycyjnej odznaczony został 14 IX 1831 Złotym Krzyżem Virtuti Militari. Po upadku powstania udał się do Francji. W Paryżu w 1833-1836 kontynuował studia w Szkole Dróg i Mostów. Korzystał z pomocy materialnej Tow. Pomocy Naukowej w Paryżu. W 1836 wraz z Andrzejem Przewodowskim został zaangażowany przez rząd brazylijski do budowy mostów i prac portowych. Obraz sytuacji w Brazylii i swych przygód w tym kraju skreślił interesująco w liście z 16 VI 1838, wydrukowanym w tymże roku w t. VI i VII „Kroniki Emigracji Polskiej”. Zrezygnowawszy z pracy w Brazylii wrócił do Francji (Przewodowski pozostał). W 1843 wstąpił jako inżynier do francuskiej służby kolonialnej i został wysłany na wyspę Tahiti, dokąd przybył w styczniu 1844. W czasie podróży z Rio de Janeiro do Valparaiso prowadził dziennik, w którym opisał Cieśninę Magellana, Chile, porty Talcalhuano, Conception i Val-paraiso i podawał wiadomości o emigrantach polskich w Chile. Na Tahiti służył jako kartograf, a potem kierownik urzędu do spraw krajowców, których język szybko i dobrze opanował. Brał udział w wyprawie kolonialnej Francji, która objęła protektorat nad Archipelagiem Markizów. W stolicy Tahiti, Pa-peete, założył na ulicy nazwanej z jego inicjatywy „Rio de la Petite Pologne” obserwatorium astronomiczne. Wynikiem ego badań astronomicznych była opublikowana przez niego w Paryżu w 1857 w „Annales Hydrographiques” praca Determi-nation des longitudes au moyen des clironométres. Observation pour la determination des longitudes des Illes Tahiti, Ana, Faarava, Tarao, Maniki, Amura, Raima. Z map przez niego wykonanych dla francuskiego ministerstwa marynarki i kolonii znane są dwie: Plan des Tahiti et Morea dressée par Adam Kulczycki (Paryż 1859) i Tahiti et Morea d'apres la carte par Adam Kulczycki (Paryż 1862). W latach pięćdziesiątych odbył z ramienia Francuskiej Akademii Nauk podróż badawczą na wyspę Efate (Sandwich). W 1859 przeniósł się do stolicy Nowej Kolonii, Port de France, gdzie objął kierownictwo spraw wewnętrznych Kolonii (Paszkowski podaje rok 1853). Rząd Napoleona III odznaczył go Legią Honorową. Po przejściu na emeryturę wrócił na Tahiti, gdzie zmarł. W życiu politycznym emigracji nie brał czynnego udziału.
  Robert Bielecki, Słownik biograficzny oficerów powstania listopadowego: KULCZYCKI Adam Joachim - Ukończył szkoły w Łukowie, od 3.9.25 student Wydziału Filozoficznego UW, równocześnie studiował na Wydziale Nauk i Sztuk Pięknych, a także w Instytucie Politechnicznym. W powstaniu podof. 3 komp. pozyc. art. p., 28.7.31 ppor. w bat. art., 15.9.31 otrzymał krzyż złoty nr 2592, przeszedł 5.10.31 z Rybińskim do Prus. Przybył do Francji 1.32 i należał kolejno do zakładów w Awinionie, Lunel, Le Puy. Tu 19.1.33 jako członek Rady zakładu podpisał apel do posłów, aby powołali sejm na emigracji. 30.5.33 wyjechał do Agen, 1.1.34 przybył do Paryża. 6.35 konduktor w Nogent-sur-Se-ine w dep. Aube. Zapisał się do Szkoły Dróg i Mostów w Paryżu, ale jej nie ukończył. Korzystał ze wsparcia Towarzystwa Naukowej Pomocy. 1836 wyjechał wraz z Andrzejem Przewodowskim do Brazylii, zaangażowany przez tamtejszy rząd do budowy mostów i prac portowych. 1838 wrócił do Francji, ogłosił krótkąrealcję z pobytu w Brazylii na łąmach „Kroniki Emigracji Polskiej”. 1843 wyjechał wTaz z Aleksandrem Zakrzewskim na Nową Kaledonię, dotarł tam 1.44, był kartografem i inż. kolonialnym. Wziął udział we franc, wyprawie, w wyniku której Francja objęła protektorat nad archipelagiem Markizów, został kierownikiem urzędu do spraw krajowców, nauczył się miejscowego języka. W stolicy Tahiti, Papetée, przy ul. Rio de La Petite Pologne założył doskonale wyposażone obserwatorium astronomiczne, najlepsze na południowym Pacyfiku. Wykonał kilka map dla franc, ministerstwa kolonii i marynarki. W tym celu udał się na archipelag wysp Tuamotu. W latach pięćdziesiątych z ramienia franc. Akademii Nauk odbył wyprawę naukową na wyspę Sandwich. 1859 przeniósł się do stolicy Nowej Kaledonii Port-de-Fran-ce, objął kierownictwo spraw wewnętrznych kolonii. Napoleon III odznaczył go LH (Łoza go nie wymienia). 12.2.63 w Port-de-France przystąpił do Stowarzyszenia Podatkowego. 28.3.66 otrzymał prawo stałego pobytu dekretem nr 16407. Po przejściu na emeryturę wrócił w 1865 na Tahiti. 1870 otrzymał 1500 franków na rozbudowę franc. Obserwatorium Mórz Południowych. Zm. 11.6.82 na Tahiti.
  sw.839255 Formalnie jego filiacja nie jest potwierdzona; jednak wg wpisu na UW w 1825 jego ojciec mieszka we wsi Krzywda w powiecie łukowskim, a urodził się ok. 1809 w Puławach. Córka tychże rodziców, Maria, rodzi się w tychże Puławach w 1811 r., a potem wychodzi za mąż w Stoczku Łukowskim w 1830 r.

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
• Kuzyni
• Następny brat lub siostra
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim