Józef Rautenstrauch h. wł. (ID: 5.428.161)

Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. RAUTENSTRAUCHOWA Łucja (1798-1886) pisarka 1°
2. GIEDROYĆ Romuald Tadeusz (1750-1824) generał 2°
3. DZIERŻANOWSKI Jan (1764-1839) żołnierz kościuszkowski i napoleoński 2°
4. EHRENBERG Gustaw (1818-1895) poeta 2°
5. EHRENBERG Kazimierz (1870-1932) literat 3°
6. CHEVALIER Jan (1732-1780) ksiądz 3°
7. EHRENBERGOWA Felicja (1832-1860) poetka 3°
8. ALEKSANDER I (1777-1825) cesarz wszechrosyjski, król polski 3°
9. GIEDROYĆ Józef Stefan (1787-1855) pułkownik 3°
10. BIAŁOPIOTROWICZOWA Kunegunda (1793-1883) literatka, działaczka społeczna, emigrantka 3°
11. CHEVALIER Antoni (zm. 1815) kupiec 3°
12. EHRENBERGOWA Emilia (1827-1885) literatka 3°
13. DZIERŻANOWSKI Michał (ok. 1725-1808) konfederat barski, awanturnik 4°
14. ELŻBIETA Aleksiejewna (1779-1826) żona Aleksandra I 4°
15. CZARTORYSKI Jerzy Konstanty (1828-1912) polityk, działacz społeczny 4°
16. CZARTORYSKI Konstanty Marian (1822-1891) polityk 4°
17. CZARTORYSKI Konstanty Adam (1773-1860) generał 4°
18. GAUTIER Jan Chrzciciel (zm. ok. 1783) kupiec warszawski 4°
19. PANCER Feliks (1789-1851) oficer, inżynier lądowy i wodny 4°
20. BIAŁOPIOTROWICZ Jerzy (1785-1871) żołnierz napoleoński, emigrant 4°

Uwagi

• „Słownik biograficzny teatru polskiego 1765-1965”, t. I, PWN Warszawa 1973:

  RAUTENSTRAUCH Józef (1773 - 28 VIII 1842 Warszawa), prezes dyrekcji teatrów
  Pochodził z bogatej warsz. rodziny mieszczańskiej, nobilitowanej w 1790. Osiągnął najwyższe godności wojskowe i administracyjne - był generałem-adiutantem, członkiem Rady Administracyjnej Królestwa Polskiego, prezesem Zarządu Komunikacji Lądowej i Wodnej. W 1832-42 pełnił funkcję prezesa Dyrekcji Teatrów i Wszelkich Widowisk Dramatycznych i Muzycznych w Królestwie - mianowany oficjalnie na to stanowisko przez Radę Administracyjną 11 I 1833. Dzięki energii i talentowi organizacyjnemu R. doprowadzono do końca budowę T. Wielkiego (pierwsze przedstawienie 24 II 1833), otwarto w salach redutowych Nowy T. Rozmaitości (działał od 13 IX 1833 do 30 VI 1835), a następnie w lewym skrzydle gmachu T. Wielkiego wybudowano T. Rozmaitości (otwarcie 13 II 1836). Przeprowadzono też remont t. w Kaliszu (1835) i prace konserwatorskie w t. łazienkowskich (1839-40). Inne zdobycze R.: uzyskanie subwencji rządowej oraz kilkakrotne jej podwyższenie do ostatecznej sumy 30 tys. rubli (12 X 1840), otwarcie szkoły dram., baletowej i śpiewu (1835), zrównanie w prawach emerytalnych aktorów warsz. z innymi urzędnikami państwowymi (1838). Mimo że działalność R. przypadła na najcięższy okres prześladowań po powstaniu listopadowym, dzięki zręczności w postępowaniu z władzami carskimi zdołał stworzyć podwaliny materialne pod przyszły rozwój t. warszawskich. Zastał w t. katastrofalną sytuację, pozostawił uporządkowaną instytucję, t. działające w wybudowanych dzięki niemu gmachach, a w kasie oszczędności 580 tys. złp. Troszczył się również o poziom artystyczny zespołu aktorskiego: w czasie jego prezesury zaangażowano do zespołu wielu wybitnych aktorów, m.in. A. Żółkowskiego (syna), J. Komorowskiego i A. Stolpego. Krańcowe oszczędności, jakie zaprowadził, sprawiły, że nie cieszył się popularnością wśród ludzi teatru.
  
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.80773.1
  Adam Boniecki, Herbarz polski - 2.647.97 - t. II s. 237: Bujnowie v. Buynowie h. Ślepowron
  Adam Boniecki, Herbarz polski - 5.428.161 - t. V s. 181: Dzierżanowscy h. Grzymała z Dzierżanowa, w ziemi nurskiej
  Adam Boniecki, Herbarz polski - 6.26.378 - t. VI s. 13: Gedrojcowie v. Gedroicowie książęta h. Własnego
  Tomasz Lenczewski, Genealogie rodów utytułowanych w Polsce - ut.2.2.17
  Nekrolog w „Kurierze Warszawskim” 226/1842, 228/1842, 230/1842, 257/1842 http://ebuw.uw.edu.pl/dlibra/editions-content?id=34005 (za: A. Tyszka, Nekrologi Kuriera Warszawskiego):
  Józef RAUTENSTRAUCH
  gen.-lejt., gen.-adiutant, czł. Rady Administracyjnej Królestwa, naczelnik zarządzający Dyrekcją Komunikacji Lądowych i Wodnych, prezes Dyrekcji Rządowej Teatrów, prezes Tow. Wspierania Podupadłych Artystów Muzycznych, opiekun kunsztów, wspieracz nieszczęśliwych, kawaler Orderu św. Aleksandra Newskiego z brylantami, Orderu Białego Orła, Wielkiego Krzyża św. Włodzimierza I kl., Orderu św. Anny I kl. z brylantami, Orderu św. Stanisława I kl., Krzyża Kawalerskiego Virtuti Militari, Orderu Orła Czerwonego I kl. i Krzyża Legii Honorowej; zm. 28 VIII 1842 w swoim mieszkaniu w pałacu Prymasowskim w Warszawie, żył lat 69 i miesięcy 7, wystawienie zwłok i msze przy nich w tymże pałacu, eksp. 31 VIII 1842 do kośc. Kapucynów, poch. na cm. przykościelnym, nab. żał. 1 IX 1842 w tymże kośc., zapr. córka ze swym mężem
  
  Polski Słownik Biograficzny t. 2 str. 16: psb.1223.8
  Polski Słownik Biograficzny t. 30 str. 654: psb.25659.1
  Polski Słownik Biograficzny t. 30 str. 658: psb.25661.4
  Polski Słownik Biograficzny t. 7 str. 432: psb.6483.8
  Robert Bielecki, Słownik biograficzny oficerów powstania listopadowego: RAUTENSTRAUCH Józef - 7.1.86 wstąpił do Korpusu Inżynierów, 16.3.88 podof., 1790 ppor. w kancelarii króla Stanisława Augusta. 25.11.70 otrzymał nobilitację, 1792 sekretarz kancelarii królewskiej, 1793 por. w sztabie generalnym, uczestnik powstania kościuszkowskiego, bronił Warszawy, 10.9.94 sztabskpt., adiutant Kościuszki. Po śmierci Stanisława Augusta porządkował w Petersburgu jego kancelarię. Po powrocie do Warszawy związany z ks. Józefem Poniatowskim, towarzysz jego zabaw w Jabłonnej i Pałacu Pod Blachą. W Wojsku Polskim Księstwa Warszawskiego 1.12.06 wstąpił do służby jako kpt., 31.12.06 adiutant połowy ks. Józefa Poniatowskiego, 12.2.07 szef szwadronu z pozostawieniem przy dotychczasowych obowiązkach, 18.3.09 płk, szef sztabu 1 dyw., 20.3.10 podszef sztabu głównego, 5.9.10 szef wydziału działań, 1811 towarzyszył Poniatowskiemu w podróży do Paryża i odwrocie spod Moskwy, 3.2.13 gen. bryg., 30.6.13 podszef 8 korpusu poi. Wielkiej Armii, odbył kampanie 1807, 1809, 1812-13, Raszyn, Sandomierz, Wrzawy, Smoleńsk, Możajsk, Lobau, Borna, Lipsk, 1.1.08 otrzymał krzyż złoty, 14.6.1809 LH nr 24242, krzyż oficerski LH nr 24242, dostał się 19.10.13 w Lipsku do niewoli ros. W armii Królestwa Polskiego gen. bryg., dow. dyw. ul., 3.9.26 gen. dyw., potem gen. dyżurny, radca stanu, dyrektor generalny w KRW, 24.5.30 otrzymał znak honorowy za 30 lat nieskazitelnej służby oficerskiej. W powstaniu w Noc Listopadową próbował przeciwdziałać powstaniu, 1.12.30 ustąpił z Rady Administracyjnej, 30.1.31 usunięty z funkcji gen. dyżurnego a 9.2.31 dyrektora gen. II Dyrekcji KRW. Pozostał w Warszawie, po kapitulacji miasta zgłosił się do władz ros., 14.9.31 objął kierownictwo KRW, naczelnik wojenny woj. mazow., 16.9.31 ukazem cara powołany na członka Rządu Tymczasowego, kierował Wydziałem Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego. 16.2.32 umieszczony w armii ros., 8.4.32 dyrektor główny Komisji Rządowej Spraw Wewnętrznych, 22.4.32 ponownie członek Rady Administracyjnej, 2.5.32 zastępca Paskiewicza jako przewodniczącego Rady. 8.11.33 odpowiedzialny za spis wojskowy i pobór, 27.11.33 dow. komend inwalidnych, 4.5.34 gen.-adiutant cara Mikołaja, naczelnik wojenny gub. mazow. 11.1.33 prezes Dyrekcji Teatrów, 1.6.40 naczelnik Dyrekcji Komunikacji Wodnych i Lądowych. Ożeniony z Heleną Dzierżanowską miał córkę Laurę. Zm. 28.8.42 w Warszawie, pochowany na cmentarzu przy kościele kapucynów.
  Urzędnik w Królestwie Polskim 1819–1834:
  1819: Dyrektor generalny w Komisji Rządowej Wojny
  1820–1825: Dyrektor generalny Sekcji Drugiej w Komisji Rządowej Wojny
  1826–1830: Dyrektor generalny w Komisji Rządowej Wojny
  1819–1821, 1827–1830, 1834: Radca stanu
  - A. Kulecka, Urzędnicy Królestwa Polskiego..., poz. 12459.
  Urzędnik w Królestwie Polskim 1834–1842:
  Członek Rady Stanu i Rady Administracyjnej Królestwa Polskiego
  Prezydujący w Dyrekcji Teatrów Rządowych i Wszelkich Widowisk Dramatycznych i Muzycznych w Królestwie Polskim
  Naczelny Dyrektor Komunikacji Lądowej i Wodnej
  Zastępca Namiestnika w Radzie Stanu
  1834–1842: Kierownik spisu i zaciągu wojskowego, a także najwyższy dowódca kompanii inwalidzkich, szpitalnych i poprawczych w więzieniach
  Generał-lejtant
  Generał-adiunkt Ordery: OOB.
  - A. Kulecka, Urzędnicy Królestwa Polskiego..., poz. 12460.
  Bohdan Łuszczyński, Silva Heraldica - lu.35099
  n.118227a Nekrologia Minakowskiego (118227)
  n.350 Nekrologia Minakowskiego (350)
  sw.564122 Robert Bielecki, Słownik biograficzny oficerów powstania listopadowego, Warszawa 1995-98

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
• Potomkowie - Drzewo
  
  
• Kuzyni
• Poprzedni brat lub siostra
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim