W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej; wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.
- KOWNACKI Teofil (1807?- po 1857) sybirak 2°
Uwagi
Adam Boniecki, Herbarz polski - 12.67.111 - t. XII s. 32: Kownaccy h. Ślepowron
Adam Boniecki, Herbarz polski - 12.67.114 - t. XII s. 32: Kownaccy h. Ślepowron
Polski Słownik Biograficzny t. 14 str. 589: psb.13270.4
Rafał Gerber, Studenci Uniwersytetu Warszawskiego 1808-1831. Słownik biograficzny (str. 379): Kownacki Józef, Wydział Nauk i Sztuk Pięknych, sekcja Bud. i Miern., wpis 24 IX 1825 Jeden z ostatnich weteranów powstania na emigracji we Francji. Pporucznik 4 P. Strzelców Konnych w powstaniu listopadowym, walczył pod Boremlem. Odznaczony Srebrnym Krzyżem Virtuti Militari. Potem na emigracji we Francji. Od 22 XI 1832 członek TDP. Od grudnia 1832 mieszkał w Dijon, Orleanie, a w późniejszych latach życia w Noyons. W 1894-1908 korzystał z pomocy Instytucji „Czci i Chleba”. Nad grobem jego przemawiali przedstawiciele młodej polskiej emigracji politycznej.
Robert Bielecki, Słownik biograficzny oficerów powstania listopadowego: KOWNACKI Józef Marian - Ukończył szkoły w Płocku, od 24.9.25 studiował budownictwo i miernictwo na Wydziale Nauk i Sztuk Pięknych UW. W powstaniu wstąpił 1.1.31 do 4 psk. jako ochotnik, 24.4.31 ppor., 17.9.31 otrzymał krzyż srebrny, walczył w korpusie Dwernickiego, przeszedł 27.4.31 do Galicji, wrócił do Królestwa, ppor. 4 psp., przeszedł ponownie do Galicji, internowany przez Austriaków. Przybył do Francji 5.32 i należał początkowo do zakładu w Bourges. 12.12.32 został członkiem TDP. 1833 wysłany do Dijon, gdzie studiował prawo. 1.5.34 przeniósł się do Orleanu, pracował tam w muzeum. 28.8.39 wyjechał do Noyon w dep. Oise. Był nauczycielem rysunku. Ożeniony z Alexandrine Bull, miał 4 dzieci. 1893 przeniósł się do Joi-nville-le-Pont pod Paryżem, gdzie mieszkała jego córka. Zm. 19.1.1908 w Joinville w wieku 101 lati 10 miesięcy, pochowany w Joinville. Uważany za najdłużej żyjącego uczestnika powstania listopadowego (w rzeczywistości był nim ppor. 6 psk. Wincenty Dydziul, zm. 9.2.1909).
sw.562054 Robert Bielecki, Słownik biograficzny oficerów powstania listopadowego, Warszawa 1995-98
|
|