W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej; wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.
- GORECKI Walenty (zm. ok. 1812) wojski wileński 1°
- GORECKI Tadeusz (1825-1868) malarz 1°
- GORECKA Maria Helena (1835-1922) pisarka, działaczka filantropijna 2°
- GORECKI Ludwik Władysław (1863-1936) lekarz 2°
- MICKIEWICZ Adam Bernard (1798-1855) poeta 3°
- MICKIEWICZ Władysław Józef (1838-1926) biograf Adama Mickiewicza, tłumacz, publicysta 4°
- MICKIEWICZ Józef Teofil (1850-1938) pianista, pedagog, publicysta we Francji 4°
- SZYMANOWSKA Marianna (1789-1831), pianistka, kompozytorka 4°
- BARTELS Artur (1818-1885) satyryk, pieśniarz, rysownik 5°
- SZYMANOWSKA Zofia (1825-1870), malarka 5°
- MICKIEWICZ Aleksander Julian (1801-1871) profesor prawa 5°
- MICKIEWICZ Franciszek Bronisław (1796-1862) powstaniec 1831 5°
- DEYBEL Ksawery (ok. 1785-1841) właściciel pensji żeńskiej w Wilnie 6°
- ROSIŃSKI Ludwik (1861-1931) drukarz, księgarz, nakładca 6°
- LENARTOWICZ Teofil Aleksander (1822-1893) poeta, rzeźbiarz 6°
- ŚLASKI Jan Stanisław (1895-1940), poseł i senator RP 6°
- LESZCZYŃSKI Jan Nepomucen (1806-1886) pedagog 6°
- BRZEZIŃSKA Filipina (1800-1886) kompozytorka, pianistka 6°
- LESZCZYŃSKI Stanisław Andrzej (1856-1914) adwokat, działacz oświatowy i polityczny 6°
- MALEWSKI Franciszek Hieronim (1800-1870) filomata, prawnik, założyciel Tygodnika Petersburskiego 6°
Uwagi
Adam Boniecki, Herbarz polski - 6.563.39 - t. VI s. 241: Goreccy v. Góreccy h. Dołęga
Adam Boniecki, Herbarz polski - 6.563.48 - t. VI s. 241: Goreccy v. Góreccy h. Dołęga
Adam Boniecki, Herbarz polski - 6.563.51 - t. VI s. 241: Goreccy v. Góreccy h. Dołęga
Nekrolog w „Kurierze Warszawskim” 229/1861 http://ebuw.uw.edu.pl/dlibra/editions-content?id=44757 (za: A. Tyszka, Nekrologi Kuriera Warszawskiego): Antoni GORECKI znany poeta i bajkopisarz; zm. 19 IX 1861 w Paryżu, pozostawił syna, znakomitego malarza, połączonego związkiem małżeńskim z córka nieśmiertelnego wieszcza naszego Adama
Polski Słownik Biograficzny t. 8 str. 305: psb.7132.5
Polski Słownik Biograficzny t. 8 str. 306: psb.7133.1
Polski Słownik Biograficzny t. 8 str. 313: psb.7140.3
Polski Słownik Biograficzny t. 8 str. 313: psb.7141.2
Polski Słownik Biograficzny t. 8 str. 314: psb.7142.4
Robert Bielecki, Słownik biograficzny oficerów powstania listopadowego: GÓRECKI (Górecki) Antoni - 1802-06 studiował literaturę na uniwersytecie wil. 1809 przedostał się do Księstwa Warszawskiego i wszedł do służby w 15 pp. W kampanii 1812 adiutant gen. Mielżyńskiego (był już wówczas autorem cenionych pieśni obozowych i wierszy), Smoleńsk, Możajsk, Tarutino, Berezyna, 1813 otrzymał Legię Honorową. Wyszedł z wojska w stopniu kpt. i zajął się gospodarką na roli w okolicach Wilna. 1815 po ciężkiej chorobie udał się do Włoch, 1816 był we Francji, 1817 znowu w Italii, 1818 wrócił do kraju. Gospodarował w majątku Dusieniaty k. Wilna, ożenił się z Weroniką Eydziatowiczówną zaprzyjaźniony był z Mickiewiczem i filomatami. 1828 za bajkę „Furmani” aresztowany, wywieziony do Warszawy, tu uwięziony, podpisał 25.6.28 deklarację, iż zaniecha w swych pismach aluzji politycznych, i został zwolniony. Brał udział w przygotowaniu powstania na Litwie. W powstaniu mianowany szefem sztabu przy Karolu Załuskim, był jednym z naczelników powstania telszewskiego, miał stopień płka sztabu, bił się pod Derbianami, Połągą i Taurogami. Wysłany z misjąza granicę, dotarł do Szczecina, wsiadł na angielski statek „Penelope” i po krótkim pobycie w Szwecji i Anglii dotarł 7.31 do Paryża. Wraz z Mickiewiczem wyjechał do Drezna, gdzie wspierał emigrantów udających się do Francji. Pod koniec 1832 wrócił do Paryża i zamieszkał tu na stałe. 1832-39 członek Towarzystwa Historyczno-Literackiego, potem stał się przeciwnikiem Czartoryskiego, zbliżając się do demokratów. Z entuzjazmem powitał Towiańskiego i został jednym z pierwszych jego wyznawców, ale już 9.41 zerwał z „mistrzem” i zaczął go zwalczać, co z kolei skłóciło go z Mickiewiczem. 15.12.40 brał udział w pogrzebie prochów Napoleona jako jeden z nielicznych oficjalnie zaproszonych Polaków. Po 1853 otrzymał medal św. Heleny. Żył w osamotnieniu, bo synowie Ludwik i Tadeusz pozostali w kraju, a 1839 zostali przymusowo wywiezieni do Petersburga. Od 1844 stan jego zdrowia pogarszał się, od 1858 zmuszony był zamieszkać w domu opieki. Pociechą było dlań przybycie syna Tadeusza, ożenionego z Marią Mickiewiczówną. Zm. 18.9.61 w domu opieki dra Dubois w Paryżu, pochowany na cmentarzu w Montmorency.
n.12497 Nekrologia Minakowskiego (12497)
źródła:
- urodzenie: Wikipedia: Antoni Gorecki https://pl.wikipedia.org/wiki/Antoni_Gorecki - ślub: Akt małżeństwa: Mosty (obecn. Białoruś), rok 1820, nr aktu [bez nru] [indeks na http://geneteka.genealodzy.pl/] https://www.familysearch.org/ark:/61903/3:1:3QS7-99D3-9J4C?i=820&cat=2325238 - pogrzeb: http://www.tombeauxpolonais.eu/content/gorecki-antoni-1787-1861
|
|