Sejm-Wielki.pl [start]
M.J. Minakowski, Genealogy of the Descendants of the Great Sejm
Zaloguj się contact
Name Surname: 

Ż Jadwiga Andrzejewska (ID: teatr.4395.1)

Koligacja (szukanie pokrewieństwa) z: najkrótsza linia przodkowie
n.p. Mieszko I, Czesław Miłosz, Maria Skłodowska-Curie, Karol Wojtyła, Bronisław Komorowski, Marek Minakowski
Dalszy związek rodzinny z potomkami Sejmu Wielkiego (poza Genealogią potomków Sejmu Wlk.)
Uwaga! Tej osoby nie ma w Genealogii potomków Sejmu Wielkiego.
Dzięki uprzejmości autora zaglądasz teraz do Wielkiej Genealogii Minakowskiego (Wielcy.pl),
która jest od niej 10-krotnie większa (1.200.000 osób),
ale korzystanie z niej kosztuje 79 zł rocznie.
Zaloguj się
Autor za swoją pracę nie bierze ani grosza z budżetu państwa. Pomóż mu!

Ranking WGM: 897.892 (top 75%), Liczba łóżek od MJM: (brak koligacji) [wyłącz kolorowanie] [?]


bohater Wiki, człowiek teatru

ilustracja

Rodzice

ilustracja
  • Zaloguj się
  • Urodzony prawdopodobnie w roku 1890
  • zmarł
 
  • Zaloguj się
  • Urodzona prawdopodobnie w roku 1890
  • zmarła
rodzice Zaloguj się
?1890-
   Zaloguj się
?1890-
|    |
2    3



|
Jadwiga Andrzejewska, bohater Wiki, 1915-1977

Uwagi

  • „Słownik biograficzny teatru polskiego 1900-1980”, t. II, PWN Warszawa 1994:

    ANDRZEJEWSKA Jadwiga (30 III 1915 Łódź - 4 X 1977 Łódź), aktorka
    Była najmłodszą, z jedenaściorga dzieci, córką Józefa A. i Katarzyny z Ludwickich, pracowników łódź. T. Miejskiego (ojciec był maszynistą teatr.). Od najmłodszych lat statystowała w rolach dziecięcych w t. łódz.; np. w T. Miejskim w grudniu 1923 i styczniu 1924 grała w „ Nauczycielce” (podczas występów I.Solskiej), a w kwietniu 1926 występowała w „ Niebieskim ptaku"; w T. Popularnym od września 1926 grała rolę Mieszka („Dwie moce"). Po ukończeniu szkoły powszechnej, pracowała jako ekspedientka w firmie „Leon Tyber - materiały piśmienne”. Tańczyła też jako girlsa w łódz. kabarecie Jar. Zaangażowana przez K. Adwentowicza, 15 XI 1932 zadebiutowała w T. Kameralnym w Warszawie w roli Manueli („Dziewczęta w mundurkach”, w reż. Z. Modrzewskiej), zyskując od razu pełną aprobatę krytyki. A. Słonimski pisał: „Osobne słowa uznania i podziwu należą się młodziutkiej Jadzi Andrzejewskiej. Jest to prawdziwa rewelacja, aktorka, jakiej od dawna nie widziała scena polska. Nie można tu mówić o udanym debiucie ani o obiecującej przyszłości, bo to, co pokazała Andrzejewska, jest już osiągnięciem artystycznym na wielką miarę. Wdzięk, liryzm i siła dramatyczna tej piętnastoletniej dziewczynki porwała widownię. Długo nie mogłem sobie przypomnieć, skąd znam już to dziecinne, jasne spojrzenie i te blade, trochę za duże usteczka, skrzywione grymasem bólu. To Gish. Liliana Gish, gwiazda ekranu, uzbrojona w piękny i drżący uczuciem głos”. Po tym sukcesie pozostała w Warszawie. W styczniu 1933 występowała w kabarecie Nowy Momus; w tymże roku grała w T. Narodowym: Pistola („Kean, czyli Geniusz i szaleństwo”, od lutego), Consuellę („Ten, którego biją po twarzy”, od marca) i Blendę („Testament jaśnie pana”, od września). Rolę w „ Dziewczętach w mundurkach” powtórzyła w T. Miejskim w Łodzi (prem. w czerwcu 1933). Jesienią 1933 grała w warsz. T. Letnim Woźniakównę („Szkoła geniuszów") i Marię („Pieniądz nie jest wszystkim"), a od marca 1934 w T. Polskim Sonię („Zbrodnia i kara”, w reż. L. Schillera). W sez. 1933/34 występowała też w kabarecie Cyganeria.
    W następnych latach nie była związana na stałe z żadną sceną. Występowała przede wszystkim w filmach oraz w t. rewiowych i kabaretach. Jako aktorka film. osiągnęła znaczną popularność. Wystąpiła przed wojną w piętnastu filmach, tworząc „specjalny typ dziewczyny w okularach, trochę śmiesznej, lecz nie pozbawionej swoistego wdzięku” (M.Jagoszewski). Zadebiutowała w 1933 jako kwiaciarka w „Dziejach grzechu”, później grała m.in. Hannę w „Wyroku życia” (też wersja franc.), Adę („Ada, to nie wypada"), Frankę („Dziewczęta z Nowolipek"), Stasię („Moi rodzice rozwodzą się"). Występowała w warsz. kabaretach: Stara Banda (kwiecień, maj 1935), Cyrulik Warszawski (sierpień-grudzień 1935, luty 1936), T. 13 Rzędów (grudzień 1936-styczeń 1937), ponownie w Cyruliku Warszawskim (czerwiec-grudzień 1938) oraz w Ali Babie, gdzie brała udział w ostatniej prem. tego teatru „Pakty i fakty” (2 IX 1939). Z zespołami rewiowymi odwiedziła m.in. Częstochowę (1937, 1939), a także Rzeszów i Stanisławów (kwiecień 1939 z zespołem pn. „Pięcioraczki warszawskie"). W t. dramatycznych występowała w okresie 1935-39 sporadycznie: w czerwcu 1935 w T. Bagatela w Łodzi (filia T. Miejskiego), od stycznia 1936 w roli Katarzyny Wagner („Matura") w T. Kameralnym w Warszawie, od kwietnia 1937 gościnnie w tyt. roli w „Pannie Maliczewskiej” w T. Polskim w Łodzi. Jesienią 1937 zagrała Pannę Maliczewską w warsz. T. Ateneum. Rola ta przywracała aktorkę scenie dram., pozwalając wyzwolić się z estradowych nawyków. Pisał A. Słonimski: „Uratowała ona młodą aktorkę tonącą w manierze i marazmie teatrów warszawskich. Andrzejewska przywrócona sztuce okazała się znów, jak w dniu swego debiutu scenicznego, talentem lirycznym najwyższej piękności"; „Trudno sobie wyobrazić lepszą Pannę Maliczewską. Andrzejewska miała bezradność niefałszowaną, naiwność, głód miłości i tragizm. Stworzyła postać niezapomnianą i zdobyła to, co nawet wielkim artystom zdobyć niełatwo. Szczere wzruszenie widowni”. Z rolą tą gościła w czerwcu 1939 m.in. w Częstochowie. Poza tym przed wojną zagrała jeszcze jedną rolę dram. - Helenę („Żabusia") w T. Kameralnym w Warszawie (prem. marzec 1938). Współpracowała też z t. radiowym.
    Po wybuchu II wojny świat. znalazła się we Lwowie; grała tu w T. Miniatur pod kier. K. Toma, z którym objeżdżała szereg miast ZSRR; w zespole tym była do jesieni 1941, po wybuchu wojny niem.-radzieckiej także na terenach Azji Środkowej, m.in. w Kermine, gdzie grała w radzieckim filmie „Dzielnica nr 14”. Od listopada 1941 była w zespole Czołówki Teatr przy Armii Pol. w ZSRR pod kier. K. Krukowskiego; występowała też w Czołówce Teatr. Refrena (F.Konarskiego). W marcu 1942 wyruszyła z Armią Pol. pod dowództwem gen. W. Andersa do Persji, gdzie występowała w t. rewiowym.Konarskiego); od poł. 1942 była w zespole T. Polowego 2 Korpusu K.Krukowskiego, nast. w zespole T. Dramatycznego Armii Pol. na Wschodzie, który przekształcił się w T. Dramatyczny 2 Korpusu; z teatrami tymi przebyła cały szlak bojowy 2 Korpusu Pol. od Persji, przez Syrię, Palestynę, Egipt, do Włoch. W drugiej poł. 1944 i w pocz. 1945 współpracowała jako aktorka z półamat. Pol. T. Szkolnym w Jerozolimie; występowała z nim też m.in. w Tel-Awiwie, Nazarecie, Haifie (grata: Helenę -” Pan Jowialski”, Alinę -” Balladyna"). W 1945 wystąpiła w pol. filmie” Wielka droga” („Droga powrotna") nakręconym we Włoszech. W 1945-46 w T. Dramatycznym 2 Korpusu grała np. Anielę („Śluby panieńskie"), Beatrycze („Wiele hałasu o nic"). W 1946 z zespołem tego teatru przybyła do Anglii, gdzie występowała nadal. W pocz. 1947 grała jeszcze w objazdowym t. rewiowym..Krukowskiego; w tymże roku wróciła do Polski. Od sez. 1947/48 występowała w Łodzi w T. Syrena, z którym na sez. 1948/49 od grudnia 1948 przeniosła się do Warszawy. Następnie powróciła na stałe do Łodzi. Od września 1949 do końca lutego 1951 była aktorką T. Powszechnego i grała m.in. Fanchette („Niemcy"), Anielę („Wielki człowiek do małych interesów"); od marca 1951 do końca sierpnia 1952 występowała w T. Małym, m.in. jako Justysia („Mąż i żona"), w sez. 1952/53 i 1953/54 w T. im. Jaracza, 1954/55-1957/58 w zespole Estrady Satyrycznej (inna nazwa: T. Satyryków), a od 1958 do końca sez. 1965/66 w T. 7 15 (w ostatnim sez. była to scena T. im. Jaracza). Grała w tym czasie gł. role komediowe, występowała w komediach muz. i programach rewiowych; za jeden z najbardziej wzruszających uznano jej monolog pt. „Kwiaciarka z Picadilly” w widowisku „Z innej beczki” (1957); z ważnych ról grała: Ksantypę („Obrona Ksantypy") i Panią Perichon („Podróż pana Perichona") - obie w 1961, a także: Katarzynę („Romans z wodewilu”, 1962), Aurorę („Pani prezesowa”, 1964), Julię Villier („Kłamczucha”, 1965). Od sez. 1966/67 do końca życia była aktorką T. Powszechnego i na tej scenie odnosiła po wojnie największe sukcesy w rolach: Validy Vrany („Baba-dziwo”, 1968), Matki Pana Młodego („Rzecz listopadowa”, 1968), Dozorczyni („Boso, ale w ostrogach”, 1969), Kate Keller („Wszyscy moi synowie”, 1970), Babci („Kotka na rozpalonym, blaszanym dachu”, 1972), Matki Courage („Matka Courage i jej dzieci”, 1973), Dulskiej („Moralność pani Dulskiej”, 1975).
    Była najpopularniejszą aktorką łódz., ulubienicą tego miasta. Charakteryzowała ją „drobna sylwetka i jedyny w swoim rodzaju rzewno-dziewczęcy wyraz twarzy, który zachowała do końca życia” (W. Orłowski) oraz „melancholijny uśmiech mądrego dziecka” (Krukowski). „Obdarzona delikatną, liryczną urodą, nie chciała nigdy być tylko pierwszą naiwną lub uciskaną pięknością. Role charakterystyczne wydobywały z jej ślicznej twarzy elementy zabawno-łobuzerskie” („Życie Literackie” 1977). Sama określała swoje emploi jako „typ sceniczny dziewczęco-liryczny, ale już na podkładzie tragicznym. Przez wiele lat ten właśnie rodzaj aktorstwa był mi najbliższy, był moim atutem” („Teatr” 1971 nr 21). Ciepły, liryczny humor cechował też jej wolne od jakiejkolwiek szarży role komediowe. Ten typ aktorstwa sprawdzał się i w rodzajowych scenkach satyrycznych i w interpretacji piosenek liryczno-sentymentalnych. Przełomem dla jej aktorstwa stało się zagranie dużej, bogatej roli Validy Vrany. W. Karczewska napisała, że zagrała ją z „wielkim, żywiołowym talentem”, „odsłoniła swój pazur aktorski, swoje spontaniczne aktorstwo, które pozwoliło jej, dzięki jakiemuś szóstemu zmysłowi, pokonać wszystkie trudności tej skomplikowanej roli bez jednego błędu i fałszu i pokazać bardzo szeroką skalę możliwości aktorskich”. Umiała nawiązać intensywny i bliski kontakt z widownią, co sprawdziło się w jej największej powojennej kreacji, jaką była Matka Courage. O ciekawej interpretacji tej roli pisał m.in. J.Katarasiński: „Krząta się, drepce po scenie - wokół swego wozu, wokół swego losu, wokół swoich drobnych pieniędzy i wielkich dramatów, ale te dramaty ukrywa, jak tylko może. Drobne tylko, nieporadne gesty, nagłe zgaśnięcia bystrych, cwaniackich i przemyślnych oczek, tylko rozluźnienia mięśni twarzy, szybko jednak na powrót układane w maskę drapieżnego gryzonia, świadczą, że jest w tej kobiecie coś więcej ponad biologiczną chęć przetrwania, że ma lub zdobywa ona świadomość swego losu, tragiczną świadomość egzystencji w świecie okrutnym, świecie szczurów”.
    Talent i wrodzona inteligencja sprawiły, że osiągnęła w filmie i teatrze wybitną pozycję, choć nie uczyła się nigdy w żadnej szkole aktorskiej. Jak napisała S.Grodzieńska „należała do aktorów, którzy rodzą się z wszystkimi umiejętnościami, z techniką, gestem i z gotową indywidualnością”. Po wojnie grała jedynie niewielkie role w kilkunastu filmach polskich. Występowała też w filmach telew. i w Teatrze TV. W 1934 w Łodzi wyszła książka o A., pióra Z. Dromlewiczowej pt.” Dziecko filmu,” pozbawiona jednak danych biograficznych.

    „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 2: teatr.4395.1

...

Baza danych na stronach www.sejm-wielki.pl to drobny wycinek Wielkiej genealogii Minakowskiego, sięgającej średniowiecza, zawierającej ponad 1.200.000 osób nawzajem skoligaconych, w tym znaczną część sławnych Polaków wszystkich epok; więcej na ten temat na Wielcy.pl .
Baza jest uzupełniana codziennie
— bardzo proszę o nadysłanie uzupełnień na adres mj@minakowski.pl . Z góry dziękuję!


Serwisowi Sejm-Wielki.pl patronuje Stowarzyszenie Potomków Sejmu Wielkiego, działające pod patronatem Marszałka Sejmu RP.

Znani: literaci, malarze, muzycy, aktorzy, dziennikarze, odkrywcy, historycy, wojskowi, filozofowie, ludzie Kościoła, prawnicy, politycy: przedrozbiorowi, dziewiętnastowieczni, przedwojenni, powojenni, współcześni, parlamentarzyści II i III RP oraz PRL, uczeni (członkowie akademii nauk): nauk społecznych, nauk biologicznych, nauk ścisłych, nauk technicznych, nauk rolniczo-leśnych, nauk medycznych, nauk o ziemi

Cytuj: Marek Jerzy Minakowski, Wielka genealogia Minakowskiego (Wielcy.pl), wydanie z 28.03.2024.
© 2002-2024 Dr Minakowski Publikacje Elektroniczne — Regulamin, polityka prywatności i cookie
IP: 3.229.124.236