Uwagi

• Kto jest kim w Polsce, Interpress 1984
  

  Zawód: profesor (prawnik)
  Edukacja: studia: Uniwersytet Jagielloński, Kraków 1945
  Tytuły i stopnie: dr 1951, dr hab. 1958, prof. nadzw. 1965, prof. zw. 1970.
  Biografia Aplikant, asesor, sędzia woj., Kraków 1945-53; sędzia Sądu Najwyższego w Warszawie 1953- ; prezes Izby Cywilnej Sądu Najwyższego 1958-67, pierwszy prezes Sądu Najwyższego 1967-72; dziekan Wydz. Prawa i Administracji UW 1975- ; prof. Universite de Paris 1980; przew. Zespołu Cywilnego Komisji Kodyfikacyjnej 1958-64
  Członkostwo: czł. 1962-72 i przew. 1962 Komisji Praw Człowieka w ONZ; czł. Grupy Narodowej Stałego Trybunału Rozjemczego w Hadze; przew. Rady Naukowej Polskiego Inst. Spraw Międzynar. 1967-78; przew. zespołu ekspertów oprać, raport o stanie prawa 1971-; przew. komisji kodyfikacyjnej do oprać, ustawy o szkolnictwie wyższym 1980- ; czł. Prezydium Kom. Nauk Prawnych PAN; prezes ZPP 1967-71; czł. Societe de Legislation Compare 1980- ; poseł na Sejm PRL 1969-72; czł. PZPR 1954- , zastępca czł. KC PZPR 1968-71
  Odznaczenia: Krzyż Komandorski i Kawalerski OOP, Order Sztandaru Pracy I kl., Zasłużony Nauczyciel PRL, Medal Międzynar. Zrzeszenia Prawników Demokratów.
  Dorobek: Publikacje: ponad 100 pozycji, m. in.:Poznanie prawdy w procesie cywilnym 1958, Przesłanki procesowe 1966, Res judicata 1968, Ochrona praw człowieka w prawie międzynarodowym 1973, Polska w obronie praw człowieka 1978.
  Prywatnie: Ulubione zajęcia: koszykówka, tenis, narty.
  Adres: ul. Fabryczna 28/30 m. 21, 00-446 Warszawa, tel. 28-01-14, tel. służbowy 26-96-06.
  
  sejmprl.5582 http://bs.sejm.gov.pl/ Resich Zbigniew (1915-1989); prawnik; Sędzia Sądu Najwyższego (1953-1972), Prezes Izby Cywilnej SN (1958-1967), Pierwszy Prezes Sądu Najwyższego (1967-1972), dziekan Wydziału Prawa (1975-1981).
  Po ukończeniu studiów prawniczych na Uniwersytecie Jagiellońskim i odbyciu aplikacji sądowej został sędzią. W l. 1945–1953 był sędzią Sądu Wojewódzkiego w Krakowie, a w l. 1953–1972 sędzią Sądu Najwyższego. W l. 1958–1967 pełnił funkcję Prezesa Izby Cywilnej SN, a w l. 1967–1972 Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego. W l. 1958–1964 przewodniczył zespołowi postępowania cywilnego Komisji ds Reformy Prawa Cywilnego. Był współtwórcą kodeksu postępowania cywilnego z 1964. Przewodniczył Zarządowi Głównemu Zrzeszenia Prawników Polskich (1967–1972). Równolegle rozwijała się jego kariera naukowa. Od 1965 był profesorem Uniwersytetu Warszawskiego (w Zakładzie Postępowania Cywilnego), a w l. 1975–1981 dziekanem Wydziału Prawa. W l. 1962–1970 był członkiem Komisji Praw Człowieka ONZ. W młodości był koszykarzem. Czterokrotnie brał udział jako reprezentant Polski w Mistrzostwach Europy (1937, 1939, 1946 i 1947), w Mistrzostwach 1939 został (wraz z drużyną) brązowym medalistą. 27 razy był reprezentantem Polski. Przez całą karierę (1932–1948) reprezentował barwy Cracovii. Zdobył z nią mistrzostwo Polski w 1938 i wicemistrzostwo w 1946, a także Puchar Polski w 1935. Grał także w piłkę ręczną i siatkówkę. W piłce ręcznej pięć razy wystąpił w reprezentacji Polski. Był brązowym medalistą mistrzostw Polski (1938).

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Potomkowie - Drzewo
  
  
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim