Uwagi

• Katalog kierowniczych stanowisk partyjnych i państwowych PRL art. 52a pkt. 8 ustawy z dnia 18 grudnia 1998 r. o Instytucie Pamięci Narodowej – Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu (Dz.U.2023.102 t.j.):
  

  Wedle materiału aktowego: od 02.1947 do 15.12.1948 w PPS, a nast. w PZPR; 1934-1935 nauczyciel w Szkole Podstawowej w Żytniowie; 1935-1938 czynna służba wojskowa (Szkoła Podchorążych Komarów) 1938-1939 oficer Wojska Polskiego; 1940-1944 sprzedawca w sklepie z farbami W-wa; 1944-1945 na robotach przymusowych we Wrocławiu; 1945-1947 kierownik komisariatu KM MO we Wrocławiu; 1948-1951 wiceprokurator Prokuratury Wojewódzkiej we Wrocławiu; 1951-1955 st. asystent, adiunkt na Uniwersytecie Wrocławskim; 1955-1967 wiceprezes, prezes Sądów Wojewódzkich w Poznaniu i we Wrocławiu; 1967-1971 docent (od 01.09.1968 rektor Uniwersytetu Wrocławskiego) 1968-prof. nadzw., 1975-prof. zw. nauk prawnych; 01.10.1975 - 1980 prof. zw. w Instytucie Prawa Akademii Spraw Wewnętrznych; 03.1980 - 08.1985 poseł na Sejm PRL VIII kad., 1980-1985 prof. Instytutu Państwa i Prawa PAN; 07.1982 - 05.1987 przew. Trybunału Stanu; Źródła: AAN CK/VII-2637; Ludzie władzy 1944-1991, T. Mołdawa.
  
  Kto jest kim w Polsce, Interpress 1984
  
  Zawód: profesor (prawnik); działacz polityczny
  Edukacja: studia: Wydział Prawa Uniwersytetu Wrocławskiego 1950
  Tytuły i stopnie: dr 1955, prof. nadzw. 1969, prof. zw. 1975.
  Biografia Pracownik naukowo-dydaktyczny Uniw. Wrocławskiego 1950-76, rektor 1968-71; prezes Sądu Woj. w Poznaniu 1959-60, we Wrocławiu 1960-67; minister sprawiedliwości 1971-76; I prezes Sądu Najwyższego 1976- ; prof. Akad. Spraw Wewn., Warszawa 1975-80; prof. Inst. Państwa i Prawa PAN, Warszawa 1980- ; przew. Trybunału Stanu 1982-
  Członkostwo: czł. ZPP; czł. PZPR, czł. Prezydium CKKP KC 1976-81
  Odznaczenia: nagrody resortowe, Nagroda PAN (zespołowa); Krzyż Komandorski OOP, Order Sztandaru Pracy I i II kl., Złoty Krzyż Zasługi i inne odznaczenia.
  Dorobek: Publikacje: ponad 90 prac naukowych z zakresu procedury prawa cywilnego oraz polityki sądowniczej i legislacyjnej na łamach czasopism prawniczych; książki: Zasada dyspozycyjności w postępowaniu cywilnym 1957, Wszczęcie procesu cywilnego 1958, Sądowe dochodzeńie roszczeń 1966, Po stępowanie cywilne w zarysie (podręcznik) 1974 i inne.
  Adres: Sąd Najwyższy, ul. Ogrodowa 6, 00-958 Warszawa, tel. 20-39-75.
  
  ipn.14922 http://katalog.bip.ipn.gov.pl/showDetails.do?idx=A&katalogId=1&subpageKatalogId=1&pageNo=1&nameId=8674&osobaId=14922& Berutowicz Włodzimierz ur. 03.10.1914, Przedmość
  sejmprl.3823 http://bs.sejm.gov.pl/ Berutowicz Włodzimierz Józef (1914-2004); prawnik; Rektor Uniwersytetu Wrocławskiego (1969-1971), minister sprawiedliwości (1971-1976), I prezes Sądu Najwyższego (1976-1987).
  Członek PPS, a następnie PZPR. Na VI (1971), VII (1975) oraz VIII (1980) Zjeździe PZPR wybierany w skład Centralnej Komisji Kontroli Partyjnej. Od 1934 pracował jako nauczyciel, podczas II wojny światowej na robotach przymusowych we Wrocławiu, po wojnie krótko służył w Milicji Obywatelskiej. Od 1950 pracował w prokuraturze, a następnie w sądownictwie. W l. 1959–1960 prezes Sądu Wojewódzkiego w Poznaniu, w l. 1960–1967 prezes Sądu Wojewódzkiego we Wrocławiu. Jednocześnie od 1950 był pracownikiem naukowym Uniwersytetu Wrocławskiego. Od 1968 profesor nadzwyczajny, w 1975 mianowany profesorem zwyczajnym nauk prawnych. W l. 1968–1971 rektor Uniwersytetu Wrocławskiego. Od października 1971 do marca 1976 minister sprawiedliwości w rządach Piotra Jaroszewicza. Od 1976 do 1987 I prezes Sądu Najwyższego. Równocześnie od lipca 1982 do maja 1987 był z urzędu przewodniczącym Trybunału Stanu. W l. 1975–1980 prof. Akademii Spraw Wewnętrznych w Warszawie. W latach 1980–1985 profesor Instytutu Państwa i Prawa Polskiej Akademii Nauk.

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim