Jan Nepomucen Janowski (ID: psb.9833.1)

Uwagi

• Polski Słownik Biograficzny t. 10 str. 564: psb.9833.1
  Rafał Gerber, Studenci Uniwersytetu Warszawskiego 1808-1831. Słownik biograficzny (str. 79): Janowski Jan Nepomucen, Wydział Prawa i Administracji, sekcja Prawa, wpis 17 IX 1824
  Działacz obozu demokratycznego, autorytet polityczny lewicy emigracyjnej, wybitny publicysta Wielkiej Emigracji; pisywał pod pseudonimem Jan Konopaski, Prawdzic. W 1822/23 rozpoczął studia filozoficzne na Uniwersytecie Jagiellońskim, skąd został wydalony w związku z manifestacjami młodzieżowymi. Po 7-miesięcznym nowicjacie u Pijarów w Łukowie wstąpił w 1824 na Wydział Prawa Uniwersytetu Warszawskiego, który ukończył w 1827, uzyskując stopień mgra prawa i otrzymując złoty medal za pracę konkursową. Nie cieszył się dobrą opinią inspektorów uniwersyteckich, którzy mu zarzucali brak obyczajów i najszkaradniejsze przymioty duszy. W tymże roku został aplikantem w sądownictwie, a po krótkim czasie urzędnikiem w Komisji Rządowej Przychodów i Skarbu. W 1828 objął dodatkowo posadę bibliotekarza w Tow. Przyjaciół Nauk. Działalność publicystyczną rozpoczął w „Gazecie Korespondenta”. Po wybuchu powstania brał czynny udział w posiedzeniach Tow. Patriotycznego, zajmując coraz wybitniejszą pozycję na lewicy. Był członkiem Tow. Wychowania Dzieci po Poległych Rycerzach Polskich. Był kolejno współredaktorem „Kuriera Polskiego”, redaktorem „Gazety Polskiej”, sekretarzem, a potem wiceprezesem Tow. Patriotycznego, współzałożycielem i sekretarzem Tow. Polepszenia Stanu Włościan. Przed kapitulacją Warszawy opuścił ją 8 września, przeszedł granicę pruską i przez Niemcy dotarł do Francji. Znalazłszy się na początku 1832 w Paryżu, rozpoczął nader czynną działalność emigracyjną. Zajął od razu wybitne stanowisko na lewicy emigracyjnej. Był współzałożycielem postępowych i demokratycznych towarzytsw, jak Tow. Przyjaciół Postępu, Tow. Demokratyczne Polskie, pod którego aktem założenia położył pierwszy podpis. Pięćdziesiąt lat swego życia oddał TDP i odłamowi postępowemu emigracji. W 1835 był jednym z członków I Centralizacji Tow. Dem. Pol. oraz współredaktorem Manifestu tego Towarzystwa z 1836, współzałożycielem „Przeglądu Dziejów Polskich”, w 1835 pisma „Postęp”, a do 1837 współredaktorem „Demokraty Polskiego” i nader czynnym współpracownikiem innych wydawnictw Tow. Demokratycznego. W 1863 był współzałożycielem londyńskiego „Głosu Wolnego”. Pisywał też do pism francuskich „Le National”, „La Tribune”. Od 1849 mieszkał w Londynie, gdzie utrzymywał kontakty z przedstawicielami obozu socjalistycznego, z Louis Blankiem, Karolem Marksem, Fryderykiem Engelsem i generałem węgierskim Klapką. W Londynie popadł w konflikt z Centralizacją i został zawieszony w prawach członka. Brak środków do życia w Anglii spowodował jego wyjazd do Wielkopolski, a potem do Wrocławia, gdzie utrzymywał się z prywatnych lekcji. W 1853 wrócił za zgodą władz do Francji i zamieszkał w Bordeaux, potem w Marsylii, a od 1859 wstąpił ponownie do Tow. Dem. Pol. w Paryżu. We Francji rzucił się w wir życia politycznego, agitował przeciwko polityce Hotelu Lambert, przeciw przyjmowaniu amnestii carskiej, przeciw tworzeniu oddziałów polskich w Turcji, atakował równocześnie działalność Ludwika Mierosławskiego. W 1861-1862 i w czasie powstania styczniowego zajmował stanowisko „czerwonych” i w 1861 wszedł z ramienia TDP do Tymczasowego Komitetu Emigracji Polskiej, a w 1862 do Stałego Komitetu Emigracji Polskiej. W 1866-1868 należał do Zjednoczenia Emigracji Polski. Odnosił się krytycznie do udziału Polaków w Komunie Paryskiej. Choroba pozbawiła go możliwości działania, zamieszkał więc w przytułku weteranów polskich w Zakładzie Św. Kazimierza (Juvissy pod Paryżem), gdzie utrzymywał się do końca życia z pomocy Komitetu Podatkowego Emigr. Polskiej. Bibliotekę i korespondencję swą przekazał Bibl. Jagiell. Zmarł w Juvissy. Był autorem wielu prac, rozpraw i artykułów naukowych, publicystycznych i politycznych. Pozostawił, wydane przez M. Tyrowicza, nie dokończone Notatki autobiograficzne. Pełną bibliografię jego publikacji podał Ty-rowicz w przewodniku bibliograf. Towarzystwo Demokratyczne Polskie.
  

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim