Adolf Chrystowski h. Topór (Starża) (ID: psb.3051.1)

Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. GLISZCZYŃSKI Adam (1830-1903) lekarz ginekolog 4°
2. SZUBERT Michał (1787/1788-1860), założyciel Ogrodu Botanicznego w Warszawie 6°
3. KOELICHEN Jan Edward (1871-1952) lekarz neurolog 6°
4. BRYŁOWA Eligia Maria z Chrzanowskich (1855-1927) działaczka społeczna 7°
5. MINHEIMER Jan Salomon (1808-1879) medalier, rysownik 7°
6. GUŻEWSKI Adolf (1876-1920) kompozytor, pianista, pedagog 7°
7. JASIŃSKI Gustaw Wincenty (1863-1940) lekarz, działacz polonijny 8°
8. LOEWENHARDT Karol Zygmunt (1834-1896) powstaniec 1863, emigrant 8°
9. LOEWENHARDT Stanisław Henryk (1838-1915) powstaniec 1863, emigrant, lekarz 8°
10. SCHUCH Ignacy (1782-1864) lekarz 8°
11. SZPAKOWSKI Wacław (1883-1973), architekt, rysownik, fotograf 8°
12. FRANK-WISZNIEWSKI Tadeusz (1893-1926) podpułkownik 8°
13. JASIŃSKI Feliks Stanisław (1862-1901) grafik 8°
14. BRYŁA Paweł (1852-1903) pedagog, historyk literatury 8°
15. NOSARZEWSKI Jan (ok. 1755-1823) poseł na Sejm Czteroletni 8°
16. NIEMOJOWSKI Wincenty (1784-1834) poseł, członek Rządu z 1831 8°
17. RUTKOWSKI Józef Leon (ok. 1714-1774) sędzia ziemski dobrzyński, poseł 8°
18. HEMPEL Joachim (1858-1944) przemysłowiec, polityk 8°
19. GLISZCZYŃSKI Maciej (XVIII w.) urzędnik ziemski, prawnik 8°
20. NIEMOJOWSKI Bonawentura (1787-1835) poseł, prezes Rządu Narodowego w 1831, emigrant 8°

Uwagi

• Polski Słownik Biograficzny t. 3 str. 457: psb.3051.1
  Rafał Gerber, Studenci Uniwersytetu Warszawskiego 1808-1831. Słownik biograficzny (str. 354): Chrystowski Adolf, Wydział Nauk i Sztuk Pięknych, sekcja Bud. i Miern., wpis 4 X 1824
  Ur. w Piotrkowie. Członek stowarzyszenia akademickiego „Kawalerów Narcyza”. Aresztowany na początku 1829 za udział w tajnym stowarzyszeniu, przebywał w areszcie policyjnym w głównym ratuszu przeszło rok. W powstaniu 1831 ppo-rucznik 2 P. Jazdy Kaliskiej. Po upadku powstania emigrował do Francji. Mieszkał w 1832-1833 w Bourges, w 1834-1838 w Poitiers, od 1838 w Strasburgu i Molsheim, w 1847-1848 w Paryżu, po 1849 w Lyonie, po 1863 w Miluzie. 31 X 1832 wstąpił do TDP w Zakładzie w Bourges, gdzie pełnił funkcje sekretarza Sekcji, a w 1835 przewodniczącego Sekcji Centralnej w Poitiers. W 1835 wybrany do pierwszej Centralizacji, której był członkiem do 1839. Współpracował z Leonem Zienko-wiczem przy wydawaniu pisma „Pszonka”. W 1848 został ponownie wybrany znaczną większością do Centralizacji. W 1849 prowadził rozmowy we Frankfurcie n/Menem z członkami parlamentu, brał udział w rewolucji badeńskiej. Był wraz z Heltmanem i Krzyżanowskim członkiem komitetu reprezentującego TDP przy rządzie rewolucyjnym w Badenii, któremu był podporządkowany Legion Polski z kapitanem w sztabie Mierosławskiego. Stracił w związku z tym prawo pobytu we Francji, jednak udało mu się zamieszkać w 1858 w Lyonie. Starał się bezskutecznie o prawo powrotu do kraju. Dopiero w 1862 wszedł w skład stałego Komitetu Emigracji Polskiej, którego był kasjerem. Był też członkiem Komisji Opiekuńczej „Głosu Wolnego”. Po wybuchu powstania 1863 był agentem Mierosławskiego w Dreźnie, Pradze i Wiedniu. W 1872 osiadł w Krakowie, nie biorąc już udziału w życiu politycznym, i tam zmarł.
  Robert Bielecki, Słownik biograficzny oficerów powstania listopadowego: CHRYSTOWSKI Adolf - Ukończył szkoły w Kaliszu, 1825 zapisał się na Wydział Budownictwa i Miernictwa UW. Wszedł 12.1.31 do 2 p. jazdy kal. jako podof., 3.3.31 ppor. Przybył do Francji 4.10.32 i należał początkowo do zakładu w Bourges, gdzie 10.32 przystąpił do TDP, stając się z czasem jednym z najaktywniejszych członków tej organizacji. 18.7.33 skierowany do Poitiers, gdzie 2.8.34 potępił Czartoryskiego. Od 29.1.36 członek Centralizacji TDP, zaprzyjaźniony z Daraszem, Heltmanem i Mierosławskim. Od 11.37 w Colmarze, skąd 5.38 przeniósł się do Strasburga, gdzie pracował w handlu, a potem w drukarni. W dalsżym ciągu działał na rzecz TDP, pomagał też Leonowi Zienkiewiczowi w wydawaniu „Pszonki”. 8.45 wyjeżdżał do Wiesbaden na spotkania z rewolucjonistami niemieckimi, 3.46 do Metzu. Uczestnik Wiosny Ludów, wyruszył 6.4.48 ze Strasburga do Poznania. Wrócił do Francji, 1.9.48 wyjechał ze Strasburga do Wersalu. Bral udział w powstaniu badeńskim jako kpt. w sztabie Mierosławskiego. Utracił prawo pobytu we Francji, ale ostatecznie mógł osiąść w okolicach Lyonu. W 1858-59 zabiegał o uzyskanie zgody na powrót do kraju. 1862 członek Komitetu Tymczasowego Emigracji Polskiej. 1863 posłany na granicę Polski przez Rząd Narodowy, przebywał w Dreźnie, Wiedniu i Pradze. 2.64 wrócił do Strasburga. W 1872 wyjechał do Krakowa, skąd znowu zabiegał o powrót do Królestwa, ale nie uzyskał na to zgody. Zm. 1892 w Krakowie, pochowany na cmentarzu Rakowickim w kwaterze Ra w grobie Weteranów.
  n.27228 Nekrologia Minakowskiego (27228)
  sw.242722 Informacja p. Anny Tabaki (z 20.7.2012)
  sw.564135 Robert Bielecki, Słownik biograficzny oficerów powstania listopadowego, Warszawa 1995-98

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
• Kuzyni
• Poprzedni brat lub siostra
• Następny brat lub siostra
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim