Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. PODCZASZYŃSKI Karol (1790-1860) architekt, profesor 3°
2. PODCZASZYŃSKI Bolesław Paweł (1822-1876) architekt, profesor, kolekcjoner 4°
3. BORZĘCKI Teofil Szymon (1800-1887) pedagog 10°
4. SZANIAWSKI Klemens (1849-1898) pisarz 13°
5. RAKOWSKI Leon (1819-1881) architekt 13°
6. ŚWIĘTORZECKI Mieczysław (1814 lub 1815-1862) marszałek powiatu sieneńskiego 13°
7. CZEPIŃSKI Michał (1798-1886) ogrodnik 14°
8. STOPCZYK Jan (1901-1984) lekarz ftyzjatra 14°
9. DZIERZGOWSKI Ignacy (1784-1870) major 14°
10. JABŁOŃSKI Leonard (ur. 1855) działacz rewolucyjny, drukarz 14°
11. SZANIAWSKI Klemens Karol (1925-1990) logik, działacz opozycji w PRL 14°
12. MOSZCZEŃSKI Franciszek Michał (zm. 1752) kasztelan brzesko-kujawski, poseł 14°
13. MOSZCZEŃSKI Teodor Wojciech (1714-1783) kasztelan inowrocławski, poseł 15°
14. MOSZCZEŃSKI Andrzej (1717-1783) kasztelani wojewoda inowrocławski, poseł 15°
15. FANGOR Andrzej (1814-1884) profesor prawa 16°
16. OSKIERKA Marcin Teodor (ok. 1720- po 1796) działacz sejmikowy, kasztelan oszmiański 16°
17. DEDERKO Soter (1842-1900) pamiętnikarz, powstaniec 1863 16°
18. DZIAŁYŃSKI Adam (zm. 1660) starosta briatiański 16°
19. STROMENGER Karol (1885-1975) krytyk muzyczny, pedagog, kompozytor, radiowiec 16°
20. ROŚCISZEWSKI Piotr Paweł (XVIII w.) podstoli przasnyski, sędzia ziemski ciechanowski, poseł 16°

Uwagi

• Polski Słownik Biograficzny t. 27 str. 77: psb.23338.1
  Rafał Gerber, Studenci Uniwersytetu Warszawskiego 1808-1831. Słownik biograficzny (str. 175): Podczaszyński Michał, Wydział Prawa i Administracji, sekcja Admin., wpis 16 X 1820
  Syn Józefa, bratanek profesora Uniw. Wileńskiego. Od 18 IX 1819 studiował na Uniwersytecie Wileńskim. 19 IV 1822, „po odbyciu kursu nauk fizyczno-matematycznych w Cesarskim Uniwersytecie Wileńskim, jako uczeń prawa i administracji w tut. Uniwersytecie” prosił o aplikację w Komisji Woj. Maz. w stopniu asesora honorowego. 22 IV 1822 został przeznaczony do Wydziału Oświecenia. W marcu 1823 podał do w. ks. Konstantego prośbę o przyjęcie go do służby w wojsku rosyjskim w P. Litewskim Lejb-Gwardii. W 1825-1826 założył i redagował wspólnie z Maurycym Mochnackiem „Dziennik Warszawski”, w którym ogłosił artykuły: Notatki w przedmiocie statystyki Królestwa Polskiego, O zabytkach mowy polskiej i innych dialektach słowiańskich z różnych wieków w modlitwie „Ojcze nasz”, a także O dziele Grygorowicza pt. „Archiwa Rusi Białej"”. Współpracował z innymi pismami warszawskimi oraz tłumaczył powieści. W 1826 wyjechał jako guwerner u Władysławostwa Potockich do Francji, gdzie ogłosił w „Revue Encyclopedique” notę bibliograficzną o czasopismach warszawskich, wydanych w 1826, oraz nieduży artykuł o stosunkach ludnościowych, instytucjach naukowych i literackich w Polsce. W 1827 wrócił do Warszawy i współpracował z „Gazetą Polską”. W 1828 wyjechał znowu do Paryża jako nauczyciel u Władysławowej Ostrowskiej. Na stałe osiedlił się w Paryżu w 1829. Jego staraniem wyszła tam w 1830 w jednym tomie piękna edycja dzieł Ignacego Krasickiego oraz poezji Mickiewicza. W czasie powstania listopadowego prowadził w Paryżu propagandę na jego rzecz w „Temps” i ogłosił w numerze sierpień/wrzesień 1831 „Revue de Deux Mondes” artykuł La revolution polonaise depuis 29 Novembre 1830. Po upadku powstania pozostał na emigracji we Francji, działając jako przedstawiciel Komitetu Pomocy Polakom w Metz. W 1832 przystąpił do Komitetu Narodowego w Paryżu. Ogłosił 200-stronicowe Fragments sur la littérature ancienne de la Pologne, wydanych w II tomie Tableau de la Pologne Leonarda Chodźki, oraz Żywoty sławnych Polaków w Biographie uni-verselle. Od 8 VII 1832 do 25 VII 1833 wydał przy współudziale Mochnackiego „Pamiętnik Emigracji Polskiej”, w postaci osobnych datowanych broszurek. Ogółem ukazało się 36 broszur w 3 tomach. Niska cena umożliwiła uzyskanie znacznego na owe czasy nakładu 500 egzemplarzy. Liczba bezpośrednich prenumeratorów doszła do 179. W sierpniu 1833 zrezygnował z dalszego redagowania „Pamiętnika” wobec konfliktu z popierającym go Towarzystwem Literackim, a właściwie Ludwikiem Platerem. Od 1827 był członkiem loży wolnomularskiej „Les Trinosophes”. W 1833 był zastępcą mistrza ceremonii Rady loży. W 1832-1835 był członkiem Tow. Literackiego w Paryżu. Zmarł w Paryżu.
  

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
• Przodkowie - Drzewo ("64")
  
  
• Kuzyni
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim