Najbliżsi sławni ludzie (wg kryterium PSB)

W stopniach ° wyrażona liczba ogniw w łańcuchu, w którym każda następna osoba jest dzieckiem, rodzicem lub małżonkiem poprzedniej;
wersja pełna (przy opłaconym abonamenice) pokazuje wykres powiązania; w wersji darmowej kliknięcie prowadzi do strony o danej osobie.

1. BEŁCIKOWSKI Adam (1839-1909) literat 3°
2. LUBOMIRSKI Franciszek Ksawery (1747-1819) starosta sieciechowski, generał 7°
3. CETNER Dominik (zm. 1804) starosta stocki 7°
4. ŚWIERZ Leopold (1835-1911) nauczyciel, działacz turystyczny, taternik 7°
5. ŚWIERZ Mieczysław (1891-1929) taternik, narciarz, pisarz 7°
6. ŚWIERZ Tadeusz (1888-1949) inżynier leśnik, taternik, narciarz 7°
7. ŚWIERZ-ZALESKI Stanisław (1886-1951) malarz 7°
8. MNISZECH Andrzej Jerzy (1823-1905) malarz, kolekcjoner 8°
9. SAPIEHA Franciszek Ksawery (1741/46-1808) wojewoda smoleński 8°
10. POTOCKI Franciszek Salezy (1700-1772) wojewoda kijowski 8°
11. LUBOMIRSKI Aleksander Ignacy (1802-1893) finansista, filantrop 8°
12. LUBOMIRSKI Stanisław (1704-1793) wojewoda bracławski, kijowski 8°
13. LUBOMIRSKI Eugeniusz (1825-1911) działacz polityczny i gospodarczy 9°
14. LUBOMIRSKI Jan Tadeusz (1826-1908) działacz ekonomiczny, społeczny i oświatowy 9°
15. POTOCKI Stanisław (1698-1760) starosta halicki, wojewoda smoleński, kijowski, poznański 9°
16. POTOCKI Józef Felicjan (zm. 1723) rotmistrz, poseł, strażnik wielki koronny 9°
17. MNISZECH Michał Jerzy (1742-1806) marszałek w. kor 9°
18. MNISZCHOWA Urszula (ok. 1750- po 1808) marszałkowa w. koronna 9°
19. STRUTYŃSKI Juliusz Ksawery Łukasz (1810-1878), pisarz, oficer armii rosyjskiej 9°
20. LUBOMIRSKI Władysław Emanuel (1824-1882) przyrodnik, działacz filantropijny 9°

Uwagi

• „Słownik biograficzny teatru polskiego 1765-1965”, t. I, PWN Warszawa 1973:

  KALICIŃSKI Ignacy (14 XII 1828 Ceber pow. Opatów- 8 X 1882 Lublin), aktor, reżyser, dyr. teatru
  Data zgonu 1896, podana przez E. Webersfelda, jest błędna. Był mężem => Teofili K. W 1839-45 uczył się w gimn. św. Anny w Krakowie, a potem wstąpił na wydział filoz. Uniw. Jagiellońskiego. Debiutował prawdopodobnie w 1845 w zespole T.A. Chełchowskiego w Lublinie. W 1848 występował z tym zespołem w Kaliszu, a w 1849-54 w t. krak. (uczestnicząc także w wyjazdach zespołu, m.in. w 1850 i 1852 do Poznania i Dębna). Od ok. 1850 był także reżyserem t. krak. i w 1850-51 pomagał choremu Chełchowskiemu w kierowaniu teatrem. W 1854-57 występował z zespołem Chełchowskiego we Lwowie (w 1854 także w Stanisławowie); ponadto latem 1854 grał w zespole T. Borkowskiego w Czerniowcach. W 1857 debiutował w T. Rozmaitości w Warszawie: 21 IV w roli Robina („Pamiętniki szatana"), 11 V w roli Leona („Dożywocie"), ale nie został zaangażowany. Wrócił na krótko do Lwowa i jeszcze w maju 1857 przeniósł się do zespołu A. Gubarzewskiego, u którego występował w Tarnowie i Nowym Sączu (do 8 II 1858). Od 11 II 1858 do kwietnia 1866 występował i reżyserował ponownie w t. lwow., uczestnicząc także w wyjazdach zespołu (m.in. do Lublina). 17 IV 1866 występował gościnnie w Krakowie grając Garricka („Doktor Robin") i Wacława („Piąty akt"). W lecie tegoż roku prawdopodobnie był dyr. zespołu w Nowym Sączu. W 1867-71 występował (i reżyserował) w zespołach: M. Stengla w Stanisławowie (marzec-maj 1867), L. Ortyńskiego w Kaliszu (od lipca 1867), Sieradzu, Radomiu i Kielcach (1868), A. Carmantranda w Kielcach (do stycznia 1869), A. Trapszy w Kaliszu (początek 1869), A. Carmantranda w Piotrkowie i Włocławku (od 20 II do końca 1869), L. Nowakowskiego (z początku także i M. Stengla) w Poznaniu (od początku 1870 i sez. 1870/71) i Kaliszu (1871), M. Stengla w Gnieźnie, Bydgoszczy i Toruniu (jesień 1871). W końcu 1871 zorganizował własny zespół i występował z nim na terenie Pomorza i Wielkopolski: w 1872 w Śremie (styczeń-marzec), Środzie (kwiecień), Gostyniu, Poznaniu (sierpień), Pleszewie, Ostrowie, Gnieźnie, w 1873 w Toruniu (od początku maja), Wrześni, Lubawie, Nowym Mieście, Brodnicy, Borku, Gostyniu (lipiec), Wąbrzeźnie, Trzemesznie (sierpień), Poznaniu (sierpień-wrzesień), Buku (wrzesień), Gnieźnie, Pleszewie (październik-grudzień), Ostrowie. Starał się także w tym czasie bez powodzenia o pozwolenie na występy w okręgu bydgoskim. W 1874 przez pewien czas należał do zespołu J. Teksla w Płocku i warsz. t. ogr. Eldorado. Od 23 VII do poł. września 1874 z własnym zespołem występował w Poznaniu, następnie w Buku (wrzesień), a od 17 XII do 1 I 1875 w Kórniku. Wkrótce zespół rozwiązał. W lecie 1875 grał w warsz. t. ogr. Eldorado. W sierpniu 1875 znowu zorganizował własny zespół i występował z nim w Krotoszynie. Od sez. 1875/76 do 1880 (z przerwami) występował i reżyserował w zespole J. Teksla, m.in. w 1877 w Kielcach, w 1878 i 1879 w Piotrkowie a także co roku w warsz. t. ogródkowych; w lecie 1878 grał też w t. ogr. Eldorado (dyr. W. Terenkoczy). W sez. 1880/81 występował w Lublinie w zespole B. Kremskiego i H. Wójcickiego. Możliwe, że w 1881 zorganizował własny zespół i był z nim w Kielcach, wkrótce jednak powrócił do zespołu J. Teksla do Lublina; występował nadal pod jego dyr. m.in. w Częstochowie (1881). W 1882 po wyjeździe J. Teksla do Petersburga pozostał w Lublinie i grał w zespole A. Myszkowskiego i J. Nowakowskiego. Zmarł nagle na atak serca w teatrze, przed przedstawieniem, już ubrany w kostium do roli Szarzalskiego („Jedenkroć").
  K. Estreicher przyznawał mu „zdolności do komiki” i pisał, że najbardziej podobał się w rolach „wesołych młodzieńców z temperamentem”, „trzpiotów, wesołych, rubasznych i młodych mężów”, a także w niektórych rolach charakterystycznych „chłopów, rzemieślników, wyrobników"; „znać w nim dużo wrodzonych żywiołów na aktora, ale mało nauki, mało wypracowania"; „nieco za wysokiego wzrostu i barków szerokich, nie miał eleganckiego łamania się w ruchach. Grą zwykle powtarzał się, nieznośny miał zwyczaj przeginania się, naprzód brzuch wystawiając - obejście miał burszowskie - twarz często i zazwyczaj gapiowatą”. Mimo to był w swoim czasie aktorem popularnym (wspominany w „Komediantce” W. Reymonta), obsadzanym w rolach pierwszoplanowych i uważanym za utalentowanego, choć zmanierowanego. Najlepsze role: Artur („Lwy i lwice"), Don Cezar („Ruy Blas"), Iliński („Francuz"), Jan („Trzy epoki życia"), Młynarz („Zaręczyny diabła"), Chlestakow („Rewizor"), Bardos („Krakowiacy i Górale"), Matus („Emigracja chłopska"), Major („Złe ziarno"), Burydan („Wieża piekielna"). Grał także Cześnika („Zemsta"), Wojewodę („Mazepa").
  
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.71411.1
  „Słownik biograficzny teatru polskiego” t. 1: teatr.77553.4
  Polski Słownik Biograficzny t. 11 str. 443: psb.10634.1
  

• Mapa grobów rodzinnych
  
  
• Kalendarzyk Rodzinny tej osoby
  
  
  
  
• Związek z M.J. Minakowskim